ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΗ ΚΑΤΣΑΡΑ
Ιστορικές στιγμές στο διεθνές ποδοσφαιρικό στερέωμα! “It’s coming home” φωνάζει στα… κάγκελα ο Ουίλιαμ, το εκλεκτό σόι και οι συμπατριώτες του σε όλα τα πλάτη και μήκη της αυτοκρατορίας! Η εθνική ομάδα της Αγγλίας είναι, επιτέλους, στον τελικό του Γιούρο για πρώτη φορά στην ιστορία της!
Πανηγυρίζουν οι απανταχού Αγγλόφιλοι! Ξέρεις τι είναι να περιμένεις πέντε δεκαετίες για να πας σ’ εναν τελικό σοβαρής διοργάνωσης ενώ αυτοορίζεσαι ως “εφευρέτης της μπάλας”; Να έχουν πάρει κούπα ο Χαριστέας κι ο Φύσσας και σένα να σ’ εχουν στο “μεζέ”, να κοιτάς από την τηλεόραση και να έχει χορτάσει ο σβέρκος σου φάπα;
Να το έχουν κατακτήσει οι Δανοί, γυρίζοντας μάλιστα εκτάκτως από τις καλοκαιρινές διακοπές με τις σαγιονάρες, στη θέση της αποκλεισμένης Σερβίας, να το έχει πάρει ο Σάντος (ο “καρπουζάς” κατά τους Ελληνες ειδικούς της προπονητικής!) με την Πορτογαλία κι εσύ να μην μπορείς να φθάσεις ούτε σ’ εναν τελικό, ενώ έχεις αποικίες από το Τζιμπουτί μέχρι την Καραϊβική;
Δικαίως πανηγυρίζουν τα παλικάρια! Τώρα βέβαια χρειάστηκαν κι ένα ελαφρύ… σπρωξιματάκι, από τον Ολλανδό ρέφερι, αλλά μιλάμε για αυτοκρατορία! Στην οποία, κατά πως έλεγαν οι παλιοί και φυσικά ο “πατέρας της νίκης” Τσόρτσιλ, ο ήλιος δεν δύει ποτέ! Τι είναι δηλαδή ένα “μαϊμουδένιο πέναλτι” μπροστά σε όλα όσα έχει προσφέρει στην ανθρωπότητα διαχρονικά αυτό το έθνος;
Ολόκληρος πρίγκιπας κάθονταν στα επίσημα του Γουέμπλεϊ μαζί με “ομοαίματους” από τις άλλες χώρες τους οποίους φιλοξενούσε! Θα του χαλούσαν το πάρτι και θα τον έκαναν πάλι καζούρα, επειδή έτυχε στη φάση του πέναλτι να βρίσκεται μία ακόμη μπάλα μέσα στον αγωνιστικό χώρο, όπως συμβαίνει στον Κορυδαλλό όταν παίζει η Προοδευτική;
Και πως να τους αφήσει ο έρμος ο διαιτητής να φτάσουν στη διαδικασία των πέναλτι; Αυτό το σκέφτηκε κανείς; Να κάνουν κι άλλη μία… ατομική επίδοση ήττας; Δεν είδατε πως ακόμη και το ένα που χρειάστηκε να ρίξει ο Κέιν ήταν “ματσαλισμένο”;
Ευτυχώς η μπάλα ήλθε ξανά στα πόδια του μετά την απόκρουση του Σμάιχελ κι έβαλε το γκολ σε άδειο τέρμα από τη μικρή περιοχή!
Αν πήγαινε το ματς στα πέναλτι, πάλι θα είχαμε δράματα! Ορθότατα, λοιπον, ο σερ Μάκελι το σφύριξε! Ευεργέτης είναι ο άνθρωπος! Γλίτωσε ένα ολόκληρο έθνος (και τους φίλους του) από βαριά κατάθλιψη! Μια πρόσκληση για ένα… κοκτέιλ στους δροσερούς και καταπράσινους κήπους του Μπάκιγχαμ, τώρα το καλοκαιράκι, νομίζω ότι θα ήταν το λιγότερο! Γιατί όχι κι ένας τίτλος… δούκα σ’ ενα προάστιο του Γιορκ!
Βέβαια είναι κι αυτός ο άτιμος ο τελικός της Κυριακής! Κι απέναντι βρίσκεται αυτή η περίεργη ομάδα που λέγεται Ιταλία οπότε μπορεί να πάνε στράφι όλα και να χουμε πάλι κλάματα περιμένοντας άλλα πενήντα χρόνια!!!
Θα έχουν μεγαλώσει τα παιδιά και τα εγγόνια του Ουίλιαμ, θα έχουν αποδημήσει για τους βασιλικούς κήπους του Αγίου Πέτρου η Ελισσαβετ παρέα με τον φιλέλληνα Κάρολο, μπορεί να βγει και η Αναγέννηση στην Α’ Εθνική κι ακόμη θα φωνάζουν…. “It’s coming home”!!!
παραΣΠΟΝΤ(ί)ΕΣ
Όπως είναι λογικό, κάθε φορά που διεξάγεται το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, το “Γιούρο” όπως έχει καθιερωθεί να το λέμε, το μυαλό στριφογυρίζει στο καλοκαίρι του 2004 σττην Πορτογαλία Εκεί που ζήσαμε ένα ζωντανό παραμύθι που όμοιό του δεν πρόκειται να επαναληφθεί! Και κάνοντας τη σύγκριση, απαντώντας και σε κάποιους εκ γενετής μεμψίμοιρους, διαπιστώνουμε ότι η Ελλάδα είχε πάρει με την αξία της και τη μαγκιά της το τρόπαιο! Κερδίζοντας δύο φορές την διοργανώτρια Πορτογαλία μέσα στο σπίτι της αλλά και όποια άλλη βρέθηκε στο διάβα της. Από τη Γαλλία του Ζιντάν, μέχρι την καταπληκτική Τσεχία και χωρίς ένα σφύριγμα υπέρ της. Ολόκληρη αυτοκρατορία και παλεύει για να τα καταφέρει με μαϊμουδιές! Κι ακόμη η τροπαιοθήκη της είναι στο μηδέν! Ετσι για να ξέρουμε τι λέμε…
