Η χώρα μας μισεί τον προγραμματισμό και λειτουργεί με τη λογική του «βλέποντας και κάνοντας» σε όλες της τις εκφάνσεις.
Ξεκινώντας από την αδυναμία να χαράξει εθνική στρατηγική για τη στέγη, και να προχωρήσει σε χωροταξικό σχεδιασμό δημιούργησε «γενιές αυθαιρέτων» ιδιαίτερα στις παραλίες, που υποβάθμισαν το τοπίο , αλλά και το περιβάλλον και εντέλει το τουριστικό προϊόν. Πρώτα ήρθαν τα αυθαίρετα και μετά η πολεοδόμηση…
Παρόμοια ήταν η εικόνα με τις δασικές εκτάσεις, που εκχερσώθηκαν και έγιναν χωράφια που τώρα τρέχουμε να νομιμοποιήσουμε για να μη χαθούν επιδοτήσεις.
«Βλέποντας και κάνοντας» είναι και η αντιμετώπιση των οικονομικών επιπτώσεων από την πανδημία, όπου έχουν όλες οι δυνάμεις της αγοράς εναποθέσει τις ελπίδες στην επιτροπή Πισσαρίδη, για την αξιοποίηση της κοινοτικής βοήθειας, καθώς πλέον η έλλειψη ρευστότητας, οι περιορισμοί στη διασκέδαση και τα μέτρα προστασίας από τον κορωνοϊό, έχουν δημιουργήσει ένα πρωτοφανές κλίμα αποεπένδυσης και ύφεσης ενόψει του επερχόμενου πολύ δύσκολου χειμώνα…
Η ιστορία με την ιδιωτική τριτοβάθμια εκπαίδευση επίσης αποδεικνύει το στρουθοκαμηλισμό, μιας κοινωνίας που ζει με ιδεολογικές αγκυλώσεις και αδυνατεί να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες που της παρουσιάζονται, ενώ λειτουργεί εκ των υστέρων και αφού έχουν δημιουργηθεί γεγονότα . και εδώ η πολιτεία έρχεται να βάλει κανόνες σε μία παγιωμένη κατάσταση, κατόπιν εορτής και αφού οι κοινοτικές νόρμες έχουν αναγνωρίσει ΙΕΚ ως πανεπιστήμια, τα οποία φυσικά δεν λειτουργούν με κανόνες που θα μπορούσε η ίδια η κυβέρνηση να θεσπίσει, ώστε να διασφαλίσει και την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών και σπουδών .
Στη Λάρισα τα ιδιωτικά ΙΕΚ πλέον «φυτρώνουν σα τα μανιτάρια» οι αποτυχόντες των πανελλαδικών ήδη έχουν λάβει θέση για τη νέα ακαδημαϊκή χρονιά, που θα είναι κάπως περίεργη, με εξ αποστάσεως διδασκαλία το πιθανότερο, λόγω κορωνοϊού…
Και στο τέλος θα έχει υποβαθμιστεί και η όποια προσπάθεια ,και οι κόποι και θα έχουν θυσιαστεί οικογενειακές περιουσίες για την επιτυχία στις πανελλαδικές…
Όταν σε λίγο καιρό τα πτυχία θα είναι ισοδύναμα, είτε σε ιδιωτικό ΙΕΚ, είτε σε κρατικό πανεπιστήμιο, που η εισαγωγή εκεί συνεπάγεται επίπονες και ψυχοφθόρες πανελλαδικές εξετάσεις, είναι απορίας άξιο πως συνεχίζουμε να κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου και να συντηρούμε ένα σύστημα δημοσιοποίησης των επιτυχιών, προκειμένου να διασφαλιστεί πελατεία και την επόμενη χρονιά για τα φροντιστήρια, ή το χειρότερο για τα «μαύρα» ιδιαίτερα που γίνονται συνήθως από καθηγητές του δημοσίου…
Η ευκαιρία της αναθεώρησης του άρθρου 16 στο Σύνταγμα, για την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων, δεν πρέπει πάλι να χαθεί στο μέλλον, διότι αφενός θα αποφέρει σημαντικούς πόρους για την εθνική οικονομία (στην Κύπρο τα πανεπιστήμια έχουν τζίρο το 2,5% του ΑΕΠ της χώρας) αφετέρου θα αξιοποιήσει στο βέλτιστο το επιστημονικό της δυναμικό, τους ανθρώπινους πόρους της, που αποτελούν το μεγαλύτερο κεφάλαιο για την χώρα…
Σκεφτείτε αντί να στέλνουμε 500.000 επιστήμονες στην Εσπερία για αναζήτηση εργασίας, να είχαμε το ένα πέμπτο από αυτούς πίσω για έρευνα , συνέργειες και παραγωγή έργου. Πέρα από τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, η ίδρυση αγγλόφωνων τμημάτων στα κρατικά θα έδινε μία ανάσα στα κρατικά ταμεία και μία αυτοδυναμία στις συγκλήτους των ελληνικών κρατικών πανεπιστημίων που τα τελευταία χρόνια ζουν από την ελεημοσύνη, των πενιχρών περισσευμάτων του κρατικού προϋπολογισμού. Το σημαντικότερο όλων βέβαια είναι πως με το στρουθοκαμηλισμό και την εμμονή σε κρατική τριτοβάθμια εκπαίδευση, έχουμε μία ερμαφρόδιτη κατάσταση όπου ιδιωτικά ΙΕΚ έχουν συμβληθεί με ξένα πανεπιστήμια και παρέχουν τίτλους σπουδών στην Ελλάδα, που λόγω της ευρωπαϊκής νομοθεσίας αναγνωρίζονται ως προς τα επαγγελματικά δικαιώματα..
Άρα από την «πίσω πόρτα», έχουμε ιδιωτικοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης και μάλιστα άναρχα, χωρίς κανόνες και χωρίς την άμιλλα και τον ανταγωνισμό, που θα βελτιώνει το επίπεδο των παρεχόμενων σπουδών και στην κρατική και την ιδιωτική βαθμίδα…
Φυσικά υπάρχει και η μελέτη της Mckinsey που κάνει λόγο για ετήσιο τζίρο αν ιδρυθούν αγγλόφωνα κρατικά και ιδιωτικά πανεπιστήμια που μπορεί να ξεπεράσει ακόμη και το τουριστικό συνάλλαγμα (του 2019). Άλλωστε η μελέτη καταλήγει, ότι ένας ξένος φοιτητής στην Ελλάδα, ισοδυναμεί οικονομικά με 80 τουρίστες υψηλής εισοδηματικής στάθμης…
Η Κίνα έχει 120 εκατομμύρια πολίτες υψηλού εισοδηματικού επιπέδου που θέλουν να στείλουν τα παιδιά τους για σπουδές σε ευρωπαϊκές χώρες, ενώ εκδηλώνουν την προτίμηση σε ελληνικά πανεπιστήμια θεωρώντας τη χώρα μας κοιτίδα παρόμοιου, πανάρχαιου πολιτισμού με το δικό τους… Προς το παρόν βρίσκουν τις πόρτες κλειστές στην Ελλάδα.. Θα ανοίξουν κάποτε;
Του Γιάννη Κολλάτου
