ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΗ ΚΑΤΣΑΡΑ
M’ ένα καλό κι εκλεκτό φιλαράκι που συζητούσαμε χθες το πρωί εφ’ όλης της ύλης, κάνοντας και αναδρομές στο παρελθόν, φθάσαμε με μαθηματική ακρίβεια και σ’ αυτό που λείπει πάρα πολύ απ’ όλους που αγάπησαν τον αθλητισμό και ιδιαίτερα το ποδόσφαιρο. Στη γιορτή της Κυριακής η οποία κόπηκε μαχαίρι όχι τώρα τελευταία στην περίοδο της καραντίνας, αλλά εδώ και αρκετά χρόνια από την Ελλάδα!
Το σλόγκαν που βγήκε από τους… ποιητές της εξέδρας, το “φέρτε πίσω τις Κυριακές που μας κλέψατε” δεν είναι απλά ευρηματικό, περιγράφει απόλυτα την πραγματικότητα και το αίσθημα στέρησης που διακατέχει όλους όσοι ήταν τυχεροί και έχουν ζήσει αυτές τις μοναδικές γιορτές του αθλητισμού. Τα ταξίδια, τις ξεχωριστές αναμετρήσεις, τις χαρές, τις στεναχώριες, τον ενθουσιασμό, την απογοήτευση, την ανατροπή, την υπέρβαση και όλα τα συναισθήματα εκείνα που δένουν τόσο υπέροχα μεταξύ τους και πέρα απ’ όλα τα άλλα διατηρούν τη ζωντάνια και τη νεανικότητά μας…
Αυτό το όμορφο πανηγύρι της Κυριακής, στα γήπεδα της Ελλάδας και κυρίως σ’ αυτά της περιφέρειας, άρχισε να χάνεται σταδιακά όταν οι ποδοσφαιρικές αναμετρήσεις μετακινήθηκαν για χάρη της τηλεόρασης σε Δευτέρες, Τρίτες, Παρασκευές… Η χαριστική βολή όμως δόθηκε όταν μπήκε για τα καλά στη διαδικασία το στοίχημα και κυριάρχησε πλήρως!
ΜΕ την εξέλιξη της τεχνολογίας και τη δυνατότητα να ποντάρει κανείς ακόμη και το πόσες φορές θα… ξύσει τη βουβωνική του χώρα ένας ποδοσφαιριστής, η γιορτή τελείωσε καθώς η σκέψη δηλητηριάστηκε…
Η έψαξη, η αγωνία και η αίσθηση του απρόβλεπτου αντικαταστάθηκαν από ένα κύμα καχυποψίας για ο,τι κινείται! Ακόμη και για το πως θα συμπεριφερθεί στον αγωνιστικό χώρο ο ποδοσφαιριστής της ομάδας μας. Αρκούν ένα λάθος, μια στραβοκλωτσιά, μια κακή έξοδος, για να θεωρηθεί ύποπτος ακόμη κι αν είναι καθαρός…
Η αγωνία για το αν θα τα καταφέρει η ομάδα που αγαπάμε να φθάσει στη νίκη, αντικαταστάθηκε από την “αγωνία” για το αν θα καθίσουν όσα ποντάραμε στα live στοιχηματζήδικα με το κινητό! Δηλαδή, ακόμη και για έναν τζογαδόρο, είναι προτιμότερο να παίξει μια παρτίδα πόκερ που έχει και τον έλεγχο, διασκεδάζοντας το παιχνίδι, παρά να παρακολουθήσει μια αθλητική αναμέτρηση που δεν ξέρει από που θα του έρθει!
Για εκείνον που δεν συνδυάζει τον αθλητισμό με το τζόγο, δεν το συζητάμε, είναι πλέον τελειωμένη υπόθεση. Του έχουν θάψει τα συναισθήματά του και τον έχουν ξενερώσει πλήρως. Δεν μπορεί ν’ απολαύσει όλα αυτά τα μαγικά που συνθέτουν ένα ματς, διότι το μυαλό του είναι γεμάτο σκέψεις…
Μπορεί να εξαλειφθεί η αγάπη για το ποδόσφαιρο; Οχι! Αυτή μένει αναλλοίωτη. Δυστυχώς όμως δεν μπορεί να βρεί ανταπόκριση πλέον…
- Το σκίτσο είναι του Ηλία Μακρή
παραΣΠΟΝΤ(ί)ΕΣ
Μια πληρωμένη απάντηση έδωσαν οι φίλαθλοι του Παναιτωλικού στον ποδοσφαιριστή της ομάδας τους Χεσούς Φερνάντεθ που σε προσωπική του τοποθέτηση στο διαδίκτυο… “απόρησε” γιατί διαδηλώνουν οι συμπατριώτες του στην Ισπανία για τη δολοφονία απο αστυνομικό του Τζόρτζ Φλόϊντ!
«Τη γραμμή…»
Στην ανακοίνωσή τους μεταξύ άλλων τόνισαν: «Όταν μια κρατική δολοφονία που πυροδοτεί αλυσιδωτές αντιδράσεις ανά τον κόσμο αντιμετωπίζεται ως η αιτία και όχι ως η αφορμή τότε πρέπει να είσαι τουλάχιστον εκτός τόπου και χρόνου. Εκτός κι αν θες να περάσεις τη δικιά σου ακραία γραμμή μ’ αυτόν τον τρόπο. Είμαστε οι πρώτοι που θέλουμε να υπάρχει ελευθερία στην έκφραση όλων των απόψεων. Eλευθερία όμως δεν σημαίνει ανοχή σε ρατσιστικές και φασιστικές απόψεις, ούτε σε απόψεις που υποβαθμίζουν τους αγώνες για ελευθερία, ίσα δικαιώματα και αξιοπρέπεια”
Την πήρε πίσω..
Με νέα ανάρτησή του ο ποδοσφαιριστής ανασκεύασε τις αρχικές δηλώσεις, υπερτονίζοντας ότι δεν είναι ρατσιστής! Τη γραμμούλα του όμως προσπάθησε να την περάσει χαρακτηρίζοντας τους χιλιάδες που βγήκαν στο δρόμο και την πήρε πίσω όταν άρχισε το… “κράξιμο”!
Στάση ζωής
Ο χειρότερος ρατσισμός είναι αυτός που υποκρίπτεται πίσω από τη φράση “δεν είμαι ρατσιστής”! Το τι είναι ο καθένας, το χουμε γράψει άπειρες φορές από τη στήλη, φαίνεται επί της πράξεως κι όχι επι των λόγων. Από τις θέσεις που παίρνουμε δημοσίως και τις υποστηρίζουμε με τη στάση ζωής μας. «Δεν είμαι ρατσιστής μωρε, απλώς δεν μου αρέσουν οι… μαύροι»!
Από τα πιο μικρά μέχρι τα πιο μεγάλα
Χειρότερο ακόμη κι από τον κρυμμένο ή απροκάλυπτα εμφανή ρατσισμό (ο οποίος έχει τις πηγές του στην αμορφωσιά, στη βλακεία και σε πολλά άλλα που οδηγούν στη στενομυαλιά και τελικά στη μισανθρωπιά) είναι η ανοχή των πολλών που ενώ βλέπουν, ενώ καταλαβαίνουν, ενώ έχουν τη δυνατότητα της κρίσης για τις αιτίες, σιωπούν! Οι κοινωνίες ανθρώπων καταρρέουν και παραχωρούν τη θέση τους σε κοινωνίες τεράτων (τα ιστορικά παραδείγματα είναι άκρως διδακτικά) όταν η ανοχή γίνεται συνήθεια. Αυτή η “ουδετερότητα” είναι η κύρια αιτία πολλών δεινών, αυτό το “μουκου μουκου”, αυτό το “άστο μωρέ που να μπλέξουμε τώρα”. Και μπορούμε να το συναντήσουμε από τα πιο μικρά μέχρι τα πιο μεγάλα ζητήματα που απασχολούν τη ζωή μας…
Η ΕΡΩΤΗΣΗ: Κανένα νέο από το μέτωπο;
ΤΟ ΡΗΤΟ: «Η καχυποψία στοιχειώνει τις ένοχες συνειδήσεις» – Γουίλιαμ Σαίξπηρ, Αγγλος Δραματουργός
