Οι πραγματικοί νικητές της... ζωής!!!

 Ο Νομός Καρδίτσας, ο τόπος μας, υπέστη μία από τις πιο μεγάλες καταστροφές της σύγχρονης ιστορίας με τις θεομηνίες που τον έπληξαν, αλλά και την ανυπαρξία σοβαρών έργων υποδομής…

Άνθρωποι δικοί μας, έχασαν τη ζωή τους μέσα στα σπίτια τους, άλλοι καταστράφηκαν, άλλοι ξεριζώθηκαν! Μια ανείπωτη τραγωδία που έλαχε να τη βιώσουμε σε όλη της την έκταση και να συνειδητοποιήσουμε ταυτόχρονα πόσο ανυπεράσπιστοι είμαστε σε κάθε φυσικό φαινόμενο, επειδή ποτέ δεν έγινε κάτι σοβαρό στην αντιπλημμυρική θωράκιση της περιοχής!

Ό,τι γινόταν στο… ’50, ή ακόμη και στο ’30 έγινε και τώρα! Μέσα, όμως, απ’ αυτή την καταστροφή ξεπήδησε ένα ρεύμα αλληλεγγύης που σκιρτάει την καρδιά και αντιπαλεύει την απογοήτευση!

Η ανθρωπιά, η συμπαράσταση, η ανιδιοτέλεια, η συνύπαρξη…

Οι συλλογικότητες, οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι Καρδιτσιώτες (και όχι μόνο) που από την πρώτη στιγμή προσπάθησαν να δώσουν ένα χέρι βοήθειας σε όσους καταστράφηκαν, οι αυθόρμητες πρωτοβουλίες, ήλθαν να καλύψουν το θεόρατο κενό της “ευνομούμενης” πολιτείας μας! Να σταθούν δίπλα σε όσους είδαν από τη μία στιγμή στην άλλη τη γη να φεύγει από τα πόδια τους και να μένουν ολομόναχοι…

Μεταξύ αυτών ήταν και οι οργανωμένοι φίλοι της Αναγέννησης που από την πρώτη στιγμή βρέθηκαν στο “μέτωπο”. Εκεί που χρειαζόταν οι άνθρωποι ένα αποκούμπι!

Δεν άφησαν ούτε μία περιοχή απ’ αυτές που επλήγησαν που να μην επισκεφθούν (και μάλιστα με προσωπικό κόστος!) και να βάλουν ένα χεράκι για να απαλύνουν τον πόνο και κυρίως αυτή την αδυσώπητη αίσθηση της μοναξιάς!

Παιδιά που δεν είχαν να κερδίσουν κάτι (δεν είναι καν… υποψήφιοι!), αλλά χωρίς καν να επιδιώκουν τη δημοσιότητα βρέθηκαν δίπλα σε όσους το είχαν ανάγκη!

Από τον Παλαμά, τα χωριά που θάφτηκαν κάτω από το νερό και τις λάσπες, μέχρι τη Μαύρικα, όπου ζουν πολίτες… “δεύτερης” κατηγορίας!

Oι πραγματικοί νικητές, όχι των εκλογών, αλλά της ζωής!

Μέσα στη δυστοπία μας αναδείχθηκε αυτές τις ημέρες και το μεγαλείο της αλληλεγγύης και της ανθρωπιάς.

Εκεί ακριβώς ποντάρουμε όσοι εξακολουθούμε να πιστεύουμε πως τούτος ο κόσμος που τον έχουν καταστήσει “εμπόριο”,  έχει ακόμη ελπίδα…

Θ.Κ.