Αγέρωχο, επιβλητικό, περήφανο, όμορφο, ελεύθερο…
Δεν πρόδωσε ποτέ!
Ο άνθρωπος το φαντάστηκε φτερωτό, αθάνατο, το τίμησε και το κανε μύθο!
Αρχαίοι λαοί πίστευαν ότι σέρνει ακόμη και το άρμα του ήλιου!
Το Ιερό ζώο του Ποσειδώνα.
Στον Όμηρο έχει ακόμη και λαλιά όπως στα ταξίδια του Γκιούλιβερ.
Πρωταγωνιστεί μέσα στα όνειρα της κάθε νιότης, στις ιστορίες και στα παραμύθια όλου του κόσμου!
Γράφει ο Κωστής Παλαμάς:
«Στη φαντασία μου επική, και ύμνων κραυγή και θρήνων,
τ’ άλογο θρέφω των ποιητών, τ’ άλογο των ερώτων,
το πολέμαρχο άλογο του αιμάτου, των κινδύνων.
Μαύρε, κι εσέ ρομαντικέ, των χρόνων μου των πρώτων!
Θέλω, όποια, την εικόνα μου να την κρατώ καθάρια
μέσα μου από το μόλεμα, κι όσο μπορώ, του δρόμου.
Βοηθάτε με, όσα μέσα μου, και αν ζωντανά, αν κουφάρια,
ή του καιρού ή παράκαιρο, να ζω με τ’ όνειρό μου»!
Eξήντα ελεύθερα άλογα που ζωγράφιζαν το τοπίο της Ανατολικής Αργιθέας Αγράφων και η παράστασή τους προκαλούσε ένα σκίρτημα της καρδιάς, εξαφανίστηκαν τις τελευταίες ημέρες.
Σε καιρούς, που σαπιοκοιλιάδες, μέσα στην άθλια κραιπάλη τους (κι όχι στην ανάγκη), περιμένουν να τους τα σερβίρουν στο πιάτο!
Είναι αυτοί που θα μπορούσαν, πολύ εύκολα, να φάνε και τον διπλανό τους…
Θ.Κ.
