ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΗ ΚΑΤΣΑΡΑ
Πέρα από τη σφοδρή διαδικτυακή σύγκρουση (ήθελα να ήξερα πότε δουλεύουν αυτοί οι άνθρωποι που πληκτρολογούν αβέρτα από το πρωί μέχρι το βράδυ;) οπαδών του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού, γράφτηκαν και ειπώθηκαν και σωστά πράγματα τις τελευταίες ημέρες μετά τα απίθανα που έγιναν στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας.
Παραθέτω ένα απόσπασμα που νομίζω ότι δίνει επ ακριβώς την κατάσταση και είναι αφιερωμένο σ’ αυτούς που μαλλιοτραβιούνται για τα “δίκαια” των “επενδυτών” των ομάδων που υποστηρίζουν:
«Σφάζονται οι άνεργοι, οι χαμηλόμισθοι, τα θύματα της ευέλικτης εργασίας, οι πεινασμένοι κι οι κολασμένοι ποιανού ο πρόεδρος είναι πιο μάγκας, ποιος έχει κάνει χειρότερα, ποιος έχει πει χειρότερες κατάρες, ποιος έχει παραβιάσει περισσότερο το νόμο, ποιος είναι πιο τσιφλικάς της κοινωνίας, πιο καουμπόης του αθλήματος.
Γιατί όταν είσαι οπαδός είσαι λοβοτομημένος πιστεύεις σε ψεύτικα λάβαρα και ψεύτικους ύμνους για να έχεις ψεύτικες περηφάνιες όταν η δική σου η αξιοπρέπεια είναι πατημένη και ξεσκισμένη, θες να βλέπεις τον εκμεταλλευτή σου, αυτόν που σου υποβάθμισε την ζωή, ως σωτήρα, ως εκπρόσωπο της μαγκιάς που εσύ δε μπορείς να έχεις.
Σου μεταφέρει εντέχνως την οργή που σου δημιουργεί η φτώχεια κι η καταπίεση αντί εναντίον της τάξης του στον άλλον μεροκαματιάρη που φορά άλλο χρώμα φανέλας.
Γίνεσαι υπεύθυνος και συνένοχος της στημένης τοξικότητας για να είσαι κοινωνικά παράσιτο, ανήμπορος να δεις και να αλλάξεις τον κόσμο, να φτάνεις να σφάζεις Άλκηδες και Μιχάληδες γιατί είναι άλλη ομάδα ή να υπερασπίζεσαι τους σφαγείς τους, γίνονται οι ομάδες το όπιο που καταπίνεις σφηνάκι για να παραμείνεις λούμπεν, να είσαι ήσυχος σα σκύλος απέναντι στα αφεντικά σου…»
Έξοχη και απολύτως εύστοχη περιγραφή έκανε ο φίλος (“Κυκλοθυμικός”) μ’ αφορμή τα όσα απίθανα ζήσαμε την περασμένη Κυριακή και άλλα χειρότερα που ζήσαμε στο παρελθόν και θα ζήσουμε προφανώς και στο μέλλον. Σιγά, όμως, που θα συγκινήσει!
Ό,τι καλό γράφεται και λέγεται άλλωστε, όχι μόνο δεν προβληματίζει, αλλά σκεπάζεται την επόμενη κιόλας στιγμή, μέσα στο τσουνάμι ανοησίας και ηλιθιότητας που κυριαρχεί και σαρώνει τα πάντα σ’ αυτό το απέραντο μπάχαλο και το εκτονωτήρι των social media.
Δίχως αμφιβολία μεγάλωσε ήδη μία γενιά με τα… κινητά στο χέρι εγκλωβισμένη σ’ έναν ψηφιακό κόσμο που όχι μόνο δεν σε κάνει σκεπτόμενο και ενεργό, αλλά σε οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην εξάρτηση, στην αδράνεια και στην αποχαύνωση!
Αυτή η ψευδαίσθηση ελευθερίας του λόγου έχει δημιουργήσει μία επίπλαστη πραγματικότητα και σε απόσυρση από τα… εγκόσμια! Η εξέλιξη δε είναι τέτοια που τα χειρότερα είναι μπροστά μας! Μιλάμε για ένα “Ματριξ”!!!
Για έναν τεράστιο ιστό αράχνης στον οποίο παγιδεύονται όλο και περισσότεροι σαν τις μύγες!
παραΣΠΟΝΤ(ί)ΕΣ
Θα έχετε διαβάσει σίγουρα τα πάντα από τα ΜΜΕ που ελέγχουν οι δύο πλευρές! Καμία σχέση με τη δημοσιογραφία αφού πρόκειται για καθαρή και απροκάλυπτη προπαγάνδα!
Ο καθένας “φωνάζει” για το “δίκιο” του και το διαλαλεί και με υπογραφές ακόμη και “αντικειμενικών” (τρομάρα μας) συναδέλφων! Είναι από τις λίγες φορές που αισθανόμαστε τυχεροί εδώ στην περιφέρεια που τους βλέπουμε να “αλληλοσφάζονται” για τα “εγώ” τους!
Αυτοί που έχουν καταστήσει και το μπάσκετ αποκλειστικά δική τους υπόθεση παίρνοντας και δώρα τα γήπεδα του δημοσίου, προσπαθούν μέσω φερεφώνων να μας πείσουν ποιος φταίει λιγότερο.
Κατασυγκινηθήκαμε…
