Είναι γεγονός ότι στη χώρα μας καμιά κυβέρνηση, καμία τοπική αρχή (δήμος, περιφέρεια) δεν μπορεί να σχεδιάσει μεσομακροπρόθεσμα. Όχι γιατί έχουν στρέψει οι αιρετοί που εκλέγουμε από ιδέες, ή είναι ικανοί μόνο να υπηρετούν την επικοινωνία και όχι την ουσία των προβλημάτων (υπάρχουν και τέτοιοι), αλλά κυρίως γιατί τα μακροπρόθεσμα έργα, δεν φέρνουν ψήφους δεν τα καρπούνται οι ίδιοι. Είναι μία από τις εγγενείς αδυναμίες της δημοκρατίας, που άπαξ και έγινε και ψηφιακή μέσω των social media, επικεντρώνει πλέον μόνο στο «πακέτο» το περιτύλιγμα, των πολιτικών αποφάσεων και όχι στο περιεχόμενο.
Ζούμε εποχές όπου ο άνθρωπος πλέον χάνει την αίσθηση της συλλογικής ευθύνης και του καθήκοντος και εστιάζει μόνο στο εφήμερο προσωπικό κέρδος, πολλές φορές και στον καθημερινό αγώνα για την επιβίωση. Εποχές όπου το ψέμα «πουλά» περισσότερο από την αλήθεια, όπου η καταγγελία και η κραυγή επικεντρώνει περισσότερο το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης, από τη λογική προσέγγιση το ρεαλισμό και τη μετριοπάθεια…
Αυτό ξεκινά από τους απλούς πολίτες και καταλήγει μέχρι τους κυβερνήτες. Είπε ο πρωθυπουργός ότι μελετά τη μερική μεταφορά νερού από τον Αχελώο στη θεσσαλική πεδιάδα, αλλά η αλήθεια είναι πως η κυβέρνησή του απλά εκμεταλλεύεται επικοινωνιακά το έργο και δεν έχει κάνει τίποτε για αυτό που εξήγγειλε πέρυσι το Δεκέμβρη από τα Τρίκαλα, εδώ και 10 μήνες Έργα που θα αλλάξουν τη μοίρα του θεσσαλικού κάμπου, κατά κοινή ομολογία είναι τα μεγάλα, μεσαία και μικρά αρδευτικά έργα, με κορωνίδα τον Αχελώο και στη συνέχεια, τα φράγματα στη Σκοπιά Φαρσάλων, στο Μουζάκι και την πύλη.
Χωρίς αυτά σε 10 -20 χρόνια που θα έχει κορεστεί η Λίμνη Πλαστήρα, θα πρέπει να ξεχάσουμε το θεσσαλικό κάμπο, θα έχει υποβαθμιστεί, θα ερημοποιηθεί και θα έχει πλέον εξαπλωθεί η υπογονιμότητα.
Αντί λοιπόν η κυβέρνηση να σχεδιάσει πως θα αναστρέψει αυτή τη δραματική κατάσταση του ελλείμματος 3 δις κυβ, μέτρων νερού από τον υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα και 300 εκατ. κ. μ. κάθε χρόνο επιφανειακών νερών, ο υπουργός Ενέργειας προχωρεί απολιγνιτοποίηση με ξένες και εγχώριες κατασκευαστικές εταιρείες για πάρκα φωτοβολταϊκών ανεμογεννήτριες και συμπαραγωγή ενέργειας με εισαγόμενο φυσικό αέριο, ενισχύοντας ξένες βιομηχανίες και κατασκευαστές.
Αντί να σχεδιάσει τα φράγματα στη Συκιά (Αχελώος) ή τη Σκοπιά ή το Μουζάκι, που πέρα από αρδευτικά είναι και υδροηλεκτρικά έργα «πράσινης» καθαρής ενέργειας, προχωρά σε μεγάλα deal με διεθνείς και εγχώριους παίκτες, γιατί τα παραπάνω θέλουν σχεδιασμό που δεν θα τα καρπωθεί αυτός που τα προωθεί σήμερα…
Την ίδια ώρα δεσμεύονται γόνιμες γαίες στη Θεσσαλία για κατασκευή φωτοβολταϊκών από μεγάλους ομίλους και στους αγρότες μένει μία πρόσοδος των 200 ευρώ το στρέμμα για τα επόμενα 20 με 25 χρόνια. Στρεμματική πρόσοδος που δεν είδαν ποτέ στο μακρύ βίο τους γιατί οι περισσότεροι είναι πλέον ηλικιωμένοι στα χωριά.
Το ερώτημα βέβαια είναι μετά από 25 χρόνια τι θα αφήσουν στα παιδιά τους, αφού η γη τους θα έχει απαξιωθεί και υπογονιμοποιηθεί, όντας ακαλλιέργητη… Αλλά είπαμε το εφήμερο υπερισχύει του μακροπρόθεσμο από τη βάση μέχρι την κορυφή σε αυτή τη χώρα…
Γιάννης Κολλάτος
