ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΗ ΚΑΤΣΑΡΑ
Η παρουσία του κόσμου στα γήπεδα είναι όλο το νόημα του ποδοσφαίρου. Δίχως αυτή, όπως το ζήσαμε στα χρόνια του κορωνοϊού, το άθλημα χάνει το 95% του ενδιαφέροντος. Οσο κι αν το θέαμα που μπορεί να δώσουν οι αγωνιζόμενοι αγγίζει κάποιες φορές την τελειότητα, μοιάζει ως σούπα νερόβραστη χωρίς την παρουσία των φιλάθλων στην εξέδρα.
Μάλιστα υπάρχουν αγώνες που ο κόσμος είναι αυτός που αναδεικνύεται πρωταγωνιστής και σε δεύτερη μοίρα οι ομάδες που αναμετρώνται στο χορτάρι!!! Κάτι τέτοιο συνέβη προχθες το βράδυ στον τελικό του Γιουρόπα Λιγκ που έγινε στη Σεβίλη!
Η ατμόσφαιρα που δημιούργησαν οι τρελαμένοι οπαδοί της σκωτζέζικης Ρέιντζερς, αλλά και οι Γερμανοί της Άιντραχτ Φρανκφούρτης ήταν εκπληκτική! Περίμενες πότε ο τηλεσκηνοθέτης θα μεταφέρει την εικόνα από τον αγωνιστικό χώρο στην εξέδρα!
Αυτό δε που έγινε πριν από το παιχνίδι, είναι πραγματικά ασύλληπτο. Οι δύο ομάδες πήραν από 10.000 εισιτήρια για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες των φιλάθλων τους και στην Ισπανική πόλη βρέθηκαν 150.000!!!
Εδώ βέβαια διαφάνηκε και το πόσο μεγάλη σημασία έχει μια διοργάνωση να απλώνει και να μην είναι μόνο υπόθεση πεντ- εξι ομάδων όπως έχει εξελιχθεί το Τσάμπιονς Λιγκ! Από τότε που τα κέρδη εκτοξεύτηκαν και το Κύπελλο Πρωταθλητριών μεταλλάχθηκε, παρατηρείται αυτό το φαινόμενο.
Ο τελικός και πολύ περισσότερο το τρόπαιο είναι υπόθεση συγκεκριμένων κλαμπ, που τυγχάνει μάλιστα να είναι αυτές που ήθελαν να κάνουν και επισήμως την κλειστή λίγκα! Ουσιαστικά την έχουν δημιουργήσει ήδη, αλλα απλώς ήθελαν να παίρνουν όλο το πακέτο και να μην δίνουν τίποτα στην ΟΥΕΦΑ που κερδίζει απ’ αυτούς.
Γι αυτό και το Γιουρόπα Λιγκ και πολύ περισσότερο το τελευταίο δημιούργημα, το “Κόνφερενς”, έρχονται να “ξεπονέσουν” ως διοργανώσεις τους… πληβείους! Θα μπορούσαν να ονομάζονται και ως “Κύπελλα των… φτωχών”!!!
Αφού οι χλιδάτοι πατρίκιοι του πανευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, οι… φαταούληδες τους έκλεισαν τις πόρτες για την αστραφτερή (και γεμάτη χρήμα) διοργάνωση, οι υπόλοιποι ψάχνουν το όνειρο της διάκρισης σ’ αυτές τις δύο διοργανώσεις!
Δεν απέχει και πολύ δηλαδή η λογική από τη δική μας super league που επέβαλε το αδιανόητο να βγαίνει… “μισή” ομάδα από τη δεύτερη εθνική! Λογικο, λοιπόν, ήταν δύο ομάδες με τεράστια λαϊκή βάση, η Ρέιντζερς και η Αιντραχτ να δημιουργήσουν αυτό το μοναδικό σκηνικό προχθες με την παρουσία των φιλάθλων τους που δεν χωρούσαν στο γήπεδο!
Έδειξε αυτή η κινητοποίηση πόσο μεγαλύτερο ενδιαφέρον μπορεί να έχει ένας θεσμός αν δεν “απαγορεύει” τα όνειρα στους “μικρότερους”! Από εκεί άλλωστε πηγάζει όλη η μαγεία του ποδοσφαίρου! Από την προσδοκία του “μικρού” να κάνει την υπέρβαση…
Δυστυχώς η δίψα για τα… φράγκα και την εξουσία, αυτή τη μαγεία την έχουν εξαφανίσει και από το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο!
Το κλειστό κλαμπ του κέρδους
Στο να γίνουν οι “μεγάλοι” μεγαλύτεροι και οι “μικροί” μικρότεροι, έπαιξε καθοριστικό ρόλο και η αλλαγή του τρόπου διεξαγωγής της διοργάνωσης του Τσάμπιονς Λιγκ.
Η καθιέρωση των ομίλων, μπορεί να έδωσε πολύ περισσότερα παιχνίδια (και φυσικά χρήματα), μπορεί το γεγονός ότι επετράπη η συμμετοχή και ομάδων που δεν κατακτούσαν τον τίτλο στη χώρα τους να έδωσε τη δυνατότητα και σε μικρότερερους να λαμβάνουν μέρος, αλλά η έκπληξη σταδιακά έγινε όλο και πιο σπάνια υπόθεση.
Το να πάει μια ομάδα πέραν του γνωστού “κλειστού κλάμπ” στον τελικό θεωρείται όνειρο θερινής νυκτός τα τελευταία χρόνια. Κάτι που φυσικά δεν ίσχυε όταν το Κύπελλο πρωταθλητριών διεξάγονταν όχι με ομίλους, αλλά με διπλά παιχνίδια και μόνο με πρωταθλήτριες των χωρών! Αν παρατηρήσετε τις χρονιές πριν τη δημιουργία του Τσάμπιονς Λιγκ θα δειτε τον πλουραλισμό σε παρουσίες αλλά και κατακτήσεις τροπαίων. Μέχρι και δική μας ομάδα έφθασε στον τελικό, ο Παναθηναϊκός του Γουέμπλεϊ (ΦΩΤΟ) το 1971. Επίσης, οι διασταυρώσεις των ίδιων ομάδων δεν ήταν τόσο συχνό φαινόμενο όπως τώρα.
Ολα αυτά βέβαια για τους ρομαντικούς που έρχονται δεύτεροι και καταιδρωμένοι μπροστά στην “κάψα” για το κέρδος!!!
———————-
«Η ζωή είναι από μόνη της ένα παιχνίδι ποδοσφαίρου»
Γουόλτερ Σκοτ – Σκωτζέζος συγγραφέας
