Η εποχή της αφθονίας για το νερό έχει τελειώσει στη Θεσσαλία. Δυστυχώς παραμελήσαμε την πραγματική του αξία, δεν το φροντίσαμε όπως θα έπρεπε, καθώς κατάλληλες υποδομές δεν υφίστανται για τη διαχείρισή του, ακόμη κι αν εύλογα σχέδια και προτάσεις υπήρχαν σε θεωρητικό επίπεδο.
Με αποτέλεσμα τα σενάρια να απλώνονται δυσοίωνα μπροστά μας. Παρότι θα έπρεπε ως κράτος να δώσουμε ιδιαίτερη βαρύτητα σε αυτό το κρίσιμο θέμα, χωρίς «εκπτώσεις», υπεκφυγές και δικαιολογίες, καταλήξαμε να συρρικνώνουμε τους αρμόδιους φορείς για τον έλεγχο των υδάτων με την απόφαση ίδρυσης ενός ενιαίου φορέα διαχείρισης με ιδιωτικό χαρακτήρα.
Αντί να υποστηριχθούν οι φορείς του νερού για την οικοδόμηση της ανθεκτικότητας από μελλοντικές προκλήσεις, χάνουμε τα «εργαλεία» μας απαξιώνοντάς τα. Πρέπει άμεσα να ανατραπεί η ανησυχία σταδιακής απώλειας του νερού από τη δημόσια διακυβέρνηση. Να αντιστραφεί αυτή η κατάσταση, έστω κι αν τα ευχολόγια δεν συγκινούν τους τοπικούς φορείς, μα ούτε φυσικά τους πολιτικούς που απουσιάζουν από ένα κοινό μέτωπο κατά των αποφάσεων ιδιωτικής διαχείρισης του νερού.
Δ.Γ.
