ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΗ ΚΑΤΣΑΡΑ

Έφυγε, ξαφνικά και πρόωρα από κοντά μας, ο Θωμάς Τσιώκος και η είδηση για το χαμό του σκόρπισε φαρμάκι…

Μας βύθισε στη θλίψη…

Ένας γλυκύτατος κι εξαίρετος άνθρωπος με καρδιά άδολη και μεγάλη που τους χωρούσε όλους και η οποία σταμάτησε να χτυπά το βράδυ της Τετάρτης…

Σταμάτησε να χτυπά λίγες μόνο ώρες μετά από τη νίκη της αγαπημένης του Αναγέννησης στον αγώνα με την Καβάλα! Λίγο μετά τις συγκινήσεις και τα σκιρτήματα που την πήγαν “πέρα – δώθε”! Αυτό συνέβαινε, άλλωστε, όταν έβλεπε την ομάδα ο Θωμάς!

Και τα σκιρτήματα, που να πάρει η ευχή, αυτή τη φορά ήταν πολύ δυνατά…

Το “ρούφηξε” μέχρι το μεδούλι και αυτό το ματς ο Θωμάς και το καταευχαριστήθηκε!
Mε το γνωστό τεράστιο χαμόγελο κι ένα φωτισμένο πρόσωπο έφυγε από το γήπεδο! Ζωγραφίζονταν εκεί η απέραντη χαρά που εισέπραξε για την υπέρβαση της Αναγέννησης που κατόρθωσε να υπερπηδήσει ακόμη και τα εμπόδια που της έβαλαν στο δρόμο της!
Αποχαιρέτησε τους φίλους του, έναν προς έναν λες και ήξερε ότι θα τους έβλεπε για τελευταία φορά…

Λες και ήξερε και η ίδια η ομάδα ότι το ματς αυτό θα ήταν το τελευταίο για έναν από τους “πιστούς” της που την καμάρωνε από τη γνωστή και μόνιμη θέση του, και του φύλαξε μια εμφάνιση απ’ αυτές τις γνωστές Αναγεννησιώτικες κατακτώντας μια μάγκικη και αυθεντική νίκη απέναντι σε θεούς και δαίμονες!

Μια νίκη απ’ αυτές που αγαπάει η κερκίδα…

Σ’ αυτή την κερκίδα, που σπάζουν τις διαχωριστικές, συνυπάρχουν και ενώνονται οι άνθρωποι μ’ έναν τρόπο μαγικό που μόνο ο αθλητισμός μπορεί να τους ενώσει…

Εκεί που αποκτούν νόημα ύπαρξης και μεγαλώνουν οι σύλλογοι, εκεί που γράφεται η ιστορία και γεμίζει ο νους και η ψυχή με αναμνήσεις και αγαπημένα πρόσωπα…

Εκεί γνωρίσαμε και τον Θωμά Τσιώκο.

Τα λόγια βγαίνουν δύσκολα σε τέτοιες στιγμές και είναι αδύνατον να περιγράψουν τα συναισθήματα που σε κατακλύζουν για μια αδόκητη απώλεια. Ιδιαίτερα για τον αγαπημένο του γιο και αγαπητό επίσης φίλο Θάνο που ήταν πάντα το καλό παρεάκι του στο γήπεδο, τους κοντινούς του ανθρώπους, αλλά και τους φίλους του που αγαπούσε και τον αγαπούσαν…

Καλό ταξίδι ρε Θωμάκο και χαιρετίσματα εκεί πάνω στη μεγάλη παρέα.

Γέμισε ο ουρανός με “κιτρινόμαυρα” κασκόλ…