Περί... βραβείων

Προχθές το μάτι μας έπεσε στην είδηση ότι ο εφοπλιστής Π. Λασκαρίδης βραβεύτηκε από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας σε ειδική τελετή στο Προεδρικό Μέγαρο με το παράσημο του Μεγαλόσταυρου του Τάγματος της Τιμής σε αναγνώριση της πολύχρονης και πολυσχιδούς προσφοράς στην πατρίδα.

Και αμέσως στο μυαλό ήρθε η δήλωση που είχε κάνει προ τριετίας ότι «η ναυτιλία δεν χρειάζεται την κυβέρνηση, το υπουργείο και τον πρωθυπουργό. Έχουν χεσμ… τον πρωθυπουργό». Κι όλα αυτά ενώ οι εφοπλιστές απολαμβάνουν αφορολόγητο πετρέλαιο και μαζί μια σειρά φοροαπαλλαγών.

Αν κάποιος αξίζει βραβείων και τιμών είναι ο αγρότης της ελληνικής υπαίθρου. Ο μικρομεσαίος Έλληνας αγρότης, που όπως τον βλέπουμε και στον κάμπο του Ν. Καρδίτσας πασχίζει κάθε χρόνο κάτω από αντίξοες συνθήκες παράγοντας πλούτο από μηδενική βάση. Πλούτος ο οποίος παράγεται με μεγάλο ρίσκο, αφού η αγροτική παραγωγή είναι «ξεσκέπαστη επιχείρηση», ευάλωτης απέναντι στα καιρικά φαινόμενα. Κι όμως ο αγρότης δεν προστατεύεται από φοροαπαλλαγές ή αφορολόγητο πετρέλαιο, όπως ισχύει για τους εφοπλιστές.

Το… βραβείο όμως το πήραν οι αγρότες στη συνείδηση των λαϊκών στρωμάτων που φέτος εξέφρασαν μεγαλειωδώς τη στήριξή τους στις μεγάλες αγροτικές κινητοποιήσεις που έκαναν για να μείνουν στα χωράφια και στον τόπο τους.
Κ.Π.