ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΗ ΚΑΤΣΑΡΑ
Όσο κι αν ψάξει κανείς να βρει κάποια περίοδο που η Αναγέννηση, ως μεγαλύτερη εκπρόσωπος του Νομού μας στο αθλητικό γίγνεσθαι της χώρας, έτυχε της εύνοιας των κέντρων αποφάσεων, δεν θα καταφέρει να εντοπίσει ούτε μία!
Ακόμη και σε χαμηλότερες κατηγορίες από τη Β’ Εθνική που βρίσκεται σήμερα. Ακόμη και στη Δ’ Εθνική που είχε – έναντι των υπολοίπων – την πιο βαριά φανέλα, έχουμε ζήσει πάμπολλες περιπτώσεις που αντιμετωπίζονταν ως “φτωχός συγγενής”!!!
Μέχρι και στις πετυχημένες πορείες ανόδου από τη Γ’ Εθνική Κατηγορία έβρισκε εμπόδια και καταστάσεις απερίγραπτες. Θυμηθείτε το έπος της Ριζούπολης, θυμηθείτε, ακόμη και τα “φρέσκα”, τα προπέρσινα με τα κανονικά γκολ που δεν μετρούσαν στο Λιτόχωρο και τα ανύπαρκτα πέναλτι στη Μηχανιώνα!
Άλλο όμως να βγεις απο τη Δ’ στη Γ’ ή από τη Γ’ στη Β’ Εθνική κι άλλο να φθάσεις στην πρώτη εθνική. Εκεί, όσες φορές το διεκδίκησε και το άξιζε, έφαγε “πόρτα”!
Το 1961 ενώ είχε βγει πρωταθλήτρια στη Θεσσαλία κερδίζοντας στον τελικό τον Ολυμπιακό Βόλου δεν ανέβηκε στην Α’ Εθνική γιατί άλλαξε το σύστημα και θεσπίστηκε η Β’ Εθνική με διάφορες αναδιαρθρώσεις! Στην τρομερή δεκαετία του ‘70 ενώ είχε εμφανώς την καλύτερη ομάδα σε κάποιες περιόδους, έμεινε πίσω από τη Λάρισα, τον Ατρόμητο Αθηνών, τον Απόλλωνα και την Καλαμάτα!
Το 1993 που έγραψε ιστορία με ρεκόρ προσέλευσης φιλάθλων και παίζοντας μπαλάρα που τη μνημονεύουμε ακόμη, την έφαγαν στη “στροφή” ο Ιωνικός, ο Εθνικός και η Καβάλα. Ακόμη και το 1998 που επί Καπράνα ξόδεψε καραβιές χρήματα και πήρε παικταράδες, πάλι έμεινε πίσω από Αρη, Πανελευσινιακό και Εθνικό Αστέρα!
Την αμέσως επόμενη σεζόν μάλιστα βγήκαν μέχρι και τα Τρίκαλα του Καραντζούνη μαζί με την Παναχαϊκή και την Καλαμάτα! Πέρσι ενώ υπήρχαν όλες οι προϋποθέσεις έπεσε πάνω στην Βέροια, στην παράνοια να μη βγαίνει κανείς απευθείας και πηγαινέρχονταν με εκδρομές… αναψυχής στην Καβάλα!!!
Τι στην ευχή, λοιπόν, συμβαίνει και ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ η δική μας ομάδα δεν κατάφερε να βγει έστω μία φορά στην κορυφαία κατηγορία;
Είναι καταραμένη; Είναι θύμα των σκοτεινών κέντρων της ανθρωπότητας που απεργάζονται σχέδια καταστροφής της Καρδίτσας γιατί τη φοβούνται ότι θα κατακτήσει τον κόσμο; Δεν είχε ποτέ καλύτερη ομάδα από τους υπόλοιπους; Τι συμβαίνει ρε παιδιά κι ενώ έφθασε σε άνοδο μέχρι το… Λιανοκλάδι (Λαμία), εμείς δεν τη γευτήκαμε ποτέ;
Την απάντηση την ξέρουμε όλοι. Κι ας παριστάνουν μερικές φορές κάποιοι τους… ανήξερους! ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ η περιοχή δεν είχε άκρες στα κέντρα αποφάσεων. Είτε γιατί οι εκπρόσωποί της παρά τη δύναμή που διέθεταν κοίταγαν μόνο την πάρτη τους, είτε γιατί δεν μπορούσαν.
Δείξε μου τη δυναμική της πόλης σου να σου πω που θα φθάσει η ομάδα σου πάει η δουλειά. Κανένας δεν φθονεί την λεβεντιά μας. Εμείς δεν λέμε να πάρουμε… “μπρος”!
Απλά και εξηγήσιμα είναι τα πράγματα…
παραΣΠΟΝΤ(ί)ΕΣ
Τα χουμε ξαναγράψει αυτά εκατοντάδες φορές. Για να βγει μια ομάδα στην Α’ Εθνική, πρέπει να συντρέχουν δύο βασικοί παράγοντες. Πρώτον να έχει δημιουργήσει ένα καλό σύνολο και δεύτερον (και βασικότερον), να μην την πειράζουν οι κουμανταδόροι του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Πουθενά
Αν έχεις μόνο καλή ομάδα δεν μπορεί να πας πουθενά. Ελάχιστες, μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού είναι οι περιπτώσεις που κατόρθωσαν κάποιοι να βγουν χωρίς σπρώξιμο. Από συγκυρία ή απο μεταβατικές περιόδους στην συνεχή μάχη των μεγάλων για τον έλεγχο του ποδοσφαίρου!
Μόνο το ένα
Σε όλες τις περιόδους που η Αναγέννηση διεκδίκησε την άνοδο στην κορυφαία κατηγορία, διέθετε μόνο το ένα. Καλή ομάδα. Στο άλλο (σπρώξιμο και αβάντα) υστερούσε ΠΑΝΤΑ έναντι των συνδιεκδικητών…
—————————-
«Σαράντα χρόνια μάστορας και μάστορα γυρεύω»
Ελληνική παροιμία
