ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΗ ΚΑΤΣΑΡΑ
Ωραίο ήταν το Κυριακάτικο πρωϊνό στην Καρδίτσα με την διεξαγωγή του πανελληνίου πρωταθλήματος βάδην των 20 χλμ και των επι μέρους κατηγοριών. Έγινε κάτι που “έσπασε” τη ρουτίνα της πόλης, χάρηκε ο κόσμος και οι αθλητές, είχαμε και διακρίσεις για την περιοχή.
Τα καταγράψαμε αναλυτικά στο φύλλο της Δευτέρας, όπως κάνουμε διαχρονικά για κάθε τι που κινείται σε τούτο τον τόπο και τον ανεβάζει! Με μεράκι και ανιδιοτέλεια στεκόμαστε δίπλα σε κάθε ωραία προσπάθεια και ιδιαίτερα των παιδιών του κλασικού αθλητισμού που κάνουν έναν μοναχικό και υπερβατικό αγώνα.
Μπράβο, λοιπόν, σε όλους για τη διοργάνωση και κυρίως στους αθλητές και αθλήτριες που διακρίθηκαν αλλά και που απλώς συμμετείχαν. Δεν μπορούμε όμως να πούμε μπράβο (το αντίθετο) σε κάποιους ανευθυνοϋπεύθυνους, που αντί να δίνουν ώθηση και κίνητρα στα παιδιά, τα “χωρίζουν” και τα δηλητηριάζουν για να κάνουν το κομμάτι τους!
Αυτό που συνέβη με τη συμπολίτισσα 16χρονη Μαρία Τσιανάβα είναι πραγματικά να σου “γυρίζει το μυαλό”! Η ακύρωση της 2ης θέσης μετά την… απονομή (βλέπε σχετικό ρεπορτάζ), δεν έχει προηγούμενο και είναι κάτι που δημιουργεί αυτομάτως δεύτερες σκέψεις!
Ειδοποίησαν το κορίτσι το μεσημέρι, αφού τερμάτισε, πήρε το μετάλλιο και το δίπλωμα στην απονομή κι αφού ολοκλήρωσαν την… φωτογράφηση για τη λεζάντα σχετικοί και άσχετοι! Δηλαδή το καταφαρμάκωσαν, χωρίς μάλιστα να αιτιολογήσουν την απόφαση!!!
Μιλάμε για ένα παιδί που είναι ανερχόμενο ταλέντο και ήδη έχει κάνει αισθητή την παρουσία του στο άθλημα με διακρίσεις σε αγώνες που έχει πάρει μέρος κι όλο το μέλλον μπροστά του. Εκαναν ο,τι μπορούσαν για να το απογοητεύσουν και να το απομακρύνουν απ αυτό που αγαπά!!!
Να μείνουν δηλαδή στο χώρο αυτοί στις καρέκλες να χαριεντίζονται και να αποθεώνονται μεταξύ τους! Να αυτοθαυμάζονται για το έργο που παράγουν στον ελληνικό αθλητισμό.
Είναι τέτοιο το θεάρεστο έργο που επιτελούν που μας θυμίζουν την περίπτωση της Αντιγόνης που την είχαν κόψει λόγω… ηλικίας από την πενιχρή ολυμπιακή υποτροφία και στη συνέχεια με τις παγκόσμιες επιδόσεις της τους πήρε τις… φανέλες και τα σορτσάκια!!!
Αλήθεια μιας και είπαμε για την Αντιγόνη, δεν βρεθηκε κανείς από τους υπεύθυνους να πει μια κουβέντα στη διοργάνωση; Δύο λόγια για την πρωταθλήτρια που έγραψε ιστορία στο πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο στερέωμα; Υποτίθεται ότι ο αγώνας αυτός θα γινόταν με αφορμή την ονοματοδοσία του Σταδίου. Oύτε μία λέξη;
Να μείνουμε, όμως στα καλά που έρχονται φυσικά από τα παιδιά. Για τη Μαρία έχουμε να πούμε ότι κανείς καρεκλοκένταυρος δεν μπορεί να ακυρώσει το ταλέντο της, οπότε να συνεχίσει με το ίδιο πάθος και να μην απογοητεύεται!
Για τα δικά μας παιδιά που ανέβηκαν στην κορυφή (Αλέξανδρο, Πένυ, Ανδρέα και Παναγιώτη) έχουμε να να καμαρώνουμε, όπως το κάνουμε και θα το κάνουμε πάντα.
Για όλους όσοι παίζουν με τον ιδρώτα των παιδιών και παραγοντίζουν για την πάρτη τους έχουμε να πούμε να πούμε ότι είναι το λιγότερο θλιβεροί…
παραΣΠΟΝΤ(ί)ΕΣ
Για τη Μαρία και την κάθε Μαρία. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο κίνητρο στον αθλητισμό (αλλά και στη ζωή) από το να σε… αδικούν! Αντί να απογοητευτείς και να τα παρατήσεις, μπορεί να συνεχίσεις με ακόμη μεγαλύτερη θέρμη για να φθάσεις εκεί που αξίζεις. Οχι για την “πεις” σ’ αυτούς που σε αδίκησαν, αλλά για να είσαι εντάξει με τον εαυτό σου και όσους σε πιστεύουν…
Στον αθλητισμό, όπως και στην ίδια τη ζωή, υπάρχουν αδικίες. Υπάρχει η συγκυρία, η τύχη, η χαρά και η στεναχώρια. Μπορεί να πέσεις κάποια στιγμή κάτω, μπορεί να μην τα καταφέρεις, αλλά σημασία έχει να μην τα παρατήσεις ποτέ.
Αυτό άλλωστε είναι και όλο το νόημα. Να κοιτάζεις παρακάτω και να συνεχίζεις. Να σηκώνεσαι μετά το όποιο “στραβοπάτημα” ή την αδικία και να βάζεις τον αμέσως επόμενο στόχο. Να μην πετας ποτέ λευκή πετσέτα. Να μην κάνεις τη χάρη στους… καρεκλοαγαπητικούς!
————————–
«Άλλοι σπέρνουν και θερίζουν άλλοι τρων και μακαρίζουν»
Ελληνική παροιμία
