Τελικά η «πράσινη συμφωνία» το λεγόμενο και“green deal” της νέας ΚΑΠ από το 2023, έρχεται γιανα οδηγήσει σε μία “κλιματικά ουδέτερη Ευρώπη”μέχρι το 2050, ή απλά για να «ανοίξει» τις αγορέςαγροτικών προϊόντων από χώρες του τρίτου κόσμουπρος την ευρωπαϊκή ήπειρο, ώστε να μπορεί νασυνεχίσει να υπάρχει εμπόριο βιομηχανικώνπροϊόντων της Ευρώπης προς αυτές;
Το ερώτημα αυτόαπασχολεί το τελευταίοδιάστημα ολοένα καιπερισσότερους αγρότες, και κτηνοτρόφους στην Ελλάδα αλλά και οργανώσεις Ευρωπαίων αγροτών.
Παρά το γεγονός ότι χώρες του μεσογειακούνότου αντιδρούν και μαζί τους και οι Γάλλοι αγρότεςστην αυστηρή εφαρμογή της συμφωνίας πουπροβλέπει σημαντική μείωση δραστικών ουσιών καιλιπασμάτων (κατά 50%) που θα πλήξουν σημαντικέςκαλλιέργειες και στην Ελλάδα, όπως το βαμβάκι, το καλαμπόκι, το αμπέλι , την ελιά και τα μηλοειδή, εντούτοις η αντίδραση της Κομισιόν δεν κάμπτεται.
Ακόμη και σήμερα που πλανάται η επισιτιστικήανασφάλεια πάνω από την Ευρώπη, λόγω τουπολέμου στην Ουκρανία, με το Γάλλο πρόεδροΕμάνουελ Μακρόν μάλιστα να προτείνει στη σύνοδοτων G-7, σχέδιο έκτακτης ανάγκης για την αντιμετώπιση της επισιτιστική κρίσης.
Εκείνο όμως που είναι ακόμη πιο οδυνηρό γιατους Έλληνες και Ευρωπαίους αγρότες, είναι αυτόπου αποκάλυψε ο Γενικός Γραμματέας του ΥΠΑΑΤ Κώστας Μπαγινέτας, στην ημερίδα για το βαμβάκιστην Καρδίτσα, την περασμένη Τετάρτη, ότι δηλαδή ηΚομισιόν μελετά για την ΚΑΠ που θα εφαρμοστεί από το 2028 μέχρι το 2033, να σταματήσουν οι άμεσεςενισχύσεις στους παραγωγούς και να χορηγούνταιαπλά χαμηλότοκα δάνεια με μακροχρόνιααποπληρωμή, αντί των επιδοτήσεων!
Μάλιστα στην ίδια ημερίδα παραγωγόςαναρωτήθηκε αν οι Έλληνες και Ευρωπαίοι παραγωγοίεφαρμόσουν την «πράσινη συμφωνία» καιεπεκτείνουν μάλιστα και τη βιολογική γεωργία όπωςπροβλέπεται κατά 25 με 30% στο σύνολο των καλλιεργούμενων εκτάσεων, αυτό δεν θα έχει ωςσυνέπεια την παραγωγή λιγότερων αγροτικών προϊόντων στην Ευρώπη και άρα κατ΄ανάγκη την εισαγωγή από άλλες χώρες που δεν εφαρμόζουνπρακτικές ολοκληρωμένης διαχείρισης όπουανιχνεύονται υπολείμματα φυτοφαρμάκων;
Είναι προφανές ότι αυτές οι πρακτικές οδηγούνστο να «πέσει το κάστρο» της Ευρώπης που είναιζώνη απαγόρευσης των γενετικά τροποποιημένων καινα έρθουν κάποια ημέρα οι πολυεθνικές τηςβιοτεχνολογίας, προσφέροντας «πακέτο» ταμεταλλαγμένα ως τη λύση για το διατροφικό πρόβλημα της Ευρώπης. Και μη λησμονούμε ότι τοευρωπαϊκό (επί της ουσίας το ελληνικό) βαμβάκι είναιτο μοναδικό παγκοσμίως μη γενετικά τροποιημένο.
Και φυσικά εύλογα αναρωτιούνται οι Ευρωπαίοιαγρότες, γιατί η «πράσινη συμφωνία» να εφαρμοστείμόνο στη γεωργία και όχι και στη βιομηχανία, καθώςσημαντικές βιομηχανικές χώρες όπως η Γερμανία καιη Πολωνία, έχουν πάρει εξαίρεση από την χρήσηορυκτών καυσίμων μέχρι το 2040 και μάλισταεπιδοτούνται και με 100 δις ευρώ για νααποπληρώνουν τις ρήτρες στο χρηματιστήριο τωνρύπων. Πόσο πιο πολύ επιβαρύνει το κλίμα καιεπιτείνει το φαινόμενο του θερμοκηπίου η χρήσηκάποιων δραστικών και λιπασμάτων, όταν μάλιστα μετην καλλιέργεια εαρινών έχουμε και δέσμευση τουδιοξειδίου του άνθρακα μέσω της φωτοσύνθεσης, σεσχέση με το λιγνίτη και το λιθάνθρακα και το κοκ πουθα καίνε τα εργοστάσια στην κεντρική Ευρώπη;
Με την εφαρμογή της λεγόμενης «πράσινης συμφωνίας» (green deal) ή αλλιώς from farm to fork (από το χωράφι στο πιάτο) θα πρέπει να αποσυρθούν σημαντικές δραστικές ουσίες, όπως εντομοκτόνα και ζιζανιοκτόνα, τα οποία με βάση μελέτη του ΕΣΥΦ θα σημάνουν μείωση της παραγωγής βάμβακος στη χώρα κατά 30% (ή εκτόξευση του κόστους παραγωγής κατά 250%), μείωση παραγωγής κατά 40% στα αμπέλια, κατά 50% στην ελιά και κατά 60% σε ροδάκινα, μήλα και αχλάδια! Η μελέτη δεν έχει συμπεριλάβει και άλλες σημαντικές καλλιέργειες για τη χώρα και τη Θεσσαλία που επίσης θα πληγούν όπως το αμύγδαλο,η βιομηχανική τομάτα και το φιστίκι.
Και αν για την ελιά και το αμπέλι υπάρχει η ελπίδαότι θα ανασκευαστεί αυτή η συμφωνία προς τοηπιότερο, ενώ θα υπάρξει και σχετική έρευνα από τιςεταιρείες φυτοφαρμάκων για εναλλακτικά βιολογικάσκευάσματα καθώς θίγονται τα συμφέροντα εκατοντάδων χιλιάδων αγροτών σημαντικών μεσογειακών χωρών με ισχυρό έρεισμα στην Ε.Ε.όπως η Γαλλία,η Ισπανία και η Ιταλία, φαίνεται πως γιατο βαμβάκι και το ροδάκινο που καλλιεργούνται μόνοστην Ελλάδα η πορεία μας θα είναι απολύτως μοναχική.
Αξίζει να τονιστεί πως βαμβάκι και βιομηχανικόροδάκινο είναι άκρως εξαγώγιμα προϊόντα για τηνΕλλάδα (εκκοκκισμένο και κομπόστα ροδάκινο είναι στην κορυφή των εξαγωγών της χώρας), αλλά οιεταιρείες βιοτεχνολογίας είναι προφανές ότι δεν θα διαθέσουν σημαντικούς πόρους για την έρευναεναλλακτικών βιολογικών σκευασμάτων που θα υποκαταστήσουν τις δραστικές που πρόκειται νααποσυρθούν, διότι απλά το μερίδιο αγοράς στηνπαγκόσμια κατανομή της αγροτικής –εφοδιαστικής αλυσίδας της Ελλάδας είναι αμελητέο (μόλις το 2,5%της παγκόσμιας βαμβακοπαραγωγής κατέχει η Ελλάδα).
Και φυσικά πάντα παραμένει το ερώτημα γιατί θαπρέπει να εφαρμοστούν πρακτικές απόσυρσης μόνογια τα εντομοκτόνα που αφορούν προσβολές σε καλλιέργειες στο μεσογειακό νότο και όχι καιμυκητοκτόνα που αφορούν καλλιέργειες στονευρωπαϊκό βορρά.
Τα ερωτήματα αυτά δημιουργούν ένα κλίμααμφισβήτησης για τις πρακτικές του λόμπι τωνισχυρών βιομηχανικών χωρών της Ευρώπης, εις βάροςτης γεωργίας και της διατροφικής αυτάρκειας τηςηπείρου μας που τίθεται εν αμφιβόλω με τις τελευταίες εξελίξεις στην Ουκρανία.
Και φυσικά αναπτύσσουν ακόμη περισσότερο τονευρωσκεπτικισμό δίνοντας αφορμή για να κερδίζουνέδαφος στη μάχη των πολιτικών εντυπώσεων οιλαϊκιστές και εθνικιστές πολιτικοί, που απεργάζονταιτη διάλυση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος…
Γιάννης Κολλάτος
