Συνιστά τραγική ειρωνεία, από τη μία να γιορτάζουμε τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821 και να τιμούμε τους αγώνες για την Εθνική Ανεξαρτησία, και από την άλλη να ισοπεδώνουμε τις βουνοκορφές για να τοποθετήσουμε ανεμογεννήτριες βιομηχανικού τύπου, υποδουλώνοντας για πάντα τα βουνά και την Ιστορία μας. Ειδικότερα θα αναφερθώ στα βουνά των Αγράφων και της Λίμνης Πλαστήρα, για τα οποία νοιώθω βαρύ το Χρέος να υπερασπιστώ. Η απειλή εδώ είναι τόσο μεγάλη που δεν συλλαμβάνει η φαντασία: σχεδιάζεται ολική καταστροφή με την εγκατάσταση εκατοντάδων ανεμογεννητριών ύψους 150 μέτρων! Οι ανεμογεννήτριες στον «Τύμπανο», είναι οι ιχνευτές ενός πολυάριθμου στρατού που ακολουθεί για να αλώσει όλα τα βουνά της Πατρίδας. Στα σχέδια είναι να εγκατασταθούν 28.000 με 32.000 ανεμογεννήτριες, χαράς Ευαγγέλια για τη γερμανική βιομηχανία και για τους μεσίτες που μετατρέπουν σε παρτίδα την Πατρίδα…
Για την ευαισθητοποίηση και την αφύπνιση της Κοινωνίας, ανασύρω από το αρχείο μου ένα κείμενο του 2018, το οποίο όχι μόνο δεν έχει χάσει την επικαιρότητά του, αντίθετα έρχεται να δέσει αρμονικά με το εθνικό Ιωβηλαίο. Συμβολικά το καταθέτω στην ατομική κρίση εκάστου αναγνώστη, αλλά και στη Συλλογική μας Ευθύνη.
Η λέξη Άγραφα έχει καταχωρηθεί στη συλλογική συνείδηση και την εθνική μνήμη ως το τμήμα της οροσειράς της Πίνδου, το οποίο λόγω της ορεινότητας απέμεινε ένα από τα ελάχιστα άπαρτα κάστρα της Λευτεριάς του Ελληνισμού. Καθώς γύριζαν σελίδα οι αιώνες και γράφονταν η Ιστορία, εδώ σ’ αυτόν τον τόπο στάλαζε η περηφάνια και η αξιοπρέπεια, έτσι όπως συγκεντρώνονταν εδώ ασυμβίβαστα πνεύματα και με τσακμάκι το καριοφίλι τους, συντηρούσαν άσβεστη την φλόγα της Λευτεριάς.
Γι’ αυτό ο τόπος δεν γνώρισε ποτέ κατακτητή. Πορεύτηκε αυτόνομα στο χρόνο, δεν δίστασε όταν έπρεπε να τα βάλει με Βυζαντινούς αυτοκράτορες, Οθωμανούς σουλτάνους και αγάδες. Να συγκρουστεί με Τούρκους κι Αρβανίτες, στον 20ό αιώνα με Ούννους και Λατίνους κατακτητές. Όλοι τους πέρασαν, ρήμαξαν, έκαψαν, έσφαξαν, διαγούμισαν, αλλά ποτέ δεν τόλμησαν να μείνουν στην περιοχή.
Στο σώμα των Αγράφων είναι ορατά σημάδια των επαναστάσεων. Από τα προεπαναστατικά κινήματα του Έθνους και τις αμέτρητες ένοπλες συγκρούσεις, αρχής γενομένης από το πρώτο κίνημα του Διονυσίου του Φιλόσοφου, 1601 και τον άγιο Σεραφείμ, μέχρι το 1949 που λήγει ο Εμφύλιος. Εδώ σ’ αυτόν τον τόπο ακόμα είναι ζωντανά τα χνάρια της κλεφτουριάς και του αντάρτικου, από τα χρόνια των Μπουκουβαλαίων, του Κατσαντώνη και του Καραϊσκάκη, στα παλικάρια της Εθνικής Αντίστασης, μέχρι τον συγκλονιστικό συμβολισμό των ξεπαγιασμένων αγκαλιά Ελλήνων στρατιωτών και ανταρτών τον Απρίλη του 1947. Εδώ, στη Νιάλα των Αγράφων, είναι ο Τόπος που δόθηκε γραμμένο σε πλάκα το μήνυμα προς τα αλληλοσπαρασσόμενα αδέλφια, σαν άλλη φωνή του Καραϊσκάκη η Φύση πρόσταξε σε διώκτες και διωκόμενους: Επιτέλους, Έλληνες, μονιάστε!
Τα Άγραφα είναι ανοιχτό Μουσείο Ιερότητας, γεμάτο ναούς και ξωκλήσια που υμνούν τον Θεό και τις αξίες των ανθρώπων. Από τα ονομαστά μοναστήρια της περιοχής και τις εκκλησιές, μέχρι τα προσκυνητάρια του Ελληνισμού, όπως η «σπηλιά του Κατσαντώνη», το «διάσελο του Δίπλα», του «Καραϊσκάκη τα ταμπούρια», της Αγόρως «καπετάνισσας το μνήμα», τόσα άλλα καντήλια που τρεμοσβήνουν στα όρια της λήθης τοπωνύμια, μεταξύ αυτών και των ανώνυμων κλεφτών, όπως λ.χ. στ’ «γέρου-Θανάσ’», προπάππου μου ένοπλου στο Βουνέσι Αγράφων.
Άγραφα: τόπος ιερός της Λευτεριάς και της Αντίστασης, τόπος απροσκύνητος. Εθνική κιβωτός της Ελληνικής Ψυχής και της Αξιοπρέπειας. Τόπος του Ήθους των αληθινών Ελλήνων. Διότι η λέξη τόπος, είναι το ήθος, πρώτος το είχε επισημάνει ο Ηράκλειτος, ο οποίος μόλις μέσα σε τρεις λέξεις, «ἧθος ἀνθρώπῳ δαίμων» συ-σχετίζει τον άνθρωπο με το θεϊκό και είναι αυτό το ίδιο ήθος ο τόπος όπου δομείται η αλληλουχία της σχέσης Ανθρώπου, Πατρίδας, Θεϊκού. Πολύ αργότερα και άλλοι σύγχρονοι φιλόσοφοι, όπως λχ ο Heidegger ο οποίος εκλαμβάνει τη λέξη «ἧθος» ως διαμονή, τόπο κατοικίας, εντέλει ως την ανοιχτή περιοχή όπου κατοικεί ο Άνθρωπος. Για αυτό το Ήθος, – όσοι απομείναμε να κατοικούμε στα Άγραφα, ή έλκουμε την πραγματική ή και συμβολική καταγωγή μας από αυτόν τον τόπο-, έχουμε υποχρέωση να κρατήσουμε την φλόγα των συμβόλων ζωντανή και το τοπίο μας ανέπαφο. Έχουμε ιερή υποχρέωση να παραδώσουμε την σκυτάλη – τοπίο – τόπο – ήθος, στους αγέννητους του Μέλλοντος.
Αυτή είναι η αποστολή μας, το Χρέος, η δική μας «Εθνική Αντίσταση»: Να παραδώσουμε αρτιμελή τα έργα της Φύσης, των θεών και των ανθρώπων, όπως μας έρχονται από την μέρα της Κτίσης, την Ελληνική Μυθολογία, ως τις ημέρες μας. Τούτα δεν είναι έννοιες αφηρημένες, ούτε ποιητική προσέγγιση, έχουν πρόσωπο και όνομα, έχουν ψυχή, αναπνέουν ακόμα, όπως λ.χ. η κοιμωμένη των Αγράφων, μνημείο της Φύσης από τα χρόνια που πλάστηκε ο κόσμος. Είναι τα χωριά μας με τα πέτρινα σπίτια, τα γεφύρια, τις εκκλησιές, τα μοναστήρια, τα ιστορικά γεγονότα, τα τοπωνύμια, τα δημοτικά τραγούδια.
Είναι αυτός ο ανεκτίμητος περιβαλλοντικός πλούτος των Αγράφων που μας χάρισε η γενναιόδωρη Φύση. Τα Άγραφα είναι το ιστορικό και πολιτιστικό απόθεμα των αιώνων, κληρονομιά βαριά και ηθικό χρέος όλων ημών των αληθινών απογόνων, που δεν πρέπει να φανούμε κατώτεροι των περιστάσεων. Δεν πρέπει να αποδειχθούμε ανίκανοι επίγονοι μιας αρχόντισσας γριάς, ανήμπορης πια να προστατευτεί, κι εμείς από την πίσω πόρτα να βγάζουμε τα ασημικά της στο σφυρί, τα αρχαία χρυσαφικά στους αργυραμοιβούς…
Απευθύνω ανοιχτή πρόσκληση – έκκληση σε όσους έχουν την ευθύνη διαχείρισης του Τόπου, δηλαδή στους πολίτες, τους αιρετούς, τους βουλευτές και τους υπουργούς να αναλάβουν πρωτοβουλίες για την σωτηρία των Αγράφων, με όχημα ένα 4Χ4 με τους εξής άξονες:
1ον Αποκατάσταση της συνοχής των Θεσσαλικών και Ευρυτανικών Αγράφων, μέσα από ενιαίο σχέδιο διαχείρισης του περιβαλλοντικού, ιστορικού, πολιτιστικού, κοινωνικού αποθέματος.
2ον Ενέργειες για χαρακτηρισμό «Άγραφα Κιβωτός Εθνικής Μνήμης» και την δημιουργία ενός ανοιχτού μουσείου, με ανάδειξη κάθε κόκκου του πλούτου που ήδη αναφέρθηκε, όπου θα ισχύει η ευρωπαϊκή νομοθεσία για τους Εθνικούς Δρυμούς.
3ον Δημιουργία ειδικού «Ταμιείου των Αγράφων» (σ.σ. ναι Ταμιείον, δεν είναι λάθος είναι όρος αρχαιοελληνικός) στο οποίο θα δεσμεύεται ποσοστό από τους πόρους της Αυτοδιοίκησης όλων των βαθμίδων, πόροι από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, πόροι από Ευρωπαϊκά προγράμματα, τοπικοί φόροι από τουριστικές και άλλες επιχειρήσεις, δωρεές, κ.ά., χρήματα τα οποία θα διατίθενται αποκλειστικά για την ανάδειξη του Περιβάλλοντος όπως έχει περιγραφεί.
4ον Δημιουργία «Κοινού των Αγράφων», το οποίο με κορμό τους πολιτιστικούς και άλλους φορείς, οι οποίοι θα συντάξουν τον «οδικό χάρτη» της οικονομικής και κοινωνικής Ανάπτυξης της περιοχής.
Αυτά ως αρχή για μία άλλη οπτική θέαση των ιστορικών Αγράφων, οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης των ιστορικών χωριών μας.
Τέλος, σε εκείνους που ονειρεύονται «ανάπτυξη» μέσα από αιολικά πάρκα και νομίζουν ότι θα «κάθονται» και θα εισπράττουν μέρος από το 3% των (δυνητικών) αντισταθμιστικών οφελών, τους λέμε ότι με αυτά τα ψιχία που θα πάρουν ξεπουλώντας «τα ασημικά της γριάς», δεν θα σωθούν. Πρώτα απ’ όλα διότι η φτώχεια των επιγόνων δεν είναι οικονομική, είναι πρωτίστως έλλειμμα γνώσης και ένδεια αξιών, γι’ αυτό και ξεπουλάνε χωρίς να γνωρίζουν τι υποθηκεύουν. Έπειτα και γιατί τα «φλιφιτζούρια» κάποτε τε-λειώνουν, αυτό που θα μείνει στον τόπο θα είναι η καταστροφή, η οποία θα φέρει την δική τους υπογραφή.
Θλιβερά σκύβαλα όσοι έχουν κατά καιρούς συμπράξει και με τις υπογραφές τους στην επερχόμενη καταστροφή με πράξεις ή παραλείψεις. Έχουν ήδη καταδικαστεί εκλογικά από τις τοπικές κοινωνίες. Να είναι βέβαιοι ότι η στιγμή της απόδοσης της αληθινής Δικαιοσύνης, θα έλθει με το πλήρωμα του χρόνου…
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΒΟΥΝΑ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΜΑΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ – ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΩΡΑ! ΟΙ ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΕΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ! ΌΛΟΙ ΜΑΖΙ ΕΙΡΗΝΙΚΑ ΔΙΑΛΗΛΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΟΝ «ΤΥΜΠΑΝΟ» ΜΟΥΖΑΚΙΟΥ!
Γράφει ο Παναγιώτης Νάνος, δήμαρχος Λίμνης Πλαστήρα
