Ο άνθρωπος που θεωρεί δεδομένους τους φυσικούς πόρους της γης, που αναζητά ορυκτόπλούτο για τη διαρκή ενίσχυση της δύναμής του,είναι ο ίδιος που λαμβάνει απαντήσεις με τον πιοοδυνηρό τρόπο από τη φύση και το μεταβαλλόμενο κλίμα.
Θεωρούσαμε ως είδος (ή έτσι έμοιαζετουλάχιστον) ότι ένα προβλέψιμο και σταθερόκλίμα θεωρείται δεδομένο, ότι οι κίνδυνοι είναι περιστασιακοί, μόνο όμως που τα συχνά φαινόμενακαταρρίπτουν αυτή την πεποίθηση, αυτή τηνκαθησυχαστική αντίληψη πως όλα παραμένουνόπως τα γνωρίζαμε.
Αβέβαιο λοιπόν το μέλλοντων αγροτών, αυτό των τροφίμων, αβέβαιο και τοδιαθέσιμο νερό στο κοντινό μέλλον, το οποίο ανέκαθεν ήταν ο κύριος πόρος για την ύπαρξη ζωής,τη δημιουργία ενός ανθρώπινου οικισμού. Ωστόσο,ο άνθρωπος λειτουργεί με απερισκεψία, μεέλλειψη προνοητικότητας, φανερά αδρανής. Φθάνει στο έσχατο σημείο, καθυστερημένος να λάβειαποφάσεις που και δύσκολα εφαρμόσιμες είναι,και βρίσκουν εμπόδια στην αντίληψη το αν κάποιαυποδομή είναι δαπανηρή ή όχι.
Δ.Γ.
