Θαυμάζουμε τους νέους που σπουδάζουν και εργάζονται παραλλήλως, όχι γιατί εισήλθαν τόσο νωρίς στο βίο της εργασίας αλλά επειδή το πράττουν για να φέρουν εις πέρας το στόχο τους και να αποσυμφορήσουν οικονομικά τους γονείς τους.
Τους παραδεχόμαστε διότι σε εκείνη την ηλικία, μερικοί από εμάς είχαμε την άνεση να μάς τα παρέχουν όλα οι γονείς μας -ενοίκιο για το σπίτι, μηνιαίο χαρτζιλίκι- έτσι ώστε να μη μας λείψει τίποτα στο τέλος της ημέρας.
Σκεφτείτε πόσο δύσκολο είναι για τους γονείς, να ανακοινώσουν ότι το εισόδημά τους δεν επαρκεί για την κάλυψη (και) των φοιτητικών εξόδων. Αυτή η έμμεση ντροπή να το πουν στο παιδί ή στα παιδιά τους, έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού τους πως η αρχή της φοιτητικής ζωής θα έπρεπε για κάθε νέο να είναι ξέγνοιαστη, με ελπίδα και όρεξη για γνώση, γνωριμία ανθρώπων και νέων τόπων.
Βέβαια, υπάρχουν και νέοι που ρίχνονται στην αγορά της εργασίας για να αισθανθούν παραγωγικοί, ακόμη και ανεξάρτητοι ήδη από νεαρή ηλικία. Αρκετά παιδιά στην Καρδίτσα ακολουθούν αυτή την τακτική, και είναι άξια αναγνώρισης, όχι τόσο για την εύρεση δουλειάς όσο για το ότι είναι συνειδητοποιημένοι των τρεχουσών δυσκολιών.
Δ.Γ.
