Είναι απολύτως λογική η αρνητική στάση των τοπικών και περιφερειακών αρχών όσον αφορά τις προτάσεις της ολλανδικής εταιρείας, η οποία πρότεινε μετάβαση από το βαμβάκι σε καλλιέργειες κηπευτικών ή φρούτων.
Δε νοείται να χαθεί το κυριότερο προϊόν που αποτελεί σημείο αναφοράς για την Θεσσαλία και το Νομό Καρδίτσας, αλλά και για ολόκληρη την Ελλάδα. Τη σημασία και τα οφέλη του βαμβακιού τα έχουν επισημάνει παραγωγοί, επιστήμονες που απασχολούνται στον τομέα, άτομα σε τοπικό επίπεδο που αντιλαμβάνονται ενδεχόμενη απώλεια της καλλιέργειάς τους.
Για να κατανοήσουμε την αξία του βάμβακος, μια απλή αναζήτηση (και) στο διαδίκτυο θα εντοπίσουμε ότι η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα στην Ευρώπη που ευθύνεται για το μεγαλύτερο ποσοστό καλλιέργειας βαμβακιού. Είναι δηλαδή ως χώρα η κύρια βαμβακοπαραγωγός, με 80% της ευρωπαϊκής βαμβακοκαλλιέργειας, έπειτα ακολουθεί η Ισπανία, πιο χαμηλά με 20%. Αυτό το χαρακτηριστικό κρατά τη χώρα ανταγωνιστική σε μια καλλιέργεια που πολύ δύσκολα ευδοκιμεί στις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε., οπότε οι τρόποι διατήρησής του θα έπρεπε να είναι στο προσκήνιο. Το νερό σαφώς και είναι σημαντικό και πρέπει να διαχειρίζεται σωστά από τους φορείς της Θεσσαλίας, αλλά για τη συγκράτησή του και την επάρκεια του προϋπήρχαν οι προτάσεις περί φραγμάτων και υποδομών στα ορεινά της περιοχής. Να το θέσουμε και αλλιώς: όσα πρότειναν οι Ολλανδοί, έχουν ήδη συζητηθεί σε τοπικό επίπεδο εδώ και δεκαετίες. Εάν πάμε και λίγο πιο πίσω -μόλις στο έτος 2020, βιώσαμε και τον σφοδρό «Ιανό». Άραγε τότε δεν αποτελούσε την πρώτη κύρια αφορμή για να δούμε προτάσεις περί φραγμάτων, όπως βλέπουμε τώρα στο masterplan των Ολλανδών και στο σχέδιο της Περιφέρειας;
Δ.Γ.
