Το ρολόι έδειχνε δέκα λεπτά πριν τις οκτώ το βράδυ στο γήπεδο της Ριζούπολης… Λίγα δευτερόλεπτα νωρίτερα ο διαιτητής Καλόπουλος είχε σφυρίξει για τελευταία φορά, στέλνοντας στην ιστορία το μπαράζ ανόδου της Γ’ Εθνικής ανάμεσα στην Αναγέννηση και την Ηλιούπολη!
4.000 και πλέον άνθρωποι σ’ ενα πρωτοφανές ντελίριο ενθουσιασμού έγιναν μια αγκαλιά!
Χιλιάδες άλλοι που παρακολουθούσαν από τη ραδιοφωνική μετάδοση του Ράδιο Θεσσαλία το ματς στην Καρδίτσα, πλημμύρισαν απο ένα κοινό αίσθημα ανάτασης και περηφάνιας…
Οι στιγμές που εκτυλίχθηκαν και ήταν απόρροια του θριάμβου των “κιτρινόμαυρων” που προηγήθηκε ήταν απίστευτες και είναι πολύ δύσκολο ακόμη και σήμερα να περιγραφούν…
Σάββατο 14 Ιουνίου του 2008…
Σαν σήμερα, δεκατέσσερα χρόνια πριν, μια “τρελή” ομάδα έγραφε ιστορία κατακτώντας όχι απλά μια άνοδο (από τις πολλές που έχει πετύχει στη μεγάλη διαδρομή της), αλλά ισοπεδώνοντας ένα ολόκληρο σκοτεινό σύστημα που ορθώθηκε απέναντί της όλη τη χρονιά…
Άφηνε άναυδη την ποδοσφαιρκή Ελλάδα πετυχαίνοντας έναν ανεπανάληπτο θρίαμβο που μνημονεύεται ακόμη απο τους ποδοσφαιρόφιλους…! Ο λόγος για την Αναγέννηση! Την διαχρονική επίσημη αγαπημένη των απανταχού Καρδιτσιωτών…
Η νίκη επι της Ηλιούπολης σε κείνο το αλησμόνητο μπαράζ με δύο γκολ (38’, 77’) του “βιονικού αρχηγού” Σωκράτη Μπουντούρη είναι από εκείνες που μένουν ανεξίτηλες στο πέρασμα των χρόνων… Η Αναγέννηση τότε κέρδισε όλο το… κακό συναπάντημα που κρατούσε δέσμιο το Ελληνικό ποδόσφαιρο!
Και το κέρδισε μέσα στον φυσικό της χώρο, στις τέσσερις γραμμές τους γηπέδου…
Ανέστειλε κατα τρόπο εμφατικό τα σχέδια εκείνων που έστησαν με ομάδες – σφραγίδες δύο χρόνια αργότερα όλο το σύμπαν στη Β’ Εθνική Κατηγορία μετατρέποντάς το εν λόγω πρωτάθλημα στο πιο βρώμικο στον πλανήτη!
Με εκείνη τη νίκη που η Αναγέννηση έγινε απο τις πιο συμπαθείς ομάδες σε όλη την επικράτεια και δημιούργησε μια ακόμη γενιά φανατικών φιλάθλων!!!
Παρά το φόβο που είχαν σκορπίσει διάφοροι, παρά τη μεθόδευση να παίξει η ομάδα σε έδρα που ήθελε η Ηλιούπολη (εκεί έκανε “μάτ” η Αναγέννηση επιλέγοντας Αθήνα αντί για Πάτρα!), παρά τον απίθανο διαιτητή Καλόπουλο, οι 4.000 εκστασιασμένοι “κιτρινόμαυροι” που μετακινήθηκαν απ’ όλα τα σημεία της Ελλάδας και του εξωτερικού (με τον κύριο όγκο να φεύγει απο την Καρδίτσα) πλημμυρίζοντας το γήπεδο της Ριζούπολης, πανηγύρισαν μια τεράστια νίκη…
Η πυραυλοκίνητη ομάδα του Βάϊου Καραγιάννη δεν είχε κανένα πρόβλημα στο χορτάρι…
Απο την στιγμή που οι… μπράβοι στριμώχθηκαν στα επίσημα (λόγω των άριστων αστυνομικών μέτρων που υπήρξαν), η Αναγέννηση έκανε αυτό που ήξερε πολύ καλά!
Έβαλε στα δίχτυα τους αντιπάλους! Κι αν δεν ήταν ο ανεκδικήγητος Καλόπουλος να “πνίξει” το πιο καραμπινάτο πέναλτι της δεκαετίας στην ανατροπή του Ζαχαριέφσκι, ίσως το σκορ να πήγαινε σε πολύ ανώτερα επίπεδα απο το 2-0… Ο μεγάλος πρωταγωνιστής εκείνου του αλησμόνητου μπαράζ ήταν ο άνθρωπος που έκανε πράματα και θάματα εκείνη τη χρονιά σε όλο το πρωτάθλημα!
Ο Σωκράτης Μπουντούρης που πέτυχε μάλιστα ένα γκόλ που θα το ζήλευαν και οι αστέρες του μουντιάλ, φθάνοντας τα 19 συνολικά στη χρονιά!
Στις 14 Ιουνίου του 2008 στην Καρδίτσα δεν… νύχτωσε ποτέ, η λάμψη απο τους πανηγυρισμούς κράτησε μέχρι τις πρώτες πρωϊνές ώρες.
Η Καρδίτσα γκρέμισε τα τείχη για να υποδεχθεί τους θριαμβευτές και την ομάδα που είναι ταυτόσημη με την ιστορία της…
Απίστευτες στιγμές που δεν θα ξεχάσουν ποτέ όσοι τις έζησαν…
Μοναδικά βιώματα απο έναν σύλλογο που βρίσκει τον τρόπο διαχρονικά να κάνει τις καρδιές των Καρδιτσιωτών να χτυπάνε δυνατά…
Θ.Κ.
• Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύτηκε σε ένα από τα πάμπολλα αφιερώματα του “ΝΕΟΥ ΑΓΩΝΑ” στις 14 Ιουνίου του 2014.
• Στο βίντεο ένα απόσπασμα από την εκπομπή “Στη Σέντρα” την αμέσως επόμενη ημέρα του αλησμόνητου αγώνα.
