Η πτώση από τη δεύτερη εθνική κατηγορία θα μπορούσε στις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί γύρω μας να οδηγήσει σ’ ένα καθεστώς πλήρους ανυποληψίας την Αναγέννηση.
Ν’ ακολουθήσει δηλαδή τη μοίρα ομάδων της επαρχίας με μεγάλο εκτόπισμα και λαϊκό έρεισμα που προσπαθούν (και δεν βρίσκουν) το δρόμο της επιστροφής τους στο προσκήνιο κι έχουν περιέλθει σε μία μόνιμη κατάσταση στασιμότητας.
Είναι γεγονός πως το ποδόσφαιρο προσαρμόζεται στα κοινωνικά και οικονομικά στάνταρς που επικρατούν σε κάθε χώρα.
Στη δική μας εδώ και χρόνια η επαρχία… “βολοδέρνει” και η πολυθρύλητη “αποκέντρωση” την οποία μονίμως επικαλούνται οι πολιτικοί, έχει μείνει μόνο στη σφαίρα των φαντασιώσεων!
Ο οικονομικός καταποντισμός στα χρόνια των μνημονίων μάλιστα έκανε ακόμη χειρότερη την κατάσταση, προκάλεσε νέα κύμματα μετανάστευσης και αποτέλεσε την… χαριστική βολή για κάποιες περιοχές που έμειναν πλήρως απομονωμένες.
Ήταν αδύνατο να μείνει ανεπηρέαστο το ποδόσφαιρο (και ο αθλητισμός γενικότερα) μ’ αποτέλεσμα να έχουμε ακόμη και την… “εξαφάνιση” ομάδων που κάποτε πρωταγωνιστούσαν.
Κι όσοι προσπαθούν να τις προσεγγίσουν με τα ίδια κριτήρια που το κάνουν για τις μεγάλες του κέντρου, είναι ασφαλώς εκτός τόπου και χρόνου…
Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ
Η Αναγέννηση με όσα έχουν βρει την Καρδίτσα την τελευταία τριετία (πέρα από την οικονομική ασφυξία και την απομόνωση είχαμε και τις ασύλληπτες καταστροφές από τις πλημμύρες), είναι θαύμα που εξακολουθεί και διατηρεί μία ανταγωνιστική θέση.
Δίχως αμφιβολία ο υποβιβασμός από τη super league 2 σε μία σεζόν μάλιστα που δεν ήταν χειρότερη απ’ αυτούς που παρέμειναν στην κατηγορία, είναι ένα πισωγύρισμα και σκόρπισε στεναχώρια.
Αν όμως το δούμε πιο σφαιρικά, θα διαπιστώσουμε πως το κύριο ζητούμενο για τον σύλλογο είναι η διοικητική του σταθερότητα. Δεν ήθελε πολύ να “σκορπίσει” σε εποχές, που επαναλαμβάνουμε, το να βρεθούν άνθρωποι να διοικήσουν ομάδες της επαρχίας και μάλιστα με προοπτικές διάκρισης, είναι οι χειρότερες από ποτέ.
Κάποτε (το γνωρίζουν οι παλαιότεροι) υπήρχε ανταγωνισμός για το ποιος θα αναλάβει τη διοίκηση της Αναγέννησης. Εχουν καταγραφεί στην ιστορία ακόμη και έντονες αντιπαραθέσεις υποψηφίων διοικήσεων!
Αυτό το “γωνία μαγαζί” όπως το αποκαλούσαν ορισμένοι, στις μέρες μας δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας φορέας που… συσσωρεύει χρέη για όσους το διοικούν!
Πάρτε από την αρχή την ιστορία από τότε που έγινε επαγγελματικό το ποδόσφαιρο! Δεν θα βρείτε ούτε μία διοίκηση απ’ όσες πέρασαν από τους “κιτρινόμαυρους” (και συνολικά από ομάδες της περιφέρειας) που να μην αντιμετώπισε σωρεία στρεβλώσεων και ανοιγμάτων στον οικονομικό τομέα. Χωρίς έσοδα άλλωστε, πως είναι δυνατόν να μην υπάρξουν χρέη αφού η λειτουργία των ομάδων βασίζεται αποκλειστικά στη χρηματοδότηση όσων την διοικούν;
Το περιβάλλον και ο ανεκδιήγητος τρόπος που αντιμετωπίζονται οι χαμηλότερες από τη super league 1, κατηγορίες, από τους ποδοσφαιρικούς φορείς, τους δυνατούς παράγοντες των “μεγάλων”, αλλά και την πολιτεία, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε αδιέξοδο τις ομάδες.
Η πολύχρονη παρουσία τους στη δεύτερη εθνική, από μόνη της το μόνο που προσφέρει είναι ανακύκλωση χρεών!
ΧΡΟΝΙΑ ΟΡΟΣΗΜΟ
Το γεγονός, λοιπόν, ότι η Αναγέννηση εξακολουθεί μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον να έχει διοίκηση και μάλιστα την ίδια που είναι στα ηνία από το καλοκαίρι του 2020 είναι κάτι πολύ σημαντικό.
Το γεγονός ότι αυτή η διοίκηση του Δημήτρη Παπαδημητρίου έχει διάθεση να συνεχίσει βάζοντας μάλιστα πλώρη για την άμεση επιστροφή της ομάδας στο προσκήνιο, είναι κάτι που πρέπει να δείξει το δρόμο.
Ομάδες δίχως κόσμο, δεν έχουν νόημα ύπαρξης. Η Αναγέννηση εξακολουθεί να συγκεντρώνει δίπλα της φιλάθλους, ακόμη και στα χειρότερά της.
Η χρονιά που θ’ ακολουθήσει πάντως θα είναι ορόσημο για το μέλλον και κατα πόσο θα καταφέρει να πλησιάσει ξανά σ’ αυτό που τόσο πολύ προσμένουν γενιές και γενιές Καρδιτσιωτών…
Θ.Κ.
