Η καλλιέργεια των τεύτλων κάποτε μεσουρανούσε στον κάμπο της Καρδίτσας. Είναι γεγονός πως έδινε ένα σεβαστό εισόδημα και οι αγρότες προτιμούσαν να σπείρουν τεύτλα, παρά σιτάρι και καλαμπόκι.
Σήμερα, εν έτει 2019, τα καλλιεργούμενα στρέμματα δεν φτάνουν ούτε 700. Θα μπορούσαν δηλαδή να καλλιεργούνται και από επτά με 10 μόνον παραγωγούς. Τα νούμερα δείχνουν πως οι αγρότες της Καρδίτσας έχουν εγκαταλείψει την καλλιέργεια, λόγω του θολού τοπίου που υπάρχει με την Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης.
Μία πρόσφατη έρευνα έδειξε πως εισάγουμε ζάχαρη από τη Γαλλία αξίας 55 εκατομμυρίων ευρώ, ενώ πληρώνουμε κάθε χρόνο 33 εκατομμύρια ευρώ για να εισάγουμε χαρτί υγείας Ιταλίας. Το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας δεν είναι το χρέος, αλλά ο τεράστιος όγκος των εισαγωγών. Υπολογίζεται, ότι σήμερα άνω του 60% του συνολικού τζίρου της κατανάλωσής μας, ανήκουν σε εξωχώριες εταιρίες, πολυεθνικές ή μη.
Στο συμπυκνωμένο γάλα, τα αναψυκτικά, την μπύρα, το τσάι, ακόμα και τον ελληνικό καφέ, περίπου το 80- 90% του συνολικού τζίρου πωλήσεων μονοπωλείται από πολυεθνικές επιχειρήσεις.
Όσο αρκούμαστε στις εισαγωγές, ούτε πλούτος μπορεί να παραχθεί, μα ούτε να ανοίξουν νέες θέσεις εργασίας.
Το παράδειγμα της ζάχαρης σίγουρα αντικατοπτρίζει με τον καλύτερο τρόπο την κατάσταση που φτάσαμε σήμερα. Και μέσα από αυτό πρέπει να διδαχθούμε πως αν δεν παράξουμε, η οικονομία δεν θα μπορέσει να ορθώσει ανάστημα και να ανοίξουν πα- ράλληλα νέες θέσεις εργασίας.
Κ.Φ.
