Όσον αφορά την προσκόλληση σε έναν τόπο και το δέσιμο σε μια περιοχή, μπορούμε να επεκταθούμε στην απώλεια χώρων ή άλλοτε καταστημάτων που μας κρατούσαν συντροφιά και σήμερα δεν υπάρχουν.
Η κλασική φράση «εδώ κάποτε ήταν…» που λέμε ορισμένες φορές όταν περνάμε από σημεία των πλατειών ή γειτονιών, και θυμόμαστε μέρη με τα οποία έχουμε ταυτιστεί, με αυτή την αίσθηση του «ανήκειν», που ενίοτε είχαν σφραγίσει αναμνήσεις της νεαρής μας ηλικίας, μιας άλλης γενικότερα εποχής. Μέσα σε αυτές τις σκέψεις, έρχεται εκείνη των κατοίκων των πληγεισών περιοχών, όπου καφενεία και στέκια έπαψαν να υφίστανται, και σήμερα πλέον επιστρέφοντας σε αυτά δεν έχει απομείνει τίποτα από την καθημερινή εκείνη συνήθεια.
Δ.Γ.
