Αν ο Ιανός μας δίδαξε κάτι, είναι πως ο νομός Καρδίτσας μπορεί να αναγεννηθεί μέσα από τις λάσπες. Τούτη τη φορά όμως το πλήγμα είναι καίριο καθώς θρηνούμε νεκρούς συμπολίτες στο δήμο Παλαμά, δεκάδες ανέστιους στον Παλαμά, τη Μεταμόρφωση, το Βλοχό, το Ριζοβούνι και άλλα χωριά, εφόσον τα πλημμυρικά νερά γκρέμισαν σπίτια.
Και όλα αυτά, ενώ υπάρχει μια βραδυφλεγής υγειονομική βόμβα, τα στάσιμα νερά και τα κουνούπια, τα εκατοντάδες πνιγμένα ζώα, που βρίσκονται πλέον μέσα στις λάσπες τουμπανιασμένα και τα εκατομμύρια τρωκτικά που μπορούν να διαδώσουν επιδημίες πρωτόγνωρες σύμφωνα με τις υγειονομικές αρχές, όπως τύφο, χολέρα, σαλμονέλα, λεπτοσπείρωση, ιό του δυτικού Νείλου, γαστρεντερίτιδες, δερματικές νόσους…
Η μέριμνά μας είναι πρώτα λοιπόν να διασφαλίσουμε την ασφαλή διαβίωση αλλά και επιβίωση (μιλάμε για πολλούς ηλικιωμένους) όλων εκείνων που θα μείνουν τον χειμώνα που έρχεται σε ένα ασφαλές και υγιεινό περιβάλλον.
Η λύση είναι η υπηρεσία του Δημοσίου η ΚΤΥΠ να αναλάβει τη μετεγκατάσταση όλων εκείνων που έμειναν χωρίς στέγη στον Παλαμά και τα χωριά που τα σπίτια τους είναι κάτω από τα νερά και θα είναι για μήνες ακόμη, όπως έδειξε το προηγούμενο του Οκτωβρίου του 1994 (τα νερά από τη Μεταμόρφωση άρχισαν να υποχωρούν μετά από ένα μήνα).
Η πρόταση είναι να χρησιμοποιηθούν δημοτικές εκτάσεις, βοσκότοποι στα Καλυβάκια, τον οικισμό του Παλαμά που λόγω υψομετρικής διαφοράς (σχεδόν τρία μέτρα από το μέσο επίπεδο της πόλης) είναι ασφαλής.
Και η λύση δεν είναι τα κοντέινερ που είδαμε να στήνονται στο σεισμόπληκτο Δαμάσι και παραμένουν εκεί 2,5 χρόνια μετά το σεισμό να φιλοξενούν ακόμη δεκάδες οικογένειες, γιατί στην Ελλάδα «ουδέν μονιμότερο του προσωρινού».
Η λύση πρέπει να είναι και πρέπει να ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΜΕ να είναι, προκάτ σπίτια με στοιχειώδη εξοπλισμό. Θα πρέπει να γίνει κατανοητό στους κυβερνώντες που θα διεκδικήσουν και ελπίζουμε βάσιμα ότι θα λάβουν γενναίες ενισχύσεις, από την Ε.Ε., ότι οι άνθρωποι του μόχθου δεν είναι εμπορεύματα, «κάργκο» να μεταφέρονται με κοντέϊνερ.
Είναι ανθρώπινες ψυχές, με οικογενειακές ιστορίες και προσωπική ζωή, άνθρωποι της βιοπάλης και του φιλότιμου που ταΐζουν επί δεκαετίες τα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας. Το αξίζουν οι άνθρωποι αυτοί γιατί σε Μεταμόρφωση – Βλοχό αρχικά και πλέον και μέσα στον Παλαμά, είδαν και έπαθαν πολλά στη ζωή τους, καθώς είχαν την ατυχία να ζουν στην πλημμυρική ζώνη, στο χαμηλότερο σημείο του θεσσαλικού κάμπου (στη «γούβα»).
Με δεδομένο ότι λόγω της κλιματικής κρίσης θα έχουμε συχνά – πυκνά επανάληψη δυστυχώς παρόμοιων θεομηνιών και συμφορών αξίζουν μια αντιμετώπιση ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ! Φυσικά της ίδιας αντιμετώπισης αξίζει συνολικά ο νομός μας.
Φτάνει πια με τις «εργοαλαβίες-σκούπα», τα «war room» και τα κάθε τύπου επικοινωνιακά παίγνια. Το νερό σταματιέται πρώτα από τα βουνά και μετά στον κάμπο, όπου χρειάζονται και καθαρισμοί και κυρίως εκβαθύνσεις στα ποτάμια.
Οι κατασκευαστικές εταιρείες όμως είναι για τα δύσκολα για τα φράγματα που θα θωρακίσουν πρώτα την πόλη (εδώ και τώρα φράγμα ανάσχεσης στον Καλέντζη γιατί θα πλημμυρίσει ξανά η Καρδίτσα) και φράγμα στο Μουζάκι για να μας διασφαλίσει ότι ο Πάμισος δεν θα είναι κάθε φορά το ποτάμι της συμφοράς.
Για το λόγο αυτό πληρώνονται οι μεγάλοι εργολάβοι με κοινοτικούς πόρους εκατομμυρίων ευρώ, για τούτο υπάρχουν ειδικοί υδραυλικοί επιστήμονες που τα σχεδιάζουν όλα αυτά, και όχι για να σπαταλώνται άκοπα με διαδικασίες κατεπείγοντος για να υποκαθιστούν το έργο που έκαναν ΥΕΒ και ΜΟΜΑ που καταργήθηκαν…
«Ν.Α.»
