Παρακμή τεσσάρων δεκαετιών για τις κατασκηνώσεις Καστανιάς (φωτό+βίντεο)

ΣΕ ΜΑΓΕΥΤΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ, ΟΙ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ * Να υπουργείο να τις παραχωρήσει προς αξιοποίηση στο Δήμο και την κοινότητα

•Οι τοπικές αρχές να πιέσουν το Υπ. Παιδείας για την παραχώρησή τους

Μέσα στο μαγευτικό φυσικό περιβάλλον των Αγράφων, σε δασική έκταση και σε απόσταση αναπνοής από τη λίμνη Πλαστήρα, βρίσκονται οι εγκαταστάσεις των πρώην κατασκηνώσεων Καστανιάς οι οποίες παρακμάζουν εδώ και τέσσερις δεκαετίες.

Του Κώστα Παλαιού

Ο Νομός Καρδίτσας διαθέτει πλήθος υποδομών που έχουν εγκαταλειφθεί στην τύχη τους. Παραμένουν ανεκμετάλλευτες επί σειρά ετών, με τον χρόνο να αφήνει ανεξίτηλα το σημάδι στο πέρασμά του. Μια υποδομή που έχει αφεθεί στο πέρασμα του χρόνου και βρίσκεται στα όρια του Δήμου Καρδίτσας, είναι εκείνη των παλιών κατασκηνώσεων Καστανιάς οι οποίες υπάγονται στο Υπουργείο Παιδείας.

Πέρασαν τέσσερις δεκαετίες από τότε που το υπουργείο Παιδείας διέκοψε τη λειτουργία τους, υποβαθμίζοντας όχι μόνο τη συγκεκριμένη κοινωνική δομή αλλά και την κοινότητα ευρύτερα. Δέσμευσε ολόκληρο το συγκρότημα που διαθέτει ιδιαίτερο και εντυπωσιακό περιβάλλοντα χώρο, καταδικάζοντάς το να ερημώσει. Το συγκεκριμένο περιουσιακό στοιχείο παραμένει ανεκμετάλλευτο δίχως να αξιοποιηθεί, ενώ οι προσπάθειες που έγιναν κατά καιρούς από αυτοδιοικητικούς παράγοντες, δυστυχώς δεν απέδωσαν καρπούς.

Πιο αναλυτικά, ο «Νέος Αγών» βρέθηκε στις εγκαταστάσεις των πρώην κατασκηνώσεων, όπου συνάντησε τον Πρόεδρο της Καστανιάς – Μούχας Γιάννη Γεροντόπουλο. Οι κατασκηνώσεις αποτελούνταν από τέσσερα κτίρια – κοιτώνες, ένα εστιατόριο και ένα μαγειρείο. Τα κτίρια είναι πετρόκτιστα και όπως είπε ο κ. Γεροντόπουλος διατηρούνται σε πολύ καλή κατάσταση.

Οι κύριες φθορές που έχουν υποστεί οι κτιριακές υποδομές καταγράφονται στις κεραμμοσκεπές, ενώ ο εσωτερικός χώρος χρειάζεται την απαιτούμενη διαμόρφωση. 300 παιδιά κάθε χρόνο, έρμαιο σε λεηλασίες

«Οι εκτάσεις είχαν παραχωρηθεί στο Υπουργείο στα μέσα της δεκαετίας του ’60. Στις αρχές του ’70 άρχισαν να λειτουργούν οι κατασκηνώσεις, δεχόμενες πάνω από 300 παιδιά κάθε χρόνο, ενώ απασχολούσαν περισσότερους από 10 εργαζόμενους που ήταν κάτοικοι της Καστανιάς. Μετά το 1983 οι κατασκηνώσεις έκλεισαν, ενώ υπήρχε ένας φύλακας.

Μετά τη συνταξιοδότησή του σταμάτησε η φύλαξη του χώρου και το υπουργείο δεν μερίμνησε αρμοδίως Από τότε οι κατασκηνώσεις έγιναν έρμαιο σε κάθε λεηλασία, αφού αφαιρέθηκαν πράγματα από το εσωτερικό, οικοδομικά υλικά, κ.λπ.»

είπε ο κ. Γεροντόπουλος περιγράφοντας το ιστορικό των κατασκηνώσεων. Μια υποδομή μέσα σε ένα μαγευτικό μέρος, δίπλα στη Λίμνη Πλαστήρα και στις αθλητικές εγκαταστάσεις του χωριού, παραμένει ανεκμετάλλευτη, την ώρα που οι επενδύσεις στο Νομό αποτελούν το μεγάλο ζητούμενο.

Όπως είπε ο κ. Γεροντόπουλος, έγιναν στο παρελθόν προσπάθειες από την κοινότητα σε συνεργασία με τις τότε δημοτικές αρχές, ωστόσο το Υπουργείο παραχωρούσε τις κατασκηνώσεις μόνο για δυο δεκαετίες. Μάλιστα είχε βάλει προϋπόθεση να παραδώσει η κοινότητα τις κατασκηνώσεις όποτε το ζητήσει το Υπουργείο.

«Εμείς θέλαμε το Υπουργείο να μας παραδώσει κανονικά την δομή για να την αξιοποιήσουμε πιθανώς σε συνεργασία με κάποιον ιδιώτη (με κάποιο εύλογο ενοίκιο) αφού τα οικονομικά περιθώρια της κοινότητας ήταν περιορισμένα. Ζητούμε την παραχώρηση των κοινοτικών κατασκηνώσεων από το Υπουργείο στο Δήμο Καρδίτσας και στην κοινότητα Καστανιάς, ώστε να μπορέσουμε χωρίς δεσμεύσεις να κινήσουμε τις διαδικασίες αξιοποίησης είτε ως κατασκηνώσεις είτε με άλλο τρόπο» είπε χαρακτηριστικά.

Απαιτείται λοιπόν το Υπουργείο να προχωρήσει στην παραχώρηση της συγκεκριμένης υποδομής, δίχως περιορισμούς και δεσμευτικούς όρους ώστε να καταστεί δυνατή η αξιοποίηση με όποιες αλλαγές ή τροποποιήσεις κρίνονται αναγκαίες. Χρειάζεται όμως βούληση, από την πλευρά της πολιτείας και κυρίως απαγκίστρωση από τις αγκυλώσεις που βάζουν διαρκώς εμπόδια στην αξιοποίηση τέτοιων δομών προς όφελος των τοπικών κοινωνιών.

Οι τοπικές αρχές ας βάλουν στο… μικροσκόπιο το θέμα, διεκδικώντας την απόδοση της υποδομής στο Δήμο προκειμένου να σταματήσει η παρακμή και να αποκτήσει ξανά τη ζωντάνια που της αρμόζει.