Η Αναγέννηση, ως ο μαζικότερος και ιστορικότερος αθλητικός (και όχι μόνο) φορέας της περιοχής μας, βρίσκεται για τρίτη συνεχόμενη αγωνιστική χρονιά στο δεύτερο τη τάξει επαγγελματικό πρωτάθλημα της χώρας…
Έχοντας ήδη την παρακαταθήκη μιας θριαμβευτικής ανόδου από την αφάνεια αλλά και δύο σεζόν πρωταγωνιστικής πορείας στη super league 2.
Tο ερώτημα που τίθεται πλέον στις τάξεις των φιλάθλων της είναι με ποιούς στόχους και κάτω από ποιες προϋποθέσεις θα μπεί στο νέο πρωτάθλημα.
Η φαινομενική αδράνεια που υπάρχει αυτό το διάστημα είναι λογικό να έχει προκαλέσει μια ανησυχία σχετικά με τη διάθεση και τις δυνατότητες διοίκησης Παπαδημητρίου να διατηρήσει το σύλλογο σε ανταγωνιστικά στάνταρς και να συνεχίσει να βλέπει τον “προαιώνιο” στόχο της ανόδου στην κορυφαία κατηγορία.
Αν δηλαδή θα συνεχίσει να “ματώνει” οικονομικά σε συνθήκες τραγικές και με μηδαμηνά έσοδα για να κρατήσει σε υψηλό επίπεδο την Αναγέννηση…
Εδώ οι απαντήσεις θα δοθούν επί της… σκηνής!
Και δεν θα πρέπει να τις περιμένουμε μόνο από τους ανθρώπους που μπήκαν μπροστά σε όλη αυτή την διαδρομή που καταγράφει η ομάδα τα τελευταία χρόνια, αλλά από το σύνολο της πόλης και κυρίως τους θεσμικούς εκπροσώπους της.
Η πρόοδος της Αναγέννησης (το χουμε γράψει χιλιάδες φορές απ’ αυτές εδώ τις στήλες) δεν είναι ζήτημα μόνο της διοίκησης που είναι επικεφαλής και των φιλάθλων της, αλλά και των θεσμών της περιοχής.
Ιδιαίτερα εκέινων των προσώπων που κατέχουν υψηλές θέσεις από την ψήφο των πολιτών και είναι σε θέση να συμβάλλουν ποικιλοτρόπως και κυρίως στον οικονομικό τομέα κάνοντας την διαφορά και δίνοντας ώθηση και κίνητρο σε όσους ηγούνται.
Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ
Μέσα στα “στραβά” και “ανάποδα” που επικρατούν, μέσα σ’ αυτό το ζοφερό ποδοσφαιρικό περιβάλλον που επικρατεί στη super league 2, όσοι παρατηρούν με λίγη παραπάνω προσοχή, διαβλέπουν την ευκαιρία που παρουσιάζεται η Αναγέννηση να κάνει αυτό που δεν έκανε ποτέ στο παρελθόν! Να αλλάξει κατηγορία και επίπεδο!
Σ’ αυτή τη σαθρή δομή του ελληνικού ποδοσφαίρου, μόνο έτσι άλλωστε μπορεί να επιβιώσει κάποιος σύλλογος της εμβέλειάς της, αφού τη δεύτερη κατηγορία αντί για ένα σοβαρό και ενδιαφέρον πρωτάθλημα βιώσιμων επαρχιακών ομάδων, την κατάντησαν μια διοργάνωση που έχει μόνο έξοδα και αναξιοπιστία.
Για μια σοβαρή προσπάθεια, λοιπόν, δεν υπάρχει άλλος δρόμος από το να στοχεύσει στην άνοδο. Αυτό ακριβώς κάνει και η διοίκηση Παπαδημητρίου από την ώρα που ανέλαβε τα ηνία.
Φέτος βλέπουμε ότι στο βόρειο όμιλο δεν υπάρχουν εκείνα τα μεγέθη που μπορούν από την αρχή να “καπαρώσουν” τον τίτλο του φαβορί όπως συνέβη με τη Βέροια και τον Πανσερραϊκό τις προηγούμενες δύο σεζόν.
Η Λάρισα, λόγω δυναμικής κυρίως είναι αυτή που μπορεί να είναι ανταγωνιστική και η Νίκη Βόλου που παρουσιάζει μια σταθερότητα τα τελευταία χρόνια.
Πέραν τούτων ουδείς άλλος μπορεί να προβάλλει ανταγωνιστικούς στόχους κι εδώ ερχόμαστε στη μεγάλη ευκαιρία που παρουσιάζεται στην Αναγέννηση να συνεχίσει με το ίδιο τέμπο και πιο ουσιαστικές κινήσεις να διεκδικήσει την υπέρατατη διάκριση.
Η ΣΤΗΡΙΞΗ
Για να γίνει αυτό όμως βασική προϋπόθεση είναι όσα προαναφέραμε. Η στήριξη των φορέων στην πράξη κι όχι με ευχολόγια ή με προτροπές στους διοικούντες να τα παρατήσουν να μην “καταστραφούν”.
Δεν θέλουν συμβουλές οι συμπολίτες που κρατάνε την ομάδα σ’ αυτό το επίπεδο με τα λεφτά και την προσπάθειά τους αλλά συμπαράσταση στο πεδίο κι όχι στη θεωρία.
Η αίσθησή μας είναι ότι ο Παπαδημητρίου κι όσοι είναι δίπλα του (Γιαννακός, Κουσιανάς κλπ) δεν θα κάνουν πίσω και δεν θα πετάξουν “λευκή πετσέτα” στην τέταρτη σεζόν που έχουν μπροστά τους.
Ο κόσμος είναι σίγουρο ότι θα σταθεί κοντά με τις δυνάμεις που έχει.
Αυτό που μένει να δούμε είναι αν οι εκπρόσωποι των πολιτών που ετοιμάζονται τώρα για τις εκλογές, θα δώσουν αυτά που μπορούν για να πετύχει η ομάδα εκείνο που δεν πέτυχε ποτέ.
Αναμένουμε…
Θ.Κ.
