ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΗ ΚΑΤΣΑΡΑ
Τρομερά πράγματα ακούμε και διαβάζουμε. Οι “χειροκροτάκηδες” της εθνικής ομάδας μπάσκετ, έγιναν τώρα οι… “νεκροθάφτες” της! Ό,τι ακριβώς ζουμε στο ποδόφαιρο, το ζούμε και στο μπάσκετ. Ιδια τακτική, ίδια λογική, ίδιες κωλοτούμπες, ίδιες μπαρούφες!
Δεν δίστασαν, οι αθεόφοβοι, να χρησιμοποιήσουν και τη λέξη “ναυάγιο” για τον αποκλεισμό από την τετράδα του Ευρωμπάσκετ! “Αποτυχία”, “ναυάγιο”, “κατώτερη των περιστάσεων” κι ένα σωρό… όμορφες προσεγγίσεις από τους ίδιους που πριν το ματς με τη Γερμανία ήταν έτοιμοι να πάρουν την… Πόλη!!!
Για πάμε να δούμε λίγο ρε παιδιά πόσο… αποτύχαμε! Τι έχει ν’ αντιτάξει το Ελληνικό μπάσκετ πέρα από την εθνική ομάδα (δηλαδή κάποιες φουρνιές παικτών), έναντι άλλων σε επίπεδο οργάνωσης, επίπεδου πρωταθλημάτων και συνολικής ανάπτυξης;
Τη μόνιμη κόντρα Ολυμπιακού – ΠΑΟ που κι αυτή πλέον δεν βγάζει παίκτες; Τις ΚΑΕ “μαϊμού” που αλλάζουν ονόματα και τη μία παίζουν την άλλη αποσύρονται; Τον καταποντισμό της επαρχίας; Το διαρκές βάλτωμα των ομάδων της Θεσσαλονίκης;
Αν δεν προέκυπτε η συγκυρία να ξεφύγει ο Γιάννης Αντετοκούνμπο από την κόλαση και τα… χαρτόκουτα που έμεινε η βασανισμένη και κυνηγημένη οικογένειά του για να γίνει ο πρώτος παίκτης του NBA, τι θα είχαμε να παρουσιάσουμε ως πρόοδο του αθλήματος σε υψηλό επίπεδο από Ελληνες παίκτες;
Μετά την τρομερή φουρνιά του Διαμαντίδη, του Σπανούλη, του Παπαλουκά, του δικού μας Μπουρούση και άλλων παιδιών, ποια είναι η δική μας εξέλιξη σε σχέση με άλλες σχολές, που όπως βλέπουμε στο φετινό ευρωμπάσκετ (Ισπανία, Πολωνία, Φινλανδία, Γαλλία, Ιταλία κλπ) έχουν κάνει άλματα;
Από που κι ως που αποτολμάμε μια σύγκριση με την οργάνωση της Γερμανίας αλλά και άλλων χωρών στο άθλημα για να θεωρήσουμε και “ναυάγιο” την ήττα μας;
Ναι σαφέστατα και υπήρξαν προσδοκίες σ’ αυτό το ευρωμπάσκετ ακόμη και για μετάλλιο. Αυτές όμως προέκυψαν από τη συγκυρία. Από το γεγονός οτι έπαιξαν στην εθνική κάποια παιδιά που κόντρα στη γενικότερη παρακμή (και) του αθλητισμού στη χώρα μας είχαν τις δυνατότητες να κοιτάξουν τους αντιπάλους στα μάτια!
Δεν ήταν όμως η παρουσία τους αποτέλεσμα μεθοδικής και οργανωμένης δουλειάς! Οι Γερμανοί φτιάχνουν την εθνική τους εδώ και μια δεκαετία. Οι Φινλανδοί το ίδιο. Είδαμε τους Πολωνούς, τους Βέλγους να ανεβαίνουν και να προσαρμόζονται στις αλλαγές του αθληματος. Εμείς ποια ακριβώς άνοδο είχαμε συνολικά;
Είναι απαράδεκτο και αδιανόητο κάποιοι να χαρακτηρίσουν την εθνική “ναυάγιο”, ενώ εκπροσωπεί έναν αθλητισμό από μία χώρα της πλάκας και της σφαλιάρας!
Είναι σα να μας πουν ότι η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη – για παράδειγμα – έφθασε στην κορυφή μέσα από τη… μεθοδική δουλειά των υπευθύνων του στίβου!
Και πολύ μας πέφτει, λοιπόν, αυτή η εθνική! Πολυτέλεια είναι για μια… ναυαγισμένη πολιτεία!
παραΣΠΟΝΤ(ί)ΕΣ
Πριν καλά καλά στεγνώσει το μελάνι από τα όσα γράφαμε χθες για την άνοδο κάποιων μη παραδοσιακών ομάδων στο χώρο του μπάσκετ, ήλθε το “κλακάζ” της Σλοβενίας από μια… εξωγήινη Πολωνία! Πάλι το τρίποντο ήταν ο καθοριστκός παράγοντας!
Οι σουτέρ
Οι αξιόπιστοι σουτέρ δηλαδή! Ολα εκεί παίζονται πλέον. Εχεις σουτέρ που μπορεί να “γράψει” σε οποιεσδήποτε συνθήκες και ιδιαίτερα την στιγμή που η μπάλα “ζεματάει”; Κερδίζεις! Δεν έχεις; Αποχαιρετάς!
Εξελίσσεται…
Οι εποχές που ο Νίκος Γκάλης έπαιρνε τη μπάλα από τον Γιαννάκη έκανε δυο τρεις βόλτες, περπατούσε στον αέρα και σκόραρε από οποιοδήποτε σημείο έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Όπως και τα ματς που κρίνονταν στους πενήντα πόντους επειδή έπεφτε το ξύλο της αρκούδας! Εξελίσσεται με ιλιγγιώδη ρυθμό το μπάσκετ, δεν σε βλέπει ο σουτέρ κι εμείς τις αλλαγές αυτές δεν τις ακολουθήσαμε!
————————————
«Περισσότεροι προσκυνούν τον ήλιο όταν ανατέλει παρά όταν δύει»
Πομπήιος – Ρωμαίος στρατηγός
