ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΗ ΚΑΤΣΑΡΑ
Τα φώτα των προβολέων κάποια στιγμή σβήνουν. Κι απο κει που είσαι στην πρώτη γραμμή του ενδιαφέροντος, το λεγόμενο “κοινό” θ’ αρχίσει ν’ ασχολείται με τον επόμενο “ήρωα”! Μ’ αυτόν που θα του υποσχεθεί και θα του δώσει νίκες, υπερβάσεις και χαρά…
Το συναντάς σε μεγάλη έκταση στον αθλητισμό, αλλά και σε χώρους που έχουν να κάνουν με την αλληλεπίδραση πρωταγωνιστή και κόσμου. Στη μουσική, στο θέατρο, στην τέχνη. Θέλει μεγάλη δύναμη και συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που συνθέτουν την προσωπικότητά σου για να καταφέρεις να διαχειριστείς το “φινάλε” και την απόσυρση από τη σκηνή!
Όπως επίσης και να διαχειριστείς τις επιτυχίες σου την ώρα που βρίσκεσαι στον κολοφώνα της δόξας. Να παραμείνεις προσγειωμένος, να διατηρήσεις αναλλοίωτο το “είναι” σου, να μπορείς να ξεχωρίζεις τι είναι αληθινό και τι ψεύτικο γύρω σου και να μην ξεχνάς ποτέ την αφετηρία σου…
Ο αθλητισμός είναι ένα πανεπιστήμιο ζωής! Τα “πάνω” και τα “κάτω”, η συνύπαρξη, η προσπάθεια, η υπέρβαση, η μοναξιά, η αποθέωση, η αμφισβήτηση, ο φθόνος, η αγάπη και πάμπολλα άλλα είναι ένας “κυκλώνας συναισθημάτων” που σε συνεπαίρνει κάθε στιγμή…
Το τι θα γίνεις ως άνθρωπος όμως δεν θα το ορίσει ο αθλητισμός και οι επιτυχίες σου μέσα σ’ αυτόν, αλλά η στάση σου στη ζωή, η κοινωνική σου μόρφωση, τα διδάγματά σου, ο καθημερινός αγώνας σου, η αντίληψη που έχεις διαμορφώσει για τον κόσμο, ο σεβασμός για τον διπλανό σου.
Αν είσαι συγκεκριμένων προδιαγραφών άνθρωπος ο αθλητισμός θα σε κάνει ακόμη καλύτερο και πιο ώριμο. Αν είσαι κενός ακόμη και στην κορυφή του Εβερεστ να φθάσεις, δεν θα έχεις πάρει μυρωδιά τίποτα, κινδυνεύεις να γίνεις κακομαθημένος παρτάκιας και μόλις σβήσουν τα φώτα να γκρεμοτσακιστείς!
Η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη που χθες το πρωί στο Παρίσι ολοκλήρωσε την παρουσία της στους Ολυμπιακούς Αγώνες, μέσα απ’ όλη αυτή την απίθανη διαδρομή που έκανε, έγινε μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα, διότι απλούστατα ήξερε ποια είναι μόλις ξεκινούσε!
Ο χαρακτήρας της δεν αλλοιώθηκε από τις επιτυχίες γιατί γνώρισε τη μοναξιά και μέσα απ’ αυτή έμαθε να μάχεται και δυνάμωσε ακόμη περισσότερο. Και όταν έφθασε στην κορυφή με τρόπο πραγματικά μυθιστορηματικό, εξακολούθησε να πατάει στη γη κι όχι σε σύννεφο, έχοντας πάντα απεριόριστο σεβασμό για τους άλλους…
Γι’ αυτό και είναι ίσως μία από τις μετρημένες στα δάχτυλα αθλήτριες που εισέπραξε τόση αγάπη! Δεν ήταν μόνο οι επιτυχίες της. Δυσκολεύομαι να θυμηθώ ανάλογο περιστατικό όπου ένας αθλητής σε Ολυμπιακούς Αγώνες δεν έφθασε σε κάποιο μετάλλιο και παρόλα αυτά δέχθηκε τέτοιο βομβαρδισμό σχολίων αγάπης, εκτίμησης και ευγνωμοσύνης από τον απλό κόσμο αλλά και από σπουδαίες συναθλήτριές της!
Όλη η Ελλάδα είχε έναν καλό λόγο να πει! Το χαμόγελο, η υπόκλιση στον τερματισμό, τα δάκρυα στο τέλος και το “ευχαριστώ” στις δηλώσεις, έκλεισαν αρμονικά και υπέροχα την ξεχωριστή αυτή διαδρομή της…
——————————
«Στην αγάπη δεν υπάρχουν δρόμοι έτοιμοι, τους φτιάχνεις εσύ»
Μενέλαος Λουντέμης – Συγγραφέας
