Από τη στιγμή που σπίτια μετά τον «Ντάνιελ» θεωρήθηκαν «κόκκινα» και ακατάλληλα για να διαμένει κανείς μέσα σε αυτά, ξεκίνησαν οι ιδιοκτήτες τους το γκρέμισμα προκειμένου να
προχωρήσουν αντίστοιχα τα βήματα των αποζημιώσεων για τις απώλειές τους.
Στο αντίκρισμα ενός εκσκαφέα να γκρεμίζει τους τοίχους και τα «μισοφαγωμένα» από το νερό δωμάτια, έρχεται στη μνήμη των κατοίκων όλη η ζωή που πέρασαν σε αυτές τις εστίες οι οποίες γίνονται παρελθόν σε μερικά φορτηγά γεμάτα από μπάζα. Μην αμφιβάλλετε καθόλου πως αυτή η διαδικασία που αρκετοί πλημμυροπαθείς ακολουθούν αυτό το διάστημα, είναι ψυχοφθόρα.
Και επειδή απαιτεί ένα σημαντικό χρόνο για να γίνουν όλα αυτά, ο αγώνας της ανάκαμψης βρίσκεται δυστυχώς ακόμη στην αρχή. Κι ας έχει περάσει ένας χρόνος από το τραγικό συμβάν των πλημμυρών. Από τις αναμνήσεις λοιπόν που κάνουμε ανάμεσα σε τοίχους σπιτιών, στα μπάζα που συγκεντρώνονται σε φορτηγά…
Δ.Γ.
