Σημείο αναφοράς σε όλη την Ελλάδα ήταν το παιχνίδι του ΑΣ Καρδίτσας με τον Κολοσσό Ρόδου για τη 2η αγωνιστική της basket league και ο λόγος φυσικά είναι το απίθανο καλάθι του Τζέιμς Μπέιτμον σε “νεκρό χρόνο” που έδωσε τη νίκη στους “κυανόλευκους”.
Ο Αμερικανός ήταν ο πιο… περιζήτητος άνθρωπος το Σάββατο το απόγευμα! Τον έψαχναν όλοι! Συμπαίκτες, διοικούντες, φίλαθλοι για να τον αγκαλιάσουν, αλλά και δημοσιογράφοι για να τους εξηγήσει τα… “ανεξήγητα”.
Μια ωραία συνέντευξη φιλοξένησε η αθλητική ιστοσελίδα spor24 όπου ο γκαρντ του ΑΣΚ μιλάει για τη φάση που θα μνημονεύεται για καιρό.
Την παραθέτουμε αυτούσια:
Ο Τζέιμς Μπέιτμον έγινε το πρόσωπο της 2ης αγωνιστικης της Basket League. Αυτό συμβαίνει συνήθως όταν κάποιος σημειώνει νικητήριο buzzer-beater με σουτ από το κέντρο του γηπέδου για να δώσει στην ομάδα του την πρώτη νίκη της ιστορίας της στην 1η κατηγορία!
Ο Μπέιτμον είναι ο άνθρωπος που εκτέλεσε τον Κολοσσό στην νίκη της Καρδίτσας με 59-57 και εκτόξευσε μία πόλη. Με 2.7 δευτερόλεπτα να μένουν για το τέλος, ο Αμερικανός γκαρντ πήρε το ριμπάουντ έπειτα από την άστοχη βολή του Μαλίκ Όσμπορν και πέτυχε ένα από τα καλάθια της χρονιάς. Σύμφωνα με τον ίδιο όμως, δεν ήταν καν το πιο τρελό καλάθι που έχει σημειώσει στην ζωή του.
“Όταν ήμουν στην 4η δημοτικού σημείωσα ένα buzzer-beater από το κέντρο του γηπέδου και πήραμε το πρωτάθλημα τότε. Μου το θύμισε ένας φίλος μου με μήνυμα όταν είδε το καλάθι με τον Κολοσσό. Οπότε θα πω ότι εκείνο ήταν το πιο τρελό και σημαντικό καλάθι που έχω σημειώσει” θυμήθηκε ο Μπέιτμον μιλώντας SPORT24. Αυτή ήταν μόνο η αρχή των διηγήσεων μίας απίθανης βραδιάς.
“Σκεφτόμουν την βολή που είχα χάσει νωρίτερα”
Απόφοιτος του Κολεγίου του Λογιόλα με πτυχίο στην ψυχολογία, ρούκι σεζόν στην Λετονία με την Όγκρε (όπου αναδείχθηκε MVP της Λετονοεσθονικής λίγκας) και μία διετία στην Α2 Γαλλίας (όπου πέρυσι αναδείχθηκε MVP του πρωταθλήματος), ο Μπέιτμον έχει ζήσει ήδη πολλά στην ζωή του στα 25 του χρόνια. Δεν είχε ζήσει όμως ποτέ κάτι τέτοιο. Επειδή όμως οι πρόλογοι είναι περιττοί, ιδού πώς έζησε τα τελευταία δευτερόλεπτα. Χωρίς φίλτρο:
“Φίλε, ειλικρινά ήμουν τόσο αναστατωμένος πριν βάλω το σουτ. Τα είχα με τον εαυτό μου γιατί την προηγούμενη φάση είχα 2/3 βολές και αντί να μας βάλω μπροστά στο σκορ ήμασταν ισόπαλοι. Είχαμε την ευκαιρία να πάρουμε το παιχνίδι, ζω για κάτι τέτοια και σκεφτόμουν ότι ίσως μας κόστιζα την νίκη. Από την άλλη πλευρά όμως σκεφτόμουν ότι έπρεπε απλώς να βγάλουμε μία άμυνα και να νικήσουμε στην παράταση.
Βγαίνουμε από το τάιμ-άουτ, γίνεται ένα μπέρδεμα στην άμυνα και ξαφνικά βρέθηκε ο Όσμπορν κάτω από το καλάθι μας. Κέρδισε φάουλ και πήγε στις βολές. Όταν ευστόχησε στην πρώτη σκεφτόμουν ότι αν είχα ευστοχήσει εγώ στην δική μου βολή τώρα θα ήμασταν ισόπαλοι. Το σιχαινόμουν αυτό. Μετά αστόχησε στην δεύτερη”.
Το σκορ λοιπόν ήταν πλέον 56-57, μένουν 2.7 δευτερόλεπτα για το τέλος και ο Όσμπόρν αστοχεί στην βολή. Τι περνάει από το μυαλό του Μπέιτμον; Η απάντηση δείχνει αρκετά για τον τρόπο σκέψης του:
“Όταν αστόχησε στην δεύτερη βολή, άφησα την μπάλα να σκάσει, ώστε να προλάβω να γυρίσω το σώμα μου και να πάρω φόρα, ώστε να σουτάρω από όσο το δυνατόν πιο κοντινή απόσταση στον χρόνο που έμενε. Παίρνω φόρα λοιπόν και ο Κολοσσός μου κάνει double-team.
Απέφυγα τον αμυντικό και είχα μπροστά μου έναν ακόμα αμυντικό που πήγε να με κόψει, οπότε έκανα σπάσιμο της μέσης και πέταξα την μπάλα. Με την βοήθεια του Θεού το έβαλα. Ήταν τυχερό σουτ, αλλά είμαι ευγνώμων που το έζησα και για αυτό ήμουν ενθουσιασμένος. Ήταν καλό για την πόλη, την ομάδα τους φιλάθλους μας. Η πρώτη νίκη στην ιστορία της ομάδας στην πρώτη κατηγορία”.
“Αλήθεια το έβαλα;”
Το σουτ μπαίνει. Και ξαφνικά επικρατεί πανζουρλισμός. Όλη η Καρδίτσα είναι στο πόδι, ο Μπέιτμον κάνει κάτι σαν γύρο θριάμβου. Τι σκέφτεται όμως ένας παίκτης σε εκείνο τη σημείο;
“Ένιωσα απίστευτα. Ήμουν σε καλή κατάσταση, ακόμα και μία φάση πριν είχα πάρει εκείνο το τρίποντο που κέρδισα τις βολές, όπου θα έμπαινε αν δεν μου γινόταν φάουλ. Ήμουν ενθουσιασμένος με αυτό το καλάθι. Δεν είναι φυσιολογικό buzzer-beater. Δεν είναι σαν τα σουτ που παίρνεις στο τέλος ενός αγώνα σε κανονικές συνθήκες.
Έβαλα το σουτ και απλώς… έτρεξα. Δεν ήξερα τι έκανα, πήδηξα πάνω σε έναν φίλαθλο, έναν τύπο που δεν είχα ξαναδεί στην ζωή μου. Είπα να του χαρίσω μία στιγμή ζωής, την δική μου στιγμή ζωής, να το μοιραστούμε αυτό. Το πιο τρελό πιθανότατα ήταν ότι με πλησίασε ένας οπαδός για φωτογραφία και εγώ νόμιζα ότι αρχικά ήταν δημοσιογράφος όταν μπήκαν όλοι στο γήπεδο. Όλοι πανηγύριζαν ακόμα και τα παιδιά που ήταν υπεύθυνα για την ασφάλεια του γηπέδου.
Σκεφτόμουν ‘Ω Θεέ μου, αλήθεια το έβαλα αυτό το σουτ”; Δεν το πίστευα. Δεν ήξερα τι να κάνω. Απλώς προσευχόμουν να μην ακυρωθεί το σουτ ως εκπρόθεσμο (σ.σ γέλια). Όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Υπάρχει ένα… κενό από το χθεσινό βράδυ, πράγματα που δεν θυμάμαι. Το πρωί που ξύπνησα κατάλαβα τι έκανα.
Ο πρώτος άνθρωπος που με πήρε τηλέφωνο ήταν η κοπέλα μου. Με πήρε βασικά όταν ακόμα παιζόταν το παιχνίδι και το είδα μετά. Νομίζω ότι η πρώτη κλήση που απάντησα ήταν από τους γονείς μου, κάποιον δικό μου άνθρωπο. Ήταν απίστευτο όλο αυτό που έζησα.
Όταν μπήκαμε στα αποδυτήρια ήμασταν όλοι χαρούμενοι. Αρκετοί συμπαίκτες μου με ευχαρίστησαν για αυτό που έζησαν. Μία νίκη σαν αυτή – όπως ήρθε – σίγουρα σβήνει την ανάμνηση μίας κακής εμφάνισης ή κάποιου λάθους που έκανες στο παιχνίδι
Ήταν το πρώτο νικητήριο buzzer-beater της καριέρας μου σε επαγγελματικό επίπεδο. Είχα σημειώσει κάποια μεγάλα καλάθια και στο Κολέγιο, αλλά νομίζω δεν είχα σημειώσει ποτέ κάποιος buzzer-beater”.
“Η ομάδα πιστεύει σε εμένα και εγώ στην ομάδα”
Ο Τζέιμς Μπέιτιμον είχε μόλις 3 πόντους στο πρώτο ημίχρονο με τον Κολοσσό με 1/7 σουτ. Τελείωσε τον αγώνα με 20 πόντους, σημειώνοντας δηλαδή 17 στο δεύτερο ημίχρονο, όταν ήρθε το παιχνίδι… τούμπα. Στον επίλογο της συνέντευξης μίλησε για το από πού αντλεί αυτή την αυτοπεποίθηση και αποθέωσε το προπονητικό επιτελείο και τους συμπαίκτες του στην Καρδίτσα.
“Είχα κακό πρώτο ημίχρονο, αλλά προσαρμόστηκα στο δεύτερο, είδα την μπάλα να μπαίνει στο καλάθι και βρήκα ρυθμό. Οι ομάδες στην Ελλάδα παίζουν διαφορετικά από την λίγκα (σ.σ Α2 Γαλλίας) που έπαιζα την τελευταία διετία. Το παιχνίδι στην Ελλάδα είναι πιο αργό, πιο physical, έχει περισσότερη τακτική και analytics. Το ήθελα όμως όλο αυτό για να βελτιωθώ ως παίκτης, να μάθω να παίζω σε διαφορετικά τέμπο και η Καρδίτσα μου το έδωσε.
Στο δεύτερο ημίχρονο με τον Κολοσσό κατάφερα να διαβάσω καλύτερα την αντίπαλη άμυνα και ήμουν πιο επιθετικός. Είχα και στο πρώτο ημίχρονο κάποια καλά σουτ, αλλά αυτά απλώς δεν μπήκαν. Ο προπονητής (σ.σ Βαγγέλης Αγγέλου) και οι συμπαίκτες μου όμως μου έλεγαν να συνεχίσω να σουτάρω. Πιστεύουν σε εμένα και εγώ πιστεύω σε αυτούς. Ο κόουτς με αφήνει να συνεχίζω να σουτάρω. Κάθε παίκτης θα το ήθελε αυτό. Ξέρω ότι είμαι καλός παίκτης. Όταν ένας παίκτης απολαμβάνει τέτοιας εμπιστοσύνης, αν η ομάδα δείξει ότι πιστεύει σε αυτόν, τότε μπορεί να εκτοξευτεί και να παίξει σε άλλο επίπεδο. Να γίνει επικίνδυνος.
Έχοντας πτυχίο στην ψυχολογία, αυτό που έχω μάθει είναι ότι δεν πρέπει ποτέ να είσαι πολύ ενθουσιασμένος ή πολύ πεσμένος. Πρέπει να μένεις σε μία μέση κατάσταση. Όταν είσαι ενθουσιασμένος πρέπει να είσαι ταπεινός, ενώ όταν είσαι πεσμένος πρέπει να διατηρείς την αυτοπεποίθησή σου. Αυτό είναι το κλειδί για να πετύχεις στην ζωή και έχω ανθρώπους δίπλα μου που μου το θυμίζουν αυτό.
Πήραμε μία μεγάλη νίκη, αλλά έχουμε μπροστά μας μία μεγάλη σεζόν. Εστιάζουμε στο επόμενο παιχνίδι και αφήνουμε αυτά που ζήσαμε πίσω. Παίξαμε καλά και αξίζαμε να νικήσουμε. Προφανώς όλοι θα δουν το τελευταίο σουτ και θα πουν ότι σταθήκαμε τυχεροί, αλλά είχαμε κάνει μεγάλη προσπάθεια νωρίτερα. Τώρα που πήραμε την πρώτη μας νίκη, με μία νέα ομάδα, πρέπει να χτίσουμε πάνω σε αυτό. Να κοιτάξουμε πιο ψηλά”.
• Ας θυμηθούμε πάλι τη… “ρουκέτα” του Μπέιτμον. Είναι απ’ αυτά τα καλάθια που δεν χορταίνεις να τα βλέπεις…
