ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΗ ΚΑΤΣΑΡΑ
Ι’m coming back που λένε και οι φίλοι μας οι Εγγλέζοι! Καλώς σας βρήκαμε μετά από την ολιγοήμερη παύση για τον καθαρισμό του “σκληρού δίσκου”. Πράγμα δύσκολο βέβαια με όσα συμβαίνουν γύρω μας, αλλά όσο να ναι οι παύσεις, σε οποιαδήποτε δραστηριότητα, είναι απαραίτητες για να συντελεστεί η διαδικασία “αποφορτίσματος”!
Kαθημερινά άλλωστε διατρέχεις τον κίνδυνο να “τουφεκίσουν” τα… εγκεφαλικά συστήματα! Ειναι τόσες πολλές οι πληροφορίες, και οι εικόνες που έρχονται με ασύλληπτη ταχύτητα κατά πάνω σου, που απαιτούνται μέτρα και ασπίδες προστασίας!
Ένα από τα μέτρα είναι να περιορίσεις τις πηγές “πληροφόρησης”! Να κάνεις αυστηρή επιλογή δηλαδή για να γλιτώσεις την καταιγίδα! Βέβαια υπό τις παρούσες συνθήκες είναι κοματάκι δύσκολο, διότι το κινητό σου και μόνο, αποτελεί μέσο εντοπισμού σου!
Με το που το ανοίγεις σε βρίσκουν και σε… βομβαρδίζουν! Ετσι δε και γελαστείς να εισέλθεις στον κόσμο του διαδικτύου χωρίς αντιστάσεις και μια σχετική υποδομή χαρακτήρα, ζήτω που κάηκες!!!
Έχει δομηθεί κατά τέτοιο τρόπο η καθημερινότητά σου που σου φαίνεται αδιανόητο να λειτουργήσεις δίχως το συγκεκριμένο αξεσουάρ! Δίχως αυτό έχεις την αίσθηση ότι μένεις αποκομμένος από τον υπόλοιπο κόσμο, ότι “μονάζεις”! Η εξάρτηση έχει φθάσει σε τέτοιο σημείο που πρόσφατα όταν υπέστη “μπλακ αουτ” το facebook για μερικές ώρες, κάποιοι νόμιζαν ότι ήρθε η συντέλεια!
Έχουμε πλέον δύο εαυτούς! Τον πραγματικό και τον… ψηφιακό! Οπως ακριβώς το αναλύει στο βιβλίο του ο καθηγητής φιλοσοφίας Θεοφάνης Τάσης που αναφέρει μεταξύ άλλων:
“Οι αισθήσεις βελονίζονται από ενημερώσεις και μηνύματα. Το εικονιστικό υποκείμενο (σ.σ. εμείς δηλαδή) μετεωρίζεται σ’ έναν κόσμο δίχως διάρκεια ή συνοχή. Γίνεται μικρόψυχο κοιτάζοντας σε οθόνες υψηλής ευκρίνειας τους επιμελώς σκηνοθετημένους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης βίους των άλλων με τη ζήλια του αόρατου”!
Τον “ψηφιακό εαυτό” μας, τον σκηνοθετούμε μάλιστα κατά τέτοιο τρόπο ώστε για να είναι αρεστός στους άλλους “ψηφιακούς εαυτούς”! Το αποτέλεσμα, είναι αυτό ακριβώς που αναφέρει παρακάτω ο καθηγητής:
“Παρά την ηδονή που προσφέρει η σκηνοθεσία του ψηφιακού βίου, ηθελημένα ή αθέλητα το εικονιστικό υποκείμενο τη λογοκρίνει αποβλέποντας στην μεγένθυση της ορατότητάς του…”
Για να το πουμε λαϊκά, πέραν όλων των άλλων γίνεται της… “λογοκρισίας το κάγκελο” απ’ όλους! Αρα η αλήθεια μας χάνεται σε κάποιο σκοτεινό ψηφιακό σπήλαιο του διαδικτύου. Κι αν σκηνοθετούμε τη δική μας αλήθεια, φανταστείτε τι μπορεί να γίνει γενικότερα απο σκηνοθεσίες!
Να μην μας διαφεύγει το βασικότερο: Ο πραγματικός κόσμος είναι έξω από την οθόνη! Η προσωπική επαφή είναι ανεκτίμητης αξίας, το φιλτράρισμα στον καταιγισμό εικόνων και πληροφοριών απαραίτητο.
Και μη διστάζετε να πατήσετε το “οff”. Είναι μια σοφή επιλογή…
——————————
«Μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις, αλλά καταλαμβάνει χίλιες φορές περισσότερη μνήμη»
ΑΝΩΝΥΜΟΣ
