Μη κρατικά Πανεπιστήμια, μια σπουδαία μεταρρύθμιση για την Ανώτατη Εκπαίδευση

Του Γιάννη Μαργαρίτη
Υπεύθυνου ΔΑΠ-ΝΔΦΚ
Σχολής Ανθρωπιστικών
και Κοιν. Επιστημών
Βόλου, τελειόφοιτου
του Παιδαγωγικού
Τμήματος Δημοτικής
Εκπ/σης Παν. Θεσσαλίας

Το νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας για την ανώτατη εκπαίδευση πρόκειται να ψηφιστεί αύριο Παρασκευή 8 Μαρτίου στη Βουλή και προβλέπει, μεταξύ άλλων, την ίδρυση στην Ελλάδα μη κρατικών μη κερδοσκοπικών παραρτημάτων αναγνωρισμένων ΑΕΙ από Πανεπιστήμια του εξωτερικού.

Με τη μεταρρύθμιση αυτή επιτυγχάνεται η προσέλκυση χιλιάδων ξένων φοιτητών στην Ελλάδα, ο επαναπατρισμός πολλών Ελλήνων ακαδημαϊκών που διαπρέπουν στο εξωτερικό και η περαιτέρω εδραίωση της πατρίδας μας ως ένα παγκόσμιο εκπαιδευτικό κέντρο. Παράλληλα, η Ελλάδα αποκτάει ακόμα ένα ισχυρό όπλο στη καταπολέμηση του brain drain και ανοίγει ουσιαστικά τον δρόμο της επιστροφής στους χιλιάδες Έλληνες φοιτητές που εγκαταλείπουν την χώρα μας για να σπουδάσουν στο εξωτερικό, καθιστώντας την συγκεκριμένη μεταρρύθμιση σπουδαία.

Αλλά εκτός από σπουδαία, η μεταρρύθμιση του Υπουργείου Παιδείας είναι και αναγκαία καθώς εξασφαλίζει κυρίως την αναβάθμιση του δημόσιου Πανεπιστημίου. Η συνύπαρξη των δημόσιων και των μη κρατικών μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων, όπως συμβαίνει σε όλες τις χώρες που εφαρμόζεται, θα ωφελήσει κυρίως την δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση μέσα από την μείωση της γραφειοκρατίας, την επιτάχυνση των κονδυλίων έρευνας και καινοτομίας και από την εξασφάλιση 1 δις ευρώ από τον Προϋπολογισμό, το Ταμείο Ανάκαμψης και το ΕΣΠΑ.

Σημαντικός παράγοντας για την λειτουργία ενός μη κρατικού πανεπιστημίου θα είναι τα ποιοτικά και ποσοτικά κριτήρια τα οποία, όπως χαρακτηριστικά τονίστηκε από τον Υπουργό Παιδείας, θα είναι τα αυστηρότερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και θα διασφαλίζουν την προστασία των φοιτητών και της διατήρησης των ακαδημαϊκών προτύπων. Η Εθνική Αρχή Ανώτατης Εκπαίδευσης (ΕΘΑΑΕ) θα είναι υπεύθυνη για την τήρηση των κριτηρίων, μεταξύ των οποίων θα είναι οι κτιριακές προδιαγραφές, το minimum τμημάτων, ο έλεγχος βιωσιμότητας τους, το minimum διδασκόντων και οι απαιτούμενες αδειοδοτήσεις από τα κράτη προέλευσης τους. Έχει φτάσει επιτέλους η στιγμή να διορθωθεί μια αδικία δεκαετιών που κρατούσε το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας «αγκυλωμένο» σε ιδεοληψίες συγκεκριμένων πολιτικών χώρων και να δοθεί το έναυσμα για την γενικότερη βελτίωση της παιδείας.