Από τις αρχές του 2000 όταν ο Τζέρεμι Ρίφκιν έγραφε για το «ευρωπαϊκό όνειρο σε αντιδιαστολή με τις νεοφιλελεύθερες πρακτικές» που εφαρμόζονται στις ΗΠΑ, θεωρώντας την Ε.Ε. το μόνο πολιτικό οργανισμό που διατηρεί κοινωνικό πρόσημο στις πολιτικές που εφαρμόζει με σεβασμό και στο περιβάλλον και την ανθρώπινη ύπαρξη (χαρακτηριστική αρχή αυτή της προφύλαξης από τα Γενετικά Τροποποιημένα Τρόφιμα ή η προστασία από προϊόντα που παράγονται με παιδική εργασία) κύλησε πολύ νερό στο ποτάμι που διασχίζει το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο στο Στρασβούργο .
Ήρθαν η πανδημία και ο πόλεμος στην ήπειρό μας να τα ανατρέψουν όλα αυτά και το όνειρο της Ευρώπης τείνει να γίνει εφιάλτης καθώς ο Πούτιν απειλεί να κλείσει οριστικά τη στρόφιγγα του αερίου και τις επιπτώσεις μέχρι στιγμής τις βιώνουν κυρίως οι μισθοσυντήρητοι, οι μικροεπαγγελματίες και οι αγρότες.
Αναλυτικότερα στην έντυπη έκδοση του Νέου Αγώνα
