ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΗ ΚΑΤΣΑΡΑ
Ξεκίνησε, λοιπόν, χθες και επισήμως η περίοδος Δημήτρη Σπανού στην τεχνική ηγεσία της Αναγέννησης. Μέσα σε ωραίο κλίμα, με πολλά χαμόγελα, φιλάθλους να τον υποδέχονται με χειροκροτήματα, αλλά και τον πρόεδρο Δημήτρη Παπαδημητρίου να είναι από νωρίς στο “Γιώργος Μπαζής” και να δίνει το σύνθημα για την τελική επίθεση!
Είναι από τις λίγες φορές που η αλλαγή προπονητή σε ομάδα έγινε όχι μετά από προβληματική πορεία ή ήττα, αλλά από μία εξαιρετική σεζόν κι ένα μεγάλο “διπλό” σε πολύ δύσκολο παιχνίδι!
Έχουν τη σημασία τους όλα αυτά κι όσοι βιάστηκαν να δημιουργήσουν “ίντριγκα” και… συνωμοσιολογία ας ακούσουν τις δηλώσεις που έκανε ο νέος προπονητής ο οποίος εξήρε και το έργο του προκατόχου του! Χωρίς αλαζονεία, χωρίς έπαρση, αλλά με μπόλικη αποφασιστικότητα και δίχως να κρύβει ότι ο στόχος είναι πλέον ένας και μοναδικός: Η άνοδος!
Αυτό που γράψαμε σε πρόσφατο σχόλιο στη στήλη ότι τη λέξη που φοβόμασταν στο παρελθόν και να την ψιθυρίσουμε τώρα τη βροντοφωνάζουμε, ισχύει σε κάθε έκφανση του οργανισμού της Αναγέννησης!
Ναι, είμαστε ταπεινοί, ναι, σεβόμαστε και υπολογίζουμε τους αντιπάλους, αλλά ταυτόχρονα έχουμε και πίστη και πάμε να το διεκδικήσουμε δυνατά μέχρι το τέλος. Είναι η ευκαιρία μας που δεν ξέρουμε πότε θα παρουσιαστεί ξανά, είναι η χρονιά που μπορεί το τέλος της να δώσει πρωτόγνωρες χαρές!
Δεν μπορούμε ασφαλώς να προβλέψουμε την εξέλιξη και το τι θα συμβεί στα εννιά παιχνίδια που απομένουν μέχρι να τελειώσει η κανονική περίοδος του πρωταθλήματος και τα play off. Δεν ξέρουμε επίσης τι θα συμβεί με το παρασκήνιο και αν θα υπάρξει σπρώξιμο σε κάποιον εκ των διεκδικητών.
Δεν γνωρίζουμε το πως θα πέσουν οι τίτλοι τέλους σ’ αυτή τη συναρπαστική περιπέτεια. Αυτό όμως που είναι ξεκάθαρο και το αντιλαμβάνεται και ο πιο απόμακρος φίλαθλος αυτής της ομάδας, είναι ότι για πρώτη φορά ύστερα από τριάντα δύο ολόκληρα χρόνια, είναι τόσο γερά μέσα στο κόλπο για την πραγμάτωση του… “απαγορευμένου ονείρου”!
Όσοι διαβάζετε τη στήλη γνωρίζετε πως απεχθάνεται την αφ’ υψηλού θεώρηση των πραγμάτων και την έπαρση. Δεν είναι άλλωστε και στη φύση αυτής της ιδιαίτερης ομάδας που έχει περάσει τα πάνδεινα αλλά κάθε φορά κατόρθωνε να αναγεννάται μέσα από τις στάχτες της.
Ωστόσο εδώ που φθάσαμε, στο τελικό ντεμαράζ και λίγο πριν πέσει η καρό σημαία του τερματισμού, πρέπει να βγάλουμε στην επιφάνεια τον καλώς εννοούμενο εγωϊσμό μας. Να πιστέψουμε στις δυνάμεις μας να θωρακιστούμε με θέληση και να μη φοβηθούμε κανέναν!
Έτσι όπως λειτουργεί αυτή την εποχή η Αναγέννηση, εντός και εκτός γηπέδου, δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από κανέναν! Το αντίιθετο άλλοι έχουν να ζηλέψουν απ’ αυτή. Πάμε, λοιπόν, με όλο το τσαγανό μας να κάνουμε την τελική επίθεση.
Δεν πρέπει να λείπει κανείς…
———————–
«Το ερώτημα δεν είναι ποιος θα μου το επιτρέψει, αλλά ποιος θα με σταματήσει»
Άιν Ραντ – Αμερικανίδα συγγραφέας
