Βλέποντας κανείς τον πλούτο και τη χλιδή στο Μουντιάλ του Κατάρ δεν γνωρίζει ίσως πως στη θέση αυτού του Αραβικού εμιράτου θα μπορούσε να βρίσκεται η Ελλάδα, αν είχε αξιοποιήσει τους ενεργειακούς της πόρους έγκαιρα. Και στις χώρες αυτές της Αραβικής χερσονήσου το πιο ακριβό αγαθό είναι το νερό που στην πατρίδα μας το αφήνουμε να καταλήγει άκοπα στη θάλασσα.

Ενέργεια και τρόφιμα.

Οι δύο όψεις του ιδίου νομίσματος. Στο όνομά του έγιναν οι περισσότεροι και μεγαλύτεροι πόλεμοι που συντάραξαν την υφήλιο τα τελευταία 3500 χρόνια. Για την Ευρώπη η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα. Ήταν το χειμώνα του 1931 προς 1932, όταν η ηττημένη του Α΄Παγκοσμίου Γερμανία, μετά την εξευτελιστική συμφωνία των Βερσαλλιών (1918) «πάγωσε» καθώς οι νικητές Αγγλογάλλοι, δέσμευσαν τα ορυκτά της καύσιμα, το κοκ και καθώς οι Γερμανοί πολίτες βίωναν φτώχεια και ανεργία μετά το κραχ του 1929, άρχισαν να πεθαίνουν κατά χιλιάδες από το κρύο. Αυτό από μόνο του ήταν ικανό να φέρει στην εξουσία με εκλογές μάλιστα και όχι πραξικόπημα, το 1933 τον Χίτλερ και τους Ναζί και οι συνέπειες όλων αυτών, αποτελούν πλέον ιστορία, την πιο αιματοβαμμένη μάλιστα σελίδα της στη Γηραιά ήπειρο.

Είναι πιθανό η ενεργειακή κρίση που μαστίζει την Ευρώπη να οδηγήσει, εκτός από συρρίκνωση του διαθέσιμου εισοδήματος κυρίως των πιο ευάλωτων νοικοκυριών, και σε δεκάδες χιλιάδες θανάτους τον φετινό χειμώνα;

Σύμφωνα με τον Economist, κάτι τέτοιο τον φετινό χειμώνα είναι εξαιρετικά πιθανό καθώς, παρά την αποκλιμάκωση που παρατηρείται τις τελευταίες εβδομάδες στις τιμές του φυσικού αερίου στη γηραιά ήπειρο, αυτές δεν παύουν να είναι σημαντικά υψηλότερες από ό,τι ίσχυε μέχρι το 2019.

Με τον Nord Stream, που για αρκετούς μήνες χρησιμοποιήθηκε ως όπλο ενεργειακού εκβιασμού από τη Μόσχα, να κείται πλέον «νεκρός» στον πυθμένα της Βαλτικής, μόνο οι δεξαμενές αποθήκευσης αερίου που παραμένουν γεμάτες λόγω και των καλών για την εποχή καιρικών συνθηκών, σώζουν προς το παρόν την Ευρώπη από το να τεθεί «στην κατάψυξη». Το διαφορετικό στην περίπτωσή μας είναι ότι ήδη μαίνεται ο πόλεμος στην Ευρώπη, ενώ στην περίπτωση του Χίτλερ απαιτήθηκαν περί τα 6 χρόνια (Σεπτέμβριος του 1939 με την εισβολή στην Πολωνία)

Για την Ελλάδα της εξάρτησης από εισαγόμενους ενεργειακούς πόρους, το υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG) που αποθηκεύτηκε στη Ρεβυθούσα και οσονούπω στην Αλεξανδρούπολη, αποτελεί μία λύση ασφαλείας, μεν, πανάκριβη δε, που εκτοξεύει το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο εισαγωγών – εξαγωγών, καθιστώντας την πολύπαθη εθνική μας οικονομία ακόμη πιο ευάλωτη και κυρίως φτωχοποιεί ακόμη περισσότερους Έλληνες. Όσο για τα τρόφιμα, κανένα «καλάθι του νοικοκυριού» δεν είναι ικανό από μόνο του να προσγειώσει τις τιμές στα επίπεδα εκείνα που θα κάνουν πιο άνετη την επιβίωση των πολιτών, καθώς σε σχέση με τους μισθούς η χώρα μας συμπεριλαμβάνεται στις ακριβότερες σε βασικά καταναλωτικά αγαθά. Και στην κορυφή αυτής της πυραμίδας βρίσκονται η ενέργεια, τα καύσιμα και τα τρόφιμα.

Οι λύσεις δεν είναι ποτέ εύκολες και κυρίως δεν είναι άμεσες. Απαιτούν χρόνο, που δεν περισσεύει σε ένα πολιτικό σύστημα που απλά διαχειρίζεται την εξουσία ως φέουδο και χαράζει με γνώμονα το προσωρινό πολιτικό όφελος και όχι μακροχρόνια με γνώμονα το εθνικό συμφέρον. Εσχάτως η κυβέρνηση έβγαλε από τα συρτάρια της τα σχέδια για την εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων στο Ιόνιο και νοτίως της Κρήτης, που όφειλαν να έχουν αξιοποιηθεί από το 2013 ακόμη, όταν υπήρχαν έτοιμα τα οικόπεδα που είχε χαράξει η τότε ηγεσία του υπουργείου Ενέργειας υπό τον τότε υπουργό Γιάννη Μανιάτη.

Ο τελευταίος ισχυρίστηκε σε πρόσφατες δηλώσεις του στην ΕΡΤ ότι: «Υπό την προϋπόθεση ότι οι υπηρεσίες του κράτους θα αδειοδοτούν στο χρόνο που επιβάλλουν οι νόμοι, τα δικαστήρια θα δικάζουν σε έναν εύλογο χρόνο – με φαστ τρακ διαδικασίες δηλαδή – μπορούμε σε 2-3 χρόνια να έχουμε το δικό μας αέριο. Νωρίτερα, σημείωνε ότι «σήμερα η Ελλάδα έπρεπε να έχει 5-6 εξέδρες άντλησης φυσικού αερίου, [αλλά] δυστυχώς τα προηγούμενα 7-8 χρόνια δεν κάναμε απολύτως τίποτα» και εξέφραζε την πίστη ότι με την εξαγγελία της επανεκκίνησης του προγράμματος «δεν θα χαθεί ούτε μια μέρα».

Επίσης ο πρώην υπουργός Ενέργειας και καθηγητής Γιάννης Μανιάτης σε ημερίδα στο Αγρίνιο είχε δηλώσει πως η καθυστέρηση στην αξιοποίηση των κοιτασμάτων στη δυτική Ελλάδα σχετίζεται και με την πολιτική επιρροή της Τουρκίας στο εγχώριο πολιτικό προσωπικό.

Και βέβαια στην αδυναμία των πολιτικών κομμάτων να συμφωνήσουν σε ένα αυτονόητο εθνικό σχέδιο για την αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης, το οποίο θα περιλαμβάνει την αξιοποίηση των ανεξάντλητων εγχώριων ενεργειακών πόρων.

Κατέληξε δέ στη συνέντευξή του απευθύνοντας έκκληση ώστε «το πολιτικό σύστημα της χώρας, οι τρείς μεγάλες δυνάμεις που έχουν κυβερνήσει και έχουν βάλει υπογραφή, Ν.Δ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, επειδή μας ξεπερνά η χρονική διάρκεια του αντικειμένου να σταθούμε στο ύψος της σπουδαιότητας και να το αντιμετωπίσουμε με πολιτική συνεργατικότητα για να ξεπεραστούν και πιθανά εμπόδια τα επόμενα χρόνια».

Γιάννης Κολλάτος