ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΗ ΚΑΤΣΑΡΑ
Aν ρίξει κανείς μια ματιά στον μέσο όρο των εισιτηρίων που κόπηκαν κατά τη διάρκεια της φετινής αγωνιστικής σεζόν στο κορυφαίο ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα της χώρας θα… μελαγχολήσει!
Ταυτόχρονα, μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία, θα φθάσει με μαθηματική ακρίβεια στις στρεβλώσεις που κρατάνε το ελληνικό ποδόσφαιρο σε καθεστώς απαξίωσης και το χουν μετατρέψει, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, σε “τσιφλίκι” των μεγάλων του κέντρου που απολαμβάνουν τα κέρδη.
Βέβαια ήταν η περίοδος της πανδημίας και των περιοριστικών μέτρων αλλα όσοι βλέπουν πιο σφαιρικά και νιώθουν την ατμόσφαιρα ενός γηπέδου, έχουν αντιληφθεί πως δεν είναι αυτή η κύρια αιτία για την μικρή προσέλευση των φιλάθλων.
Ούτε καν η τηλεόραση που δαιμονοποιείται λόγω των συνεχών μεταδόσεων.
Η κύρια αιτία έχει να κάνει με το “προϊόν” (όπως αρέσει να το… βαφτίζουν οι τεχνοκράτες!), που γίνεται όλο και χειρότερο με τις παλινωδίες συγκεκριμένων που θέλουν τα πάντα για τον εαυτό τους αδιαφορώντας προκλητικά αν αυτή η ακόρεστη διάθεσή τους να καρπωθούν τα οφέλη, έχει καταργήσει ακόμη και την κοινή λογική και αποδομεί το ίδιο το άθλημα.
Είναι μάλιστα τόσο θρασείς και ανεξέλεγκτοι, που έφθασαν στο σημείο για πρώτη φορά στα χρονικά από τότε που θεσπίστηκαν εθνικές κατηγορίες, να σκαρφιστούν το αδιανόητο για τις θέσεις ανόδου από τη δεύτερη εθνική και να μην δίνουν εισιτήριο στην ομάδα που κατακτά το πρωτάθλημα!!! Να ανεβαίνει δηλαδή μία κι αυτή μέσω μπαράζ ύστερα από έναν μαραθώνιο δύο ομίλων!
Σε μια διοργάνωση που τα έσοδα είναι μηδαμινά αλλά όσοι ασχολούνται με τις ομάδες πρέπει από πλευράς εξόδων, για να τις κρατήσουν όρθιες, να πληρώνουν και τον… αέρα που αναπνέουν κάθε ώρα και λεπτό!
Και μετά απορούν κιόλας ορισμένοι γιατί δεν παρουσιάζονται σοβαροί επενδυτές ν’ αναλάβουν επαρχιακές ομάδες!
Το ότι έχει δημιουργηθεί ουσιαστικά μια κλειστή λίγκα το βλέπει και ο κάθε αδαής. Δυστυχώς υπό την ανοχή και ενθάρρυνση της πολιτείας, αλλά και των θεσμικών οργάνων του ποδοσφαίρου που ουσιαστικά δεν κάνουν τίποτα άλλο (σε όλες τις περιόδους) παρα να εξυπηρετούν τα συμφέροντα των “μεγάλων αφεντικών”.
Παρά το απίθανο αυτό καθεστώς που επικρατεί, η επαρχία έδωσε φέτος απαντήσεις για το πως θα μπορούσε να είναι το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα. Ακόμη και υπ’ αυτές τις συνθήκες ο κόσμος σε κάποια γήπεδα έδωσε πνοή κι ενδιαφέρον. Η εικόνα μόνο που βγήκε από το Δημοτικό Στάδιο της Καρδίτσας στους αγώνες της Αναγέννησης στον δεύτερο όμιλο της super league 2 δείχνει πολλά για το τι σημαίνει κίνητρο και προσδοκία.
Ακόμη και ομάδες που δεν χαρακτηρίζονται εμπορικές όπως ο Λεβαδειακός και η Βέροια είχαν πρωτόγνωρες εικόνες στα γήπεδά τους, οταν μπήκε η προοπτική της διάκρισης.
Αντιθέτως ομάδες με τεράστια δυναμική όπως ο Παναιτωλικός που παίζουν στην πρώτη κατηγορία φαίνεται να τις “τρώει” ο κορεσμός με την κατάσταση που επικρατεί από πλευράς δομής και ενδιαφέροντος στο πρωτάθλημα.
Ο Παναιτωλικός που στο μπαράζ ανόδου της Γ’ Εθνικής το 2009 μετακίνησε 10.000 κόσμο στη Νέα Σμύρνη, φέτος που ήταν στη super league1 είχε 1438 εισιτήρια μέσο όρο στην έδρα του!!! Να μη μιλήσουμε για Βόλο (906), Ιωνικό (732), Ατρόμητο (626), Αστέρα Τρίπολης (593), Λαμία (571) και Απόλλωνα (517)!
Είναι να… γελάει κανείς που θα λεγε και ο αείμνηστος Φίλιππας Συρίγος!!!
Αν δεν απλώσουν το ποδόσφαιρο στην περιφέρεια, αν δεν κάνουν ούτε το στοιχειώδες από το οποίο αντλεί το σπορ τη δημοφιλία του, να επιτρέψουν δηλαδή το “όνειρο” στους “μικρούς”, στο τέλος θα παίζουν μόνοι τους.
