Ο Καρδιτσιώτικος και θεσσαλικός κάμπος, η καρδιά της γεωργικής παραγωγής της χώρας, βιώνει ολοένα και πιο έντονα τα τραγικά αποτελέσματα της διαχρονικής έλλειψης εθνικής – στρατηγικής πολιτικής στη διαχείριση του νερού.
Γι’ αυτό και το νερό από ευχή, φθάνει να γίνεται κατάρα, τα καλοκαίρια με τη λειψυδρία και το φθινόπωρο – χειμώνα με τις πλημμύρες που καταστρέφουν ζωές και περιουσίες όπως το βιώσαμε με τον «Ιανό» και τον «Ντάνιελ» Δεκαετίες ολόκληρες χάθηκαν χωρίς να εφαρμοστεί ένας ολοκληρωμένος σχεδιασμός με έργα πρόληψης και ταμιευτήρες που θα συγκρατούν το νερό τo χειμώνα και θα το επιστρέφουν οργανωμένα την περίοδο της ξηρασίας.
Έτσι, αντί το νερό να λειτουργεί ως μοχλός ανάπτυξης, μετατρέπεται συχνά σε απειλή.
Παράλληλα, τα έργα του Αχελώου εξακολουθούν να στέκουν ανολοκλήρωτα και απειλητικά, να θυμίζουν την έλλειψη πολιτικής βούλησης που κοστίζει ακριβά στον τόπο.
Xωρίς ξεκάθαρη στρατηγική και πολιτική βούληση, o Nομός Καρδίτσας και η Θεσσαλία θα συνεχίσει να ταλανίζεται ανάμεσα στην ξηρασία και στις πλημμύρες.
Κ.Π.
