Δεν έχουν τελειωμό τα πάθη, μετά τις πλημμύρες και τους παγετούς, ο παρατεταμένος καύσωνας και οι φωτιές. Η εικόνα από το παραθαλάσσιο θέρετρο της Λίμνης Ευβοίας από τη θάλασσα, θυμίζει τη φωτιά στη Σμύρνη τον Αύγουστο του 1922…
Αύγουστο και Ιούλιο άλλωστε ο τόπος μας έζησε τις περισσότερες τραγωδίες. Από τη μικρασιατική καταστροφή, στον «Αττίλα» και από εκεί στις φονικές πυρκαγιές στην Πελοπόννησο, όταν δεν μας βοηθούσε «ο στρατηγός άνεμος» και στη συνέχεια την ανείπωτη πρόσφατη τραγωδία στο Μάτι και τώρα Βαρυμπόμπη, Λίμνη Ευβοίας, Ηλεία, Μάνη, Ρόδος, Κως.
Καίγεται η μισή Ελλάδα και φυσικά Αττική και Εύβοια δεν θα μπορούσαν να λείψουν από το «κάδρο». Και «καίγονται» και οι καλλιέργειες, αφού ο «Ιανός» άφησε πίσω του μπαζωμένα κανάλια και ποτάμια και το νερό της Λίμνης Πλαστήρα δεν φτάνει μέχρι το αγρόκτημα Παλαμά, ενώ λόγω του καύσωνα βγαίνουν εκτός λειτουργία από τις διακοπές ρεύματος επί ώρες τα αντλητικά συγκροτήματα των αρδευτών στη Λάρισα. Το νερό εξατμίζεται στα ανοιχτά κανάλια, τα νεροφαγώματα το εξαφανίζουν οι αντλίες φυσάνε αέρα και οι αρδευτές όσο βλέπουν τον υδράργυρο στα ύψη σπεύδουν να εξαφανίσουν και τις ελάχιστες ποσότητες που θα έπρεπε να τις αφήσουν για τους συνάδελφους τους παρακάτω… Και το άγχος και η αγωνία μεγαλώνουν αφού φέτος μετά την πανδημία και τις θεομηνίες τα τρόφιμα και οι πρώτες ύλες και τα αγροτικά προϊόντα γίνονται ανάρπαστα, οι τιμές εκτοξεύονται και όποιος πρόλαβε τον Κύριο είδε.
Κάτι σαν την «κόλαση του Δάντη» αφού στην Αθήνα καίγονται σπίτια και στην περιφέρεια καλλιέργειες. Μάλλον ο Ιταλός ποιητής στο μυαλό του θα είχε την κλιματική αλλαγή του πλανήτη όταν περιέγραφε την κόλασή του κι ακόμη περισσότερο τις θεομηνίες και τις συμφορές που βρήκαν τον τόπο μας από το Σεπτέμβρη του 2020 μέχρι σήμερα.
Τα βράδια μας εφιαλτικά στην περίκλειστη Καρδίτσα, με τον υδράργυρο να μην υποχωρεί από τους 30 βαθμούς και υγρά τα όνειρα που μετατρέπονται σε εφιάλτες και μας θυμίζουν τη μυρωδιά της λάσπης που βιώσαμε τον περσινό Σεπτέμβρη.
Και τι δεν είδαν τα μάτια μας πλημμύρες, παγετούς, σεισμούς, καύσωνες, χαλαζοπτώσεις, θερμικές καταιγίδες και δασικές πυρκαγιές, που θα τις βρούμε μπροστά μας, όταν με την πρώτη δυνατή μπόρα θα έχουμε πάλι πλημμύρες, αφού δεν θα υπάρχουν τα δάση για να συγκρατήσουν την ορμητική ροή των νερών, ενώ τα Ρέματα μπαζώθηκαν, στις κοίτες των ποταμών, κτίσαμε Κέντρα Υγείας (!) και Γυμναστήρια (!!).
Ο Πηνειός που το χειμώνα φουσκώνει από τα ορμητικά νερά των χειμάρρων έχει μετατραπεί σε ρυάκι τις τελευταίες ημέρες στη Λάρισα και τον περνά κανείς με τα πόδια…
Και από φθινόπωρο θα αρχίσουμε πάλι να αγωνιούμε με την πρώτη δυνατή μπόρα Οι δασικές πυρκαγιές εν μέσω καύσωνα, το είδαμε άλλωστε και στον Καναδά και τη Σιβηρία όπου ο υδράργυρος έφτασε φέτος το καλοκαίρι τους 49 βαθμούς Κελσίου, δημιουργούν το δικό τους μικροκλίμα και δύσκολα περιορίζονται. Στη Λίμνη Ευβοίας η φωτιά σταμάτησε στη θάλασσα!
Στο θεσσαλικό κάμπο λοιπόν δεν καίγονται ακόμη φέτος το καλοκαίρι σπίτια ή δάση, καίγονται όμως σοδειές και θα καίγονται κάθε καλοκαίρι, αν δεν μεριμνήσει η πολιτεία να πράξει το αυτονόητο. Να σταματήσει την ερημοποίηση του μεγαλυτέρου και πιο εύφορου κάμπου της χώρας, να προχωρήσει τα έργα του Αχελώου, πριν γίνουμε Σαχάρα…
Καλά τα χρήματα του Ταμείου Ανάκαμψης, αλλά δεν κατευθυνθούν σε έργα μακρόπνοα που θα διασφαλίσουν την ευημερία στην ύπαιθρο και την παραγωγή πλούτου, μην περιμένουμε η Ελλάδα να συνεχίσει να φιλοξενεί τα παιδιά μας. Πέρα από οικονομικοί σε λίγες δεκαετίες θα γίνουμε και κλιματικοί μετανάστες.
Τα καλοκαίρια τα άνυδρα σε έναν κάμπο που θα έχει εγκαταλειφθεί από την πολιτεία στο έλεός του, αντί να παράγει πρωτογενή πλούτο και σε περιοχές τουριστικές όπως η Λίμνη Ευβοίας, που μετατρέπονται σε «κρανίου τόπο» θα θυμίζουν την ολιγωρία μας. Δεν πιέσαμε τους πολιτικούς μας, βολευτήκαμε με την διαχείριση της μιζέριας. Δεν διεκδικήσαμε το μέλλον του τόπου μας, αρκεστήκαμε σε ένα ξεροκόμματο αποζημιώσεων, μας και στο τέλος θα ρίξαμε όλο το φταίξιμο στην κλιματική αλλαγή…
Ενώ δεν κάναμε ποτέ την αλλαγή στη νοοτροπία και τον κονφορμισμό μας. Αυτή είναι η κόλασή μας λοιπόν και το καθαρτήριο είναι μόνο ο αγώνας για την επιβίωση του τόπου μας.
Όχι άλλες εθνικές τραγωδίες τον Αύγουστο.
Ν.Α.
