Η υπογεννητικότητα είναι μια βαθιά πληγή για τη χώρα και την ελληνική κοινωνία. Το γεγονός ότι για το σχολικό έτος 2025-2026 εγγράφηκαν μόλις 71.181 παιδιά στην Α’ Δημοτικού, αριθμός μειωμένος κατά 40% σε σχέση με πριν από 15 χρόνια, δεν είναι απλώς ανησυχητικό.
Είναι η «σειρήνα» του κινδύνου. Η κατάσταση είναι ακόμη πιο δραματική στην επαρχία σε βάθος δεκαετιών, όπου το σχολείο δεν είναι μόνο χώρος μάθησης αλλά πυρήνας ζωής για τις κοινότητες.
Το διαπιστώνουμε και στην Καρδιτσιώτικη ύπαιθρο, όπου στα περισσότερα χωριά τα σχολεία έχουν κλείσει εδώ και χρόνια λόγω απουσίας παιδιών, ενώ οι εγγραφές έχουν περιοριστεί σε μεγάλο βαθμό ακόμη και στα λεγόμενα «κεφαλοχώρια».
Όταν ένα σχολείο κλείνει λόγω έλλειψης μαθητών, δεν χάνεται μόνο η εκπαιδευτική δομή, αλλά χάνεται το μέλλον του τόπου. Χρειαζόμαστε επειγόντως εθνικές πολιτικές που θα στηρίξουν τη νέα γενιά, όχι μόνο με οικονομικά επιδόματα, αλλά με σχέδιο, υποδομές και αξιοπρέπεια. Άλλωστε χωρίς παιδιά, χωρίς σχολεία, χωρίς ελπίδα στην περιφέρεια, τι μέλλον μπορεί να έχει μια χώρα;
Κ.Π.
