Στο εισόδημα 175 ημερών εργασίας αντιστοιχούν φέτος τα φορολογικά βάρη και το κόστος της ασφάλισης. Ο εργαζόμενος, ο αυτοαπασχολούμενος, ο μικρομεσαίος ελεύθερος επαγγελματίας, ο αγρότης κλπ δουλεύει σχεδόν μισό χρόνο για φόρους και εισφορές.
Την ίδια ώρα βεβαίως ολοένα και περισσότερα νοικοκυριά, βρίσκονται αντιμέτωπα με τον κίνδυνο φτώχειας. Ακόμη και τα λεγόμενα μεσαία κοινωνικά στρώματα, αδυνατούν να καλύψουν έκτακτες δαπάνες στο νοικοκυριό ύψους 300-400 ευρώ, την αντικατάσταση δηλαδή μιας ηλεκτρικής συσκευής!
Αν προσθέσουμε τώρα τα διάφορα άλλα χρέη με τα οποία είναι φορτωμένοι πολίτες, αλλά και τα πάγια έξοδα των νοικοκυριών- επιχειρήσεων- εκμεταλλεύσεων τα οποία έχουν εκτοξευθεί, τότε ο αριθμός των ημερών που καλούνται να εργαστούν για τα βασικά έξοδα οι πολίτες, αυξάνεται περαιτέρω.
Γενικότερα στην Ελλάδα έχουμε το εξής παράδοξο: η πλειοψηφία των πολιτών καλείται να πληρώσει φόρους επίπεδου βορειοευρωπαίων, την ώρα που οι απολαβές και οι παρεχόμενες υπηρεσίες βρίσκονται σε επίπεδο… Βαλκανίων!
Βεβαίως, τα μεγάλα προνόμια και οι φοροαπαλλαγές, καταλήγουν σε μεγάλα συμφέροντα οικονομικών ελίτ…
Κ.Π.
