ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΗ ΚΑΤΣΑΡΑ
Τέτοιο καιρό πριν 28 χρόνια και συγκεκριμένα την Τετάρτη 4 Ιανουαρίου του 1994, η Αναγέννηση έπαιζε στο Περιστέρι με τον Ατρόμητο (τον κανονικό κι όχι αυτόν που έγινε… Χαλκηδόνα μετά!) στο πλαίσιο της 13ης αγωνιστικής του πρωταθλήματος της Β’ Εθνικής.
Λίγο πριν το ρολόι πάει 5 παρά τέταρτο, στο 90’ και κάτι, κόντεψε να… “καταπιούμε” το μικρόφωνο από τη μετάδοση του αγώνα για το Ράδιο Θεσσαλία (Καρδίτσα τότε)! Οι “κιτρινόμαυροι” εκεί που φαινόταν ότι έχαναν το παιχνίδι, ισοφάριζαν σε 1-1 μ’ ένα γκολ που προήλθε από κόρνερ του αείμνηστου Αχιλλέα Αδαμόπουλου και παρέμβαση του Βασίλη Σκούτα στο πρώτο δοκάρι και έπαιρναν έναν “χρυσό βαθμό”!
Η φρενήρης κούρσα συνεχίζονταν και οι προσδοκίες για να σβήσει ο προαιώνιος καημός θέριευαν όσο ποτέ!
Δικαιολογημένα γιατί η ομάδα πληρούσε όλες τις προδιαγραφές. Ειχε ένα “πυραυλοκίνητο” αγωνιστικό τμήμα που μπορούσε να ποδοπατήσει οποιονδήποτε αντίπαλο, έναν φιλόδοξο και σοβαρό προπονητή και μια διοίκηση που γνώριζε το αντικείμενο και έχτισε ένα ρόστερ εξαιρετικό με μετρημένες αλλά ουσιαστικές κινήσεις.
Μαζί με τα παραπάνω είχε έναν απίστευτο κόσμο που γέμιζε το Στάδιο αλλά και τα γήπεδα των άλλων πόλεων ταξιδεύοντας σε όλα τα πλάτη και μήκη της χώρας, που έγραφε ιστορία με την προσέλευσή του κάνοντας ασύλληπτα ρεκόρ όλων των εποχών τα οποία παραμένουν ακόμη ακατάρριπτα.
Κι όμως αυτή την ομάδα που αναδείχθηκε πρωταθλήτρια χειμώνα και κατα ομολογία και των αντιπάλων ήταν η καλύτερη από το σύνολο όσων συμμετείχαν στο πρωτάθλημα, την “έφαγαν στη στροφή” στο δεύτερο γύρο και τις τρεις προνομιούχες θέσεις (τόσοι ανέβαιναν τότε κι όχι “μισός” όπως τώρα) άρπαξαν τελικά ο Ιωνικός, ο Εθνικός και η Καβάλα!
Κι αυτό συνέβη γιατί από το κομμάτι του παζλ που θα την έφερνε δια περιπάτου στην Α’ Εθνική, απουσίαζε η συντονισμένη συμπαράσταση απο τους φορείς της περιοχής και η προστασία της από το παρασκήνιο στο οποίο έλυναν κι έδεναν άλλοι.
Υπουργοί, βουλευτάδες, παράγοντες κλπ της Καρδίτσας έχαναν από τα… αποδυτήρια σε σχέση με τους ομόλογους τους σε άλλες πόλεις. Ο άπειρος τότε Κώστας Ζάρρας (33 χρονών ήταν), αποτέλεσε τον εύκολο στόχο όλων για να του αποδώσουν την απώλεια της ανόδου, ενώ ΟΥΔΕΙΣ απο τους “προύχοντες” της περιοχής κούνησε το δαχτυλάκι στα κέντρα αποφάσεων για να μην κατασφάζεται η ομάδα!
Είκοσι οκτώ χρόνια μετά η Αναγέννηση ξαναζεί ημέρες πρωταθλητισμού στη Β’ Εθνική. Με πολύ πιο δυνατή διοίκηση, καταπληκτική ομάδα και κόσμο συσπειρωμένο και μάλιστα σε συνθήκες πανδημίας.
Από το παζλ για την ώρα απουσιάζει πάλι η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ της από το θλιβερό Ελληνικό παρασκήνιο.
Εκεί θα παιχτούν όλα και φέτος…
παραΣΠΟΝΤ(ί)ΕΣ
Από την ώρα που η Αναγέννηση το 1993 έδειξε ικανή να καταλάβει μία εκ των προνομιούχων θέσεων και ν’ ανέβει στην Α’ Εθνική, άρχισε το “πριόνισμα” από τους ισχυρούς της αντιπάλους. Το τι εχουμε ζήσει εκείνη την περίοδο από μεθοδεύσεις δεν περιγράφεται!
Πρωταγωνιστεί!
Διαιτησίες άθλιες, βιαιοπραγίες εις βάρος της ομάδας και των φιλάθλων της (βλέπε Προοδευτική), “Δούρειους Ίππους” που κλωτσούσαν… ανάποδα κι ένα σωρό άλλα μπήκαν φραγμός και στέρησαν τελικά την άνοδο!
Δεκαπέντε βαθμούς
Ανέβηκε ο Ιωνικός του πανίσχυρου στο παρασκήνιο Κανελάκη μαζί με τον Εθνικό και την Καβάλα που είχαν πολιτικές άκρες. Ομάδες που η Αναγέννηση θα μπορούσε υπό κανονικές συνθήκες αν κρίνονταν όλα στο γήπεδο να τις αφήσει πίσω δεκαπέντε βαθμούς!
Στα εγγόνια τους…
Όσοι έζησαν απο κοντά εκείνη την περίοδο εχουν να διηγούνται και στα… εγγόνια τους απίθανες εξωγηπεδικές καταστάσεις που καθόρισαν τους συσχετισμούς!
Δεν είναι τυχαίο
Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που η Αναγέννηση δεν βγήκε ΠΟΤΕ στην Α’ Εθνική. Η απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα είναι ξεκάθαρη και απολύτως τεκμηριωμένη. Δεν βγήκε ποτέ όχι γιατί δεν είχε συγκροτήσει καλές ομάδες κατα καιρούς, αλλά γιατί ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ δεν είχε “σπρώξιμο” και ακόμη χειρότερα, ΠΟΤΕ δεν είχε προστασία και συστράτευση απο όσους θα μπορούσαν να παίξουν ρόλο και να αποτρέψουν διάφορα εις βάρος της Καρδίτσας στο παρασκήνιο.
Μπορεί
Από την στιγμή που ανέλαβε τα ηνία η διοίκηση Παπαδημητρίου και η Αναγέννηση από εκεί που θα είχε ριζώσει στο τοπικό και στην αφάνεια, πήγε σφαίρα προς τα πάνω, δημιουργήθηκαν όλες οι προϋποθέσεις για να τεθεί ξανά ο μεγάλος στόχος. Κι όπως διαπιστώνουμε επί του αγωνιστικού μόνο υπερβολικές δεν ήταν οι τοποθετήσεις του προέδρου και των υπευθύνων της ομάδας για πρωταγωνιστική πορεία. Ο,τι είπαν γίνεται. Και το βλέπαμε από τις μεταγραφές του καλοκαιριού και την οργάνωση της ομάδας. Θα το δούμε και στην παρούσα μεταγραφική περίοδο. Μπορεί οι πολλοί να φοβόταν να ψελλίσουν ότι η ομάδα θα πάει να χτυπήσει πρωτάθλημα (με τόσα που έζησαν δικαιολογημένα) αλλά τώρα το βλέπουν ότι η ομάδα πρωταγωνιστεί και μπορεί αρκεί να μην της τραβήξουν το χαλί…
——————————
«Αν η τιμιότητα ήταν επικερδής, θα ήταν όλοι τίμιοι»
Thomas More – Αγγλος ουμανιστής
