Στην επαρχία είναι συνήθης αυτή η απορία «τί θα κάνετε εσείς οι νέοι;», με την οποία απευθύνονται σε αυτούς οι δημότες μεγαλύτερης κυρίως ηλικίας. Πρόκειται για την εύλογη ερώτηση που προκύπτει όταν καταπιανόμαστε με το μέλλον του Νομού, γενικότερα της επαρχίας και πως προβλέπουμε να έχουν κυλήσει τα δεδομένα για την περιοχή μετά από χρόνια.
Οι παλαιότερες γενιές έχουν ήδη περάσει από όλα σχεδόν τα στάδια της ζωής, έχοντας γευτεί και μια Ελλάδα με υποτιθέμενη προοπτική, πως «όλα βαίνουν καλώς» και «οτιδήποτε μοιάζει δυνατό». Αυτή όμως, η κοινή πεποίθηση που μεγεθύνθηκε έπειτα από τις ελευθερίες που κατέκτησαν οι γενιές της Μεταπολίτευσης, αυτές δεν σκηνοθέτησαν έπειτα ένα βέβαιο και στέρεο μέλλον, παρά μόνο αρκεστήκαμε ως κοινωνία σε μια φαινομενικά αισιόδοξη εικόνα όσο κι αντελικά δεν ίσχυε.
Σήμερα, με βάση τις πρωτοεμφανιζόμενες κρίσεις οι παλαιότεροι προβλέπουν παρόν και μέλλον δυσοίωνο για τους νεότερους, παραβλέποντας βέβαια ότι τα νέα παιδιά εντός αυτής της κατήφειας προσπαθούν να αποδείξουν τα βήματα που κάνουν με διάφορα… χαρτιά, με έξτρα γνώση, κι ας ζουν εν μέσω ενός αβέβαιου σκηνικού. Μπορεί οι νεότεροι να απολαμβάνουν αγαθά και ανέσεις της τωρινής εποχής, σε σχέση με τις προηγούμενες γενιές, όμως απώλεσαν σήμερα τη δυνατότητα επίτευξης των ονείρων τα οποία δυστυχώς από πολύ νωρίς κονταίνουν απότομα.
Δ.Γ.
