ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΗ ΚΑΤΣΑΡΑ
Ορίστηκε η ημερομηνία έναρξης της δίκης για τα καθάρματα που δολοφόνησαν τον Άλκη Καμπανό! Διαβάζεις την είδηση και πραγματικά δεν μπορείς να το χωνέψεις ακόμη και τώρα που πέρασαν κάποιοι μήνες. Ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου ένα 19χρονο παιδί, έξω από την πόρτα του σπιτιού του γιατί έκανε το… “λάθος” ν’ απαντήσει στο ερώτημα: “τι ομάδα είσαι”!!!
Από καθαρή συγκυρία δεν έχασαν τη ζωή τους οι φίλοι που ήταν μαζί του οι οποίοι επίσης ξυλοκοπήθηκαν αγρίως. Κάθεσαι να το σκεφτείς όλο αυτό και πραγματικά (αν ακόμη το μυαλό σου διατηρεί τη δυνατότητα της επεξεργασίας των γεγονότων και δεν έχει “καεί”), τρελαίνεσαι! Δεν μπορείς να το αποδεχθείς…
Κι αν εσύ δεν μπορείς να το αποδεχθείς, φαντάσου τι μπορεί να νιώθει η οικογένειά του παιδιού! Οι γονείς του, οι δικοί του άνθρωποι! Η απαξίωση του πολυτιμότερου αγαθού, της ίδιας της ζωής! Ο απόλυτος εκφασισμός μέσα από το οπαδικό παρακράτος! Που φυσικά εκεί μέσα καθρεφτίζεται η υπόλοιπη δημόσια ζωή και η κοινωνική κατάσταση.
Μεγαλώσαμε μέσα κι έξω από τα γήπεδα! Στην πιάτσα. Δεν θα μπορούσε να διανοηθούμε τις προηγούμενες δεκαετίες ότι θα αφαιρούνταν μια ζωή έτσι στην ψύχρα, με τέτοιο μένος, με τόση θρασύδειλη συμπεριφορά στο όνομα (υποτίθεται) μιας ομάδας!
Ζήσαμε την εποχή που άρχιζε να εμφανίζεται ο χουλιγκανισμός ως φαινόμενο στις αρχές της δεκαετίας του ‘80 στην Ελλαδα. Ακόμη και στους πιο σκληρούς τότε “φασαριόζους” υπήρχαν κάποιοι “άγραφοι κανόνες”.
Δεν υπήρχε περίπτωση οι πολλοί να επιτεθούν σε έναν ξεμοναχιασμένο! Κι αν το έκαναν οι επιπτώσεις θα ήταν το πολύ η αφαίρεση ενός κασκόλ κι όχι της ζωής!
Το φαινόμενο σταδιακά αναβαθμίζονταν! Με τη δημιουργία “στρατών”, με ασύλληπτο τυφλό μίσος και πλέον με θύτες και θύματα. Ημερομηνία σταθμός στην αναβάθμιση της τυφλής βίας, ήταν η δολοφονία του δύστυχου Μπλιώνα στο Αλκαζάρ το 1986!
Έκτοτε δημιουργήθηκε ένας ματωμένος κατάλογος που όλο και μεγαλώνει. Για να φθάσουμε στην τελευταία δολοφονία η οποία καμία σχέση δεν είχε με το γήπεδο. Ούτε καν με τα διακριτικά κάποιας ομάδας ή μιας αντιπαράθεσης οπαδών σ’ έναν αγώνα!
Τα τομάρια που δικάζονται (και οι ηθικοί αυτουργοί που φυσικά δεν δικάζονται) σκότωσαν ένα παιδί και επιχείρησαν να σκοτώσουν και τους φίλους του, στο δρόμο, δίχως να τους έχουν ξαναδεί ποτέ στη ζωή τους, δίχως να υπάρχει κάποιο πρόβλημα μεταξύ τους, δίχως καμία αιτία!
Η απόλυτη κατρακύλα. Που έρχεται να τη συμπληρώσει η παντελής έλλειψη σεβασμού, η υποκρισία! Γροθιά στο στομάχι όσων ακόμη εξακολουθούν να αισθάνονται άνθρωποι τα συνθήματα υπέρ των δολοφόνων!
Όσων μεγαλώνουν με αξιοπρέπεια και αγάπη παιδιά και τα οποία θα βγουν έξω για ν’ αντιμετωπίσουν αγέλες λυκανθρώπων…
παραΣΠΟΝΤ(ί)ΕΣ
Κι εδώ είναι το λάθος που κάνουν πολλοί δαιμονοποιώντας το γήπεδο, ακόμη και την θερμή υποστήριξη μιας ομάδας. Οι αιτίες, δεν βρίσκονται εκεί. Οι αιτίες έχουν να κάνουν με τη γενικότερη κοινωνική κατάσταση. Το εύκολο είναι να πετάξεις ένα “για όλα φταίει το γήπεδο” και να καθαρίσεις!
Πίσω από την πόρτα
Οπως διαπιστώνετε στις μέρες μας λαμβάνουν χώρα και αποκαλύπτονται αθλιότητες που δεν τις χωράει ο νους με τους βιασμούς παιδιών, γυναικοκτονίες και χίλια δύο άλλα. Ποιο γήπεδο, λοιπόν; Άσε που στο γήπεδο πλέον δεν υπάρχουν φασαρίες. Ολα συμβαίνουν στο δρόμο και πίσω από ερμητικά κλειστές σκοτεινές πόρτες!
Ανάποδα…
“Ευυπόληπτο” μέλος της κοινωνίας ήταν αυτό το κτήνος που εξέδιδε την 12χρονη! Πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια! Τον βλέπεις και σου γυρίζει το στομάχι ανάποδα. Κι αυτός δεν είναι παρα μόνο ένας…
———————–
«Η κοινωνία προετοιμάζει το έγκλημα. Ο εγκληματίας το διαπράττει»
Βιτόριο Αλφιέρι – Ιταλός δραματουργός
