23 χρόνια από τους ΝΑΤΟϊκούς
βομβαρδισμούς που συγκλόνισαν τον κόσμο…
Στο Ραμπουγιέ της Γαλλίας το 1999 ο Μιλόσεβιτς είχε αρνηθεί να δεχθεί τις επιδιώξεις του ΝΑΤΟ, που στην πράξη δεν απείχαν πολύ από εκείνα που ζητούσε ο Μουσολίνι το 1940 από την Ελλάδα.
Η συμφωνία προέβλεπε μεταξύ άλλων: «Το προσωπικό του ΝΑΤΟ θα απολαμβάνει, μαζί με τα οχήματα, σκάφη, αεροσκάφη και υλικά του, ελεύθερη και απεριόριστη διάβαση και ανεμπόδιστη πρόσβαση σε όλη την ομοσπονδιακή δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας, περιλαμβανομένου του εναέριου χώρου και των χωρικών υδάτων.
Αυτό θα περιλαμβάνει (αλλά δεν περιορίζεται σε αυτά) τα δικαιώματα σε στρατοπέδευση, γυμνάσια, καταυλισμούς και χρήση οποιασδήποτε περιοχής ή διευκολύνσεων, όπως απαιτείται, για υποστήριξη, εκπαίδευση και επιχειρήσεις».
Ουσιαστικά ισοδυναμούσε με μετατροπή της χώρας σε νατοϊκό προτεκτοράτο.
Η απροθυμία του λοιπόν να δεχτεί τη συμφωνία, ήταν η αιτία για την ιμπεριαλιστική επέμβαση και τον ανελέητο βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας. Η αφορμή βεβαίως δόθηκε λίγες ημέρες αργότερα, με την πρόφαση του Κοσσυφοπεδίου.
Σαν σήμερα πριν από 23 χρόνια, ξεκινά ο βομβαρδισμός της Γιουγκοσλαβίας με χιλιάδες πυραύλους και βόμβες, αρκετές από τις οποίες περιείχαν εξασθενισμένο ουράνιο.
Από τις «έξυπνες βόμβες» όπως της αποκαλούσαν, σκοτώθηκαν περισσότεροι από 2.000 άμαχοι, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες εγκατέλειψαν την πατρίδα τους. «Παράπλευρες απώλειες», σε μια επιχείρηση 78 ημερών που έγινε κατά τ’ άλλα για… ανθρωπιστικούς λόγους!
…. και η σημερινή υποκρισία
Ωστόσο τη συγκεκριμένη επέμβαση σε ένα ανεξάρτητο κράτος, το θάνατο των αμάχων και την ισοπέδωση των υποδομών της Γιουγκοσλαβίας την «ξεχάσαμε» ως Δύση και ειδικότερα η ΝΑΤΟϊκή συμμαχία. Εκεί δεν είχαν την ίδια “υπερευαισθησία” που τώρα επιδεικνύουν
στην Ουκρανία, όπου το ΝΑΤΟ υπέσκαψε και πυροδότησε τη ρωσική εισβολή! Ούτε φυσικά επέδειξαν την ίδια ευαισθησία για την Κύπρο, όπου καταστρατηγήθηκε το διεθνές δίκαιο με την εισβολή της Τουρκίας και την παράνομη κατοχή του μισού κράτους.
Ακόμη και τα δύο κορυφαία πολιτικά πρόσωπα της χώρας μας, ο πρωθυπουργός και η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, «ξέχασαν» τη Γιουγκοσλαβία (πόσο μάλλον την κατεχόμενη
Κύπρο) και αναφερόμενοι στην Ουκρανία έκαναν λόγο για τη μεγαλύτερη στρατιωτική εισβολή σε ανεξάρτητη χώρα μετά τον Β’ Παγκόσμιο. Φεύ!
Κι όπως συμβαίνει συνήθως, στην σκακιέρα των πολέμων κάνουν παιχνίδι τα οικονομικά και ενεργειακά συμφέροντα, οι γεωστρατηγικές επιδιώξεις και οι ζωτικοί χώροι – σφαίρες επιρροής, με τους λαούς να είναι εκείνοι που πληρώνουν το μάρμαρο, με αίμα, ξεκλήρισμα, καταστροφή και προσφυγιά. Στη χώρα μας ο βομβαρδισμός της Σερβίας συνάντησε
την παθιασμένη απάντηση του αντιϊμπεριαλιστικού κινήματος. “Οι μακελάρηδες
των λαών άρχισαν τους βομβαρδισμούς” και “Οι νατοϊκες βόμβες σκοτώνουν αμάχους” ανέφεραν τα πρωτοσέλιδα του “Νέου Αγώνα” το 1999. Αξέχαστη βέβαια θα παραμείνει η τότε κυβέρνηση Σημίτη και η στάση της, κόντρα στον λαϊκό αίσθημα. Όπως συμβαίνει και
τώρα, που η χώρα ενεπλάκη με την αποστολή στρατιωτικού υλικού στην Ουκρανία, κόντρα στο εθνικό συμφέρον, την κοινή γνώμη και το λαϊκό αίσθημα.
Μην ξεχνάμε ότι οι ιμπεριαλιστικοί (επεκτατικοί) πόλεμοι είναι δικοί τους, τα θύματα δικά μας. Γι’ αυτό και μπροστά στο δράμα της Ουκρανίας η χώρα οφείλει να απεμπλακεί πολεμικά και να σταθεί αλληλέγγυα – συμπαραστάτρια στους ομογενείς, τους Ουκρανούς και τους Ρωσόφωνους…
Κ.Π.
