Η αναζήτηση νερού, το πάγιο αίτημα συγκράτησης των υδάτων, η κατασκευή των φραγμάτων, όπως και το μετέωρο έργο του Αχελώου εδώ και 40 έτη, είναι κυρίαρχες πτυχές του ζητήματος της λειψυδρίας στη Θεσσαλία.
Όπως δείχνουν δυσοίωνες μελέτες, η Θεσσαλία δεν μπορεί άλλο να περιμένει για το υδατικό πρόβλημα. Επείγει ένα ανανεωμένο μοντέλο στον πρωτογενή τομέα, το οποίο εδώ και χρόνια θα έπρεπε ήδη να υφίσταται στην Περιφέρεια.
Το νερό δεν είναι άπλετο, ώστε να χρησιμοποιείται δίχως μέτρο σε καλλιέργειες, ενώ και οι επιλογές των προϊόντων γίνονται δίχως ειδικές κατευθύνσεις προς τους γεωργούς. Κοινώς, ο καθένας επιλέγει ό,τι επιθυμεί να καλλιεργήσει, απουσιάζοντας η συλλογική δράση.
Η αδράνεια της κυβέρνησης έχει φέρει αρκετά πίσω τη συζήτηση για την κατασκευή των φραγμάτων, όπως και για την εκτροπή του Αχελώου, που αν μη τι άλλο, όταν έχουν παρέλθει 40 χρόνια δίχως οριστική απόφαση, δεν τιμά μια ολόκληρη χώρα. Κοιτώντας λύσεις για την εξοικονόμηση νερού και τη μέγιστη δυνατή παραγωγή των προϊόντων μας, η συζήτηση επεκτείνεται στις πηγές υδάτων που θα αξιοποιηθούν με ειδικά έργα, στην έξυπνη γεωργία καθώς με αισθητήρες και την είσοδο τεχνολογικών εφαρμογών και πληροφορικής, κάθε καλλιέργεια θα ποτίζεται με την αντίστοιχη ποσότητα νερού.
Η έξυπνη όμως γεωργία, δεν είναι μια πρακτική που ευδοκιμεί από τη μία στιγμή στην άλλη, διότι ο εξοπλισμός, η γνώση επί του πεδίου, αλλά και η κοινή πολιτική από τη χώρα είναι ζητούμενα που απαιτούν χρόνο και… επενδύσεις εντέλει από τους αγρότες στα χωράφια τους.
Η έξυπνη γεωργία δεν έχει σημειώσει μεγάλα βήματα ακόμη ούτε και στην Ευρώπη. Απέχουμε κατά πολύ από αυτή τη μέθοδο, η οποία στο κάμπο του Νομού ελάχιστοι αγρότες την έχουν δοκιμάσει μέχρι στιγμής.
Όπως τονίζουν οργανισμοί για το νερό αλλά και αγροτικοί σύλλογοι, το υδατικό πρόβλημα στη Θεσσαλία δεν έχει φθάσει ούτε στη Βουλή ως από κοινού θέμα από τις πολιτικές παρατάξεις της χώρας…
Δ.Γ.
