ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΗ ΚΑΤΣΑΡΑ
Έχει πραγματικά μεγάλη πλάκα να παρακολουθείς τη ροή της σκέψης που αποτυπώνεται κάθε φορά με εμπεριστατωμένη (;) κριτική από τους αναλυτές του ποδοσφαίρου (δημοσιογράφοι και λοιποί) και ν’ απολαμβάνεις τις θεαματικές… κωλοτούμπες τους ανάλογα με τα αποτελέσματα των ομάδων από αγωνιστική σε αγωνιστική!
Πως από την αποθέωση περνούν στην αποδόμηση και το αντίστροφο μέσα σε χρόνο dt κι όλα αυτά με… επιχειρήματα που δεν επιδέχονται αμφισβήτησης! Δηλαδή κατά πως γυρίζει το τόπι!!! Αυτή την περίοδο, όπως γράφαμε χθες, κινούμαστε στον αστερισμό του… Μεντιλίμπαρ στη super league 1.
Ο Βάσκος προπονητής του Ολυμπιακού είναι στο επίκεντρο και συγκεντρώνει αποθεωτικά σχόλια των “ειδικών” όχι μόνο των φίλα προσκείμενων με την ομάδα του Πειραιά μέσων, αλλά συνολικά.
Οι νίκες στην Ευρώπη και στα ντέρμπι με ΠΑΟΚ και ΑΕΚ, αλλά και η καθιέρωση των 17χρονων στην ενδεκάδα, τον έχουν καταστήσει μία πολύ συμπαθητική φιγούρα και αντικείμενο κολακευτικών αναφορών!
Πριν από λίγο καιρό βέβαια, όταν η ομάδα του “γκέλαρε” με τους “μικρομεσαίους” (Παναιτωλικός, Λεβαδειακός κλ) και έκανε ρεκόρ από… γιόμες στο παιχνίδι της ήταν σε δυσμένεια παρότι ο άνθρωπος έχει δώσει ήδη τα διαπιστευτήριά του με τη μεγαλύτερη επιτυχία όλων των εποχών σε διασυλλογικό επίπεδο κατά την περσινή σεζόν, την κατάκτηση ευρωπαϊκού τροπαίου.
Σ’ αυτό το καθεστώς βρίσκεται τώρα ο προπονητής της ΑΕΚ, ιδιαίτερα μετά τη βαριά ήττα της περασμένης Κυριακής. Από τους ίδιους ακριβώς που αποθεώνονταν πριν λίγο καιρό και ιδιαίτερα την πρώτη χρονιά που ήλθε στην Ελλάδα κι ανέλαβε την ομάδα.
Είναι δύο χαρακτηριστικές περιπτώσεις οι παραπάνω, που καταδεικνύουν πόσο εύκολα μπορεί ο κεντρικός τύπος να αλλάζει… κατεύθυνση εκπαιδεύοντας έτσι αναλόγως και το κοινό που τον παρακολουθεί. Κι αυτό δεν συμβαίνει μόνο στο κορυφαίο επίπεδο, αλλά ακόμη και στα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα! Η λέξη υπομονή είναι άγνωστη για όλους.
Κακέκτυπα του κεντρικού τύπου υπάρχουν διασκορπισμένα και στην περιφέρεια. Όπως προσεγγίζουν οι Αθηναίοι και οι Θεσσαλονικείς τις “μεγάλες” ομάδες, έτσι προσεγγίζουν και κάποιοι σχολιαστές τις ομάδες του τόπου τους! Με τα ίδια στάνταρς και την ίδια “επιχειρηματολογία” παρότι τα μεγέθη είναι μη συγκρίσιμα.
Ο μοναδικός φίλος του προπονητή σε οποιαδήποτε ομάδα, ιδιαίτερα στην ελληνική αθλητική πραγματικότητα, είναι η νίκη! Ολα τα υπόλοιπα είναι απέναντί του, ακόμη και οι διοικήσεις. Ο Μεντιλίμπαρ που αποθεώνται αυτή την περίοδο όπου σταθεί κι όπου βρεθεί, το γνωρίζει πολύ καλά πως αν ακολουθήσει κάποιο διάστημα με “στραβά” αποτελέσματα, θα περάσει στη θέση του Αλμέιδα!
Το μακροπρόθεσμο πλάνο που τόσες πολλές φορές επικαλούνται όλοι όσοι ασχολούνται με το ποδόσφαιρο, στην πράξη καταλήγει ως… αεροπλάνο! Οπως αυτά τα μη επανδρωμένα που πρωταγωνιστούν τώρα τελευταία στους πολέμους!
——————————–
«Αν δεν νικήσεις θα σε απολύσουν. Αν νικήσεις, απλώς αναβάλλεις την ημέρα που θα σε απολύσουν»
Leo Durocher – Αμερικανός προπονητής
