Από την εποχή του μεσοπολέμου που ο Ινδός νομπελίστας αστροφυσικός Τσάντρα ανακάλυψε τις μαύρες τρύπες γεγονός που οδήγησε στη βόμβα υδρογόνου, γνωρίζαμε πως η ανεξάντλητη πηγή ενέργειας που μπορεί να σώσει τον πλανήτη μας από τις επιπτώσεις του φαινομένου του θερμοκηπίου, είναι το υδρογόνο, που αποτελεί την καύσιμη ύλη των αστέρων… Ο Τζέρεμι Ρίφκιν φρόντισε να μας προϊδεάσει ότι μπαίνουμε στην εποχή του υδρογόνου με το ομότιτλο βιβλίο του εδώ και μία δεκαετία.
Η κλιματική κρίση, πλέον είναι εμφανής, όχι τόσο γιατί μπαίνουμε σε ακόμη ένα καύσωνα διαρκείας στη χώρα, μετά από καλοκαιρινές θεομηνίες και δύο χτυπήματα από χαλάζι στη Θεσσαλία που αφάνισαν τις καλλιέργειες κυρίως σε Παλαμά και Φάρσαλα, αλλά γιατί οι επιστήμονες πλέον το φωνάζουν απροκάλυπτα. O Ξενοφών Βερύκιος, ο πολυγραφότατος επιστήμονας, ο εμπνευσμένος πανεπιστημιακός δάσκαλος, ο ποιητής, είναι πάνω απ’ όλα ένας αστείρευτος εφευρέτης – κατέχει 11 διεθνή διπλώματα ευρεσιτεχνίας και αναμένει το 12ο.
Είναι πρωτοπόρος στον κόσμο στην παραγωγή υδρογόνου με μηδενικές εκπομπές ρύπων, πιο σωστά με αρνητικές εκπομπές ρύπων, καθώς η παραγωγή υδρογόνου με τις επαναστατικές μεθόδους του μειώνει τη συγκέντρωση διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα. Και είναι διαρκής μοχλός παραγωγής καινοτομίας. Ο άνθρωπος που έστησε το Επιστημονικό Πάρκο Πατρών, δημιούργησε πανεπιστημιακή εταιρεία-τεχνοβλαστό, την ΕΛΒΙΟ Α.Ε., σε μια εποχή που η ιδέα της εμπορευματοποίησης της ακαδημαϊκής έρευνας αποτελούσε «κόκκινο πανί», αναπτύσσει συνεχώς νέες καθαρές τεχνολογίες παραγωγής ενέργειας.
Το υδρογόνο είναι το μοναδικό καύσιμο το οποίο δεν εκλύει αέρια του θερμοκηπίου. Όμως δεν υπάρχει ελεύθερο στη φύση και πρέπει να παραχθεί, εκλύοντας ρύπους, μεταξύ άλλων άκαυτο φυσικό αέριο, δηλαδή μεθάνιο, που είναι 82 φορές πιο ισχυρός παράγοντας θερμοκηπίου από το CO2. Αλλά όχι με τα συστήματα που ανέπτυξε ο κ. Βερύκιος. Η κατεξοχήν επαναστατική ιδέα ήταν η χρήση της βιομάζας στην παραγωγή υδρογόνου. «Η βιομάζα –δηλαδή τα κομμένα κλαδιά, τα οργανικά απόβλητα ανθρώπων και ζώων, τα απόβλητα βιομηχανιών επεξεργασίας φυτικών προϊόντων– μας δίνει ως προϊόν της αναερόβιας σήψης της το βιοαέριο (κυρίως μεθάνιο), αλλά και αιθανόλη, το γνωστό οινόπνευμα. Μεγάλες ποσότητες αιθανόλης παράγονται από ενεργειακά φυτά, γλυκό σόργο, καλαμπόκι, ζαχαροκάλαμο κ.ά.» εξηγεί ο κ. Βερύκιος.
Βιοαέριο και αιθανόλη μετατρέπονται σε υδρογόνο με δύο πρωτοποριακές τεχνολογίες, ειδικούς καταλύτες και αντιδραστήρες 100 φορές μικρότερους των συμβατικών. Οι τεχνολογίες αυτές, που χρησιμοποιούν πέραν των ανανεώσιμων και συμβατικές πρώτες ύλες, φυσικό αέριο ή υγραέριο, έγιναν στη συνέχεια από την ΕΛΒΙΟ Α.Ε. εξαγώγιμα εμπορικά προϊόντα που παράγουν ηλεκτρική ενέργεια και θερμότητα ή μεγάλες ποσότητες υδρογόνου. Στη Θεσσαλία υπάρχει άφθονη πρώτη ύλη για την παραγωγή υδρογόνου, από βιομάζα (καλαμιές, κλαδιά δέντρων κλπ) που καίγεται ανεξέλεγκτα το καλοκαίρι (άρα αποτελεί και πηγή έκλυσης αερίων του θερμοκηπίου), αντί να συγκεντρώνεται για να αποτελέσει την πηγή για την παραγωγή άφθονης «πράσινης ενέργειας», ενώ οι βιομηχανίες επεξεργασίας φυτικών προϊόντων με εξαγωγικό μάλιστα χαρακτήρα βρίσκονται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της περιφέρειάς μας.
Μια πρόσκληση στον κ. Βερύκιο λοιπόν, να επισκεφθεί την περιφέρειά μας και να βρει τρόπους αξιοποίησης αυτών των οργανικών υπολειμμάτων θα ήταν ίσως η ενδεδειγμένη λύση. Αυτή θα πρέπει να προέλθει από πλευράς περιφερειακής ή τοπικής αυτοδιοίκησης. Είναι προφανές ότι ήρθε η ώρα να φύγουμε από την παρατήρηση των επιπτώσεων της κλιματική κρίσης και να περάσουμε στη δράση. Άλλωστε είναι πλέον γνωστό ότι κάθε κρίση αποτελεί και μία ευκαιρία.
ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΚΟΛΛΑΤΟΥ
