TOY ΘΕΟΔΟΣΗ ΚΑΤΣΑΡΑ
Στις 31 Αυγούστου 1904, στα γραφεία της δημόσιας διοίκησης του ελληνικού κράτους στην Αθήνα, μεταξύ άλλων εγγράφων, φθάνει και ένας συστημένος φάκελος που αφορά σ’ ένα καταστατικό Αθλητικού Συλλόγου προερχόμενου από την Καρδίτσα, το οποίο περιλαμβάνει 25 άρθρα…
Λίγους μήνες αργότερα, στις 16 Οκτωβρίου, υπογράφεται από τον Αντιβασιλέα Κωνσταντίνο και τον υπουργό Εσωτερικών της Ελλάδας Γιώργου Θεοτόκη και δίδεται εντολή για δημοσίευση στο τεύχος Α’ του Φύλλου 236 της Εφημερίδας Κυβερνήσεως (ΦΕΚ) γεγονός που θα πραγματοποιηθεί απο το Εθνικό Τυπογραφείο στις 21 του ίδιου μήνα…
Στη σελίδα 752 του ΦΕΚ αναφέρεται ρητώς:
«Προτάσει του Ημετέρου επι των Εσωτερικών Υπουργού, εγκρίνομεν το από 31 Αυγούστου 1904 εξ άρθρων είκοσι πέντε καταστατικόν του εν Καρδίτση Γυμναστικού Συλλόγου “η Αναγέννησις”, διατάσσομεν δ’ εντός της πρώτης τριμηνίας εκάστου έτους να υποβάλληται τω επι των Εσωτερικών Υπουργείω ή δια το προηγούμενον έτος λογοδοσία του ειρημένου Συλλόγου, επιφυλασσόμενοι ν’ ανακαλέσωμεν την έγκρισιν ημών, εάν μη τηρηθή άρθρον τι του εγκρινομένου καταστατικού ή μη υποβληθή τις λογοδοσία εντός της τασσομένης προθεσμίας. Ο αυτός Υπουργός δημοσιεύσει και εκτελέσει το παρών διάταγμα.
Εν Αθήναις τη 16 Οκτωβριου 1904.
Εν ονόματι του Βασιλέως
Ο Αντιβασιλεύς
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΔΙΑΔΟΧΟΣ
Ο Υπουργός των Εσωτερικών
Γ. Ν. ΘΕΟΤΟΚΗΣ»
Η ίδρυση του Γυμναστικού Συλλόγου Καρδίτσας “η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΙΣ” είναι γεγονός…
Μια από τις πιο όμορφες λέξεις στην παγκοσμιότητα, θα είναι αυτή που θα στολίσει και θα ονοματίσει το σύλλογο προσδιορίζοντας με απόλυτη ευστοχία το πνεύμα και τη διαδρομή του…
Μια διαδρομή που, πιθανόν, δεν την φαντάζονταν ούτε οι ανήσυχοι Καρδιτσιώτες που τον ίδρυσαν, μια διαδρομή που κλείνει σήμερα ΕΚΑΤΟΝ ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ!
Πόσους συγγραφείς, κοινωνικούς αναλυτές, ακόμη και ποιητές, θα μπορούσε να εμπνεύσει το αδιάκοπο ταξίδι αυτής της αθλητικής οντότητας; Πόσοι άνθρωποι, πόσες μνήμες, πόσα συναισθήματα, πόση ιστορία έδεσαν με τρόπο μαγικό τα ξεχωριστά υλικά με τα οποία σφυρηλατήθηκε η φυσιογνωμία της;
Όταν, με οποιαδήποτε αφορμή, επιχειρήσεις να γράψεις για την Αναγέννηση, γνωρίζεις πως υπάρχει κίνδυνος να κάνεις σοβαρές παραλείψεις. Διότι όσα και να αποτυπώσεις στο χαρτί δεν είναι δυνατόν να περιγράψεις το “όλον”… Ούτε να το ακουμπήσεις καν… Γι’ αυτό και κάποιες φορές είναι προτιμότερο να κλείσεις τα μάτια και ν’ αφήσεις το νου να κάνει το ταξίδι… Και μέσα σ’ αυτόν τον… κιτρινόμαυρο στροβιλισμό στο χρόνο κάποια στιγμή θα πέσεις πάνω στην ιστορία και τις ρίζες σου…
Χρόνια πολλά γοητευτική «Βέκια Σινιόρα» της Ελλάδας…
Να τα χιλιάσεις…
