Μοιάζει τρομακτικό πόσο εύκολα καταναλώνουμε τις ειδήσεις που σχετίζονται με δολοφονίες ανθρώπων, κακοποιήσεις μωρών μέχρι θανάτου και άλλες εγκληματικές ενέργειες, που εν πολλοίς μονοπωλούν την επικαιρότητά μας αυτές τις ημέρες.
Πράγματι είναι τραγικό πως χωνεύουμε τις πληροφορίες των εγκλημάτων, θεωρώντας πως μία τραγική είδηση τείνει να είναι πλέον συχνό φαινόμενο εντός της ελληνικής κοινωνίας. Κατά κάποιον τρόπο -και αυτό είναι το ασύλληπτο της υπόθεσης- έχει χαθεί το ξάφνιασμα στο πρόσωπό μας στο άκουσμα μιας αποτρόπαιας πράξης.
Εθιστήκαμε στην απανθρωπιά, την αγριότητα, τον πόνο και τον κυνισμό πιστεύοντας ότι ως ένα σημείο αυτή η φρίκη αποτελεί μελανό κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Δεν αναρωτιόμαστε όμως εάν αυτή η καθημερινότητα που βιώνουμε έχει πληγωθεί ανεπανόρθωτα. Σε βαθμό μάλιστα που συνηθίσαμε στην είδηση ενός στυγερού εγκλήματος, δίχως να αναζητάμε ως πολίτες την ρίζα κάθε κακού που βλέπουμε να εκτυλίσσεται ανενόχλητα μπροστά μας.
Δ.Γ.
