Στις μέρες μας που παρακολουθούμε καθημερινή ροή αρνητικών γεγονότων, με το άκουσμα των πολέμων, την ανασφάλεια και την αμφιβολία ακόμη και για τον τόπο μας μετά τις πλημμυρικές καταστροφές, έχει ιδιαίτερη σημασία η ύπαρξη θετικών ειδήσεων στη ζωή μας: είτε τις εντοπίζουμε – ελάχιστες είναι – ανάμεσα σε ένα σωρό άλλων αγχωτικών τίτλων, είτε τις δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι για το κοινό καλό και τη θωράκιση της ψυχικής μας υγείας.
Εκτός της τοπικής επικαιρότητας που κατακλύζεται δικαίως από χρόνιες διεκδικήσεις έργων που δεν έχουν γίνει για την προστασία της Θεσσαλίας, η Καρδίτσα διαθέτει τις δικές της γωνιές που σε προκαλούν να τις παρατηρήσεις για λίγα λεπτά εντός της ημέρας, έτσι ώστε να θυμηθούμε σημεία που τα προσπερνάμε φευγαλέα.
Με αφορμή φωτογραφίες δημοτών που αναζητούν ανάμεσα στις γειτονιές της πόλης πράσινα σημεία, ιδίως το καλοκαίρι, γωνιές δηλαδή ξεκούρασης που γεμίζουν με χρώμα πράσινο την κόρη των ματιών μας, συγκεντρώσαμε στιγμιότυπα που αναθεωρούν τον τρόπο που βλέπουμε την Καρδίτσα και προσφέρουν την ευκαιρία συζήτησης για τη περαιτέρω μεταμόρφωση της πόλης.
Αυτά τα στιγμιότυπα που παραθέτουμε, συνθέτουν μια διαφορετική οπτική της Καρδίτσας, υπενθυμίζοντάς μας την αξία αναζήτησης της θετικότητας.
Στο παρόν άρθρο, δεν στοχεύουμε απαραίτητα να συλλέξουμε στιγμιότυπα από τις πλατείες της πόλης, που είναι ευρύτερα γνωστές πως διατηρούν στοιχεία της εξοχής και της επαρχίας. Επιθυμούμε να βρούμε το πράσινο σε πολυσύχναστες οδούς, σε απροσδόκητα σημεία όπου αυτό ευδοκιμεί και συνοδεύει έως σήμερα την καθημερινότητα της πόλης και των δημοτών.
Ιδίως αν βρισκόμαστε στο κέντρο της Καρδίτσας, οι οδοί που διαθέτουν δέντρα εκατέρωθεν των δύο πλευρών είναι η Μπλατσούκα, Ιεζεκιήλ, Καραϊσκάκη και Πολυτεχνείου. Ανάμεσα στο συχνό θόρυβο των οχημάτων, στο γρήγορο περπάτημα και το σχολαστικό κοίταγμα των βιτρινών, αν κοιτάξουμε ψηλά θα κατανοήσουμε την άξια του πράσινου γεμάτο ένταση ζωή και τις θερμοκρασίες που μας ανησυχούν την περίοδο του καλοκαιριού.
Τέτοια πράσινα σημεία συναντάμε στην οδό Πολυτεχνείου όταν τη διασχίζουμε κάθετα της κεντρικής πλατείας, στην οδό Καραϊσκάκη στο σημείο που η φασαρία επισκιάζει έντονα την όψη της περιοχής, ενώ στη Μπλατσούκα και την Ιεζεκιήλ, όσο κι αν είναι κεντρικές και ίσως στενές, ο ίσκιος των δέντρων αποτελεί ένα πρότυπο για τη μελλοντική φύτευση βλάστησης σε εξίσου άλλους δρόμους στην πόλη.
Προκύπτουν επιπλέον σημεία εντός της Καρδίτσας που τα θεωρούμε αυτονόητα ότι υπάρχουν εκεί ανενόχλητα για πάντα, όπως η διασταύρωση στο Εμπορικό Κέντρο που είναι στολισμένη από άνθη και φυτά. Μάλιστα αυτή η διασταύρωση έχει «δεθεί» με την καθημερινή κίνηση, το πήγαινε – έλα πεζών όλων των ηλικιών, αλλά και με εκδηλώσεις, επετείους που διοργανώνονται εκεί κοντά, κάθε χρόνο.
Εάν προεκτείνουμε τη συζήτηση, είναι δυνατό να συναντήσουμε πράσινες γωνίες στις παρυφές της πόλης, σε γειτονιές που είναι απομακρυσμένες από το κέντρο και δεν πάει εύκολα το μάτι μας. Από την άλλη, πράσινες γωνίες που είχαν αρχικά τον χαρακτήρα πλατείας, έχουν χάσει αδικαιολόγητα την αίγλη τους. Μία τέτοια γωνιά είναι ο πεζόδρομος ανάμεσα στη Δημοτική Πινακοθήκη και το Αρχαιολογικό Μουσείο Καρδίτσας. Εκεί συναντάμε παγκάκια, δέντρα και από τις δύο πλευρές, που δίνουν την ευκαιρία να ξαποστάσει κανείς, σε μια γειτονιά που η Καρδίτσα φιλοξενεί την ιστορία της, την τέχνη και το θρησκευτικό στοιχείο με τον Ι.Ν. της Ευαγγελιστρίας και το μελλοντικό Κέντρο Κοινωνικών Δραστηριοτήτων.
Κάποια άλλα στιγμιότυπα που φέρουν τη δική τους προοπτική, είναι η Μάνα Αγρότισσα που την «αγκαλιάζει» η φύση στο άλσος του Παυσιλύπου. Με τα πανύψηλα δέντρα, τον ανθόκηπο μπροστά της και το καταπράσινο τοπίο από πίσω της, δεξιά και αριστερά, αποτελεί «οδηγό» για την ανάδειξη ανάλογης αξίας μνημείων και την ενίσχυση του συμβολισμού τους σε λησμονημένους χώρους.
Ο Υδατόπυργος στη δυτική είσοδο της πόλης είναι ακόμη μια αισιόδοξη εικόνα, καθώς δέντρα εξίσου τον περιτριγυρίζουν, όπως και το ότι ενδέχεται στο άμεσο μέλλον να διαθέτει πράσινο, γύρω και κάτω από τη δομή του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
