O εριστικός τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισε ο περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας Νεκτάριος Φαρμάκης τον περιφερειάρχη Θεσσαλίας στο θέμα του Αχελώου αντανακλά δυστυχώς και στον τρόπο με τον οποίο οι γείτονες Αιτωλοακαρνάνες αντιλαμβάνονται το θέμα του νερού, σε μία περίοδο κλιματικής κρίσης.
Η ιδιοκτησιακή λογική για το νερό ένα κοινωνικό αγαθό που σε άλλες περιοχές είναι σε περίσσεια και σε άλλες σε έλλειψη δεν απέχει από εκείνη μιας κοινωνίας που έμαθε να έχει μόνο δικαιώματα και όχι υποχρεώσεις στη χώρα μας.
Μιας κοινωνία του «ΟΧΙ σε όλα», χωρίς να προτείνει και εναλλακτική λύση, ή να αδιαφορεί ακόμη και αν αυτή η στάση της είναι επιζήμια για την εθνική οικονομία, άρα και για τους ίδιους. Προφανώς η εναλλακτική θα ήταν να γκρεμιστούν τα έργα σε Μεσοχώρα και Συκιά για τα οποία το ελληνικό δημόσιο έχει ξοδέψει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, αλλά ουδείς τολμά να το προτείνει αυτό δημόσια, φοβούμενος το πολιτικό κόστος.
Η λογική του «να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα», δείχνει μία κοινωνία ανώριμη σε παρατεταμένη εφηβεία, όπως θα έλεγε και ο σύγχρονος στοχαστής Στέλιος Ράμφος. Και ερχόμαστε τώρα στο επίδικο. Η περιφέρεια δυτικής Ελλάδας επί της ουσίας δεν διαφωνεί, ούτε θα έπρεπε να βάζει εμπόδια σε ένα έργο (της Μεσοχώρας) που δεν σχετίζεται με τη λεγόμενη «εκτροπή του Αχελώου» .
,Αλλά στόχο έχει απλά να συνεισφέρει στην παραγωγή καθαρής «πράσινης ενέργειας» σε μία περίοδο που όλη η Ευρώπη προβληματίζεται για τα ζητήματα της ενεργειακής φτώχειας το φετινό χειμώνα και μάλιστα αυτό είναι το κύριο «μενού» των συζητήσεων της Συνόδου Κορυφής από χθες στις Βρυξέλλες .
«Αλλού βαράν τα κρόταλα , αλλού χορεύει η αρκούδα» λέει όμως μια θεσσαλική παροιμία. Η περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, δεν θέλει να γνωμοδοτήσει θετικά για ένα έργο που δεν σχετίζεται με τη μεταφορά νερού από τον Αχελώο στη Θεσσαλία για να εκβιάσει και να πιέσει καταστάσεις, ώστε να μην προχωρήσει το έργο του φράγματος της Συκιάς και η μεταφορά νερού προς τη Θεσσαλία μέσω της σήραγγας της Δρακότρυπας, αδιαφορώντας αν η Θεσσαλία ερημοποιείται λόγω της κλιματικής κρίσης.
Και εδράζει αυτούς τους εκβιασμούς της προς την κεντρική διοίκηση και την κυβέρνηση , μετά τη δήλωση του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη τον περασμένο Σεπτέμβρη, ότι «το έργο της μεταφοράς νερού από τον Αχελώο προς τη θεσσαλική πεδιάδα, έχει τεχνικές και νομικές δυσκολίες».
Βρίσκει χαραμάδες και υπαναχωρήσεις από την κυβέρνηση και για τούτο εκβιάζει. Όπως πολύ εύστοχα επισημαίνουν τα μέλη της επιτροπής για το υδατικό πρόβλημα της Θεσσαλίας, Φάνης Γέμτος, Τάσος Μπαρμπούτης, Κώστας Γκούμας και Κώστα Γιαννακός: «Και εμείς ως Θεσσαλοί χαιρόμαστε που εδώ και πολλές δεκαετίες βλέπουμε τα Αγραφιώτικα νερά (άνω Αχελώος, Αγραφιώτης, Μέγδοβας) να συγκεντρώνονται στο ιστορικό και μεγαλεπήβολο έργο της ΔΕΗ στα Κρεμαστά, να αποθηκεύονται εκεί πάνω από 3,5 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού (περίπου 2 – 2,5 φορές περισσότερα από όσα καταναλώνει ετησίως η Θεσσαλία !), τα οποία παράγουν ενέργεια και παράλληλα καλύπτουν όλες τις ανάγκες (αρδευτικές, οικολογικές κλπ.) των γειτόνων μας Αιτωλοακαρνάνων, διασφαλίζοντας επιπλέον την καλή έως άριστη κατάσταση των οικοσυστημάτων της.
Ακόμη περισσότερο καμαρώνουμε όταν σκεφτόμαστε ότι τα Αγραφιώτικα νερά της Δυτικής Θεσσαλίας, μέσω της παραγωγής και μεταφοράς ενέργειας από τα Κρεμαστά, εδώ και εξήντα χρόνια εξασφαλίστηκε η κάλυψη των ενεργειακών αναγκών στο ενεργοβόρο συγκρότημα εξόρυξης βωξίτη στην Βοιωτία (πρώην Πεσινέ), θεμελιώνοντας έτσι ένα σημαντικό τομέα βιομηχανικής ανάπτυξης στη χώρα μας (παραγωγή αλουμινίου). Και φυσικά δεν αισθανόμαστε ότι κάποιοι μας «χρωστάνε» για όλα αυτά… του κ. Φαρμάκη είναι ότι (έστω μέσω Μεσοχώρας…) η Αιτωλοακαρνανία επιζητά την λήψη μιας οριστικής απόφασης σχετικά με την μεταφορά (εκτροπή) υδάτων από τον Αχελώο στην ΛΑΠ Πηνειού.
Και στο θέμα αυτό, συμπίπτουμε απόλυτα. Και εμείς, μετά από έντεκα χρόνια εγκατάλειψη των έργων, απαιτούμε από τα κόμματα και την Κυβέρνηση να συζητήσουν δημόσια το θέμα αυτό στη Βουλή, ώστε με δημοκρατικό τρόπο και χωρίς άλλη καθυστέρηση να καταλήξουν σε μια οριστική απόφαση, (την οποία όμως θα πρέπει όλοι να σεβαστούμε).
Είτε λοιπόν στην Κυβέρνηση θα επιλέξουν την ολοκλήρωση των έργων Συκιάς και σήραγγας, ώστε το ταχύτερο να μεταφέρεται μια συμφωνημένη ποσότητα υδάτων στον κάμπο και στα ταλαιπωρημένα οικοσυστήματα της Θεσσαλίας, είτε θα διαθέσουν επιπλέον οικονομικούς πόρους για να κατεδαφίσουν τω ημιτελή έργα, απελευθερώνοντας τον «μπαζωμένο» Αχελώο, επαναφέροντας την φυσιολογική λειτουργία του, αποκαθιστώντας πλήρως το τοπίο και απομακρύνοντας τους κινδύνους μεγάλων καταστροφών από (τυχόν) έντονα πλημμυρικά φαινόμενα.
Αυτή, κατά την άποψη μας, είναι η μόνη δίκαιη, οικολογικά επιβεβλημένη και πολιτικά ηθική διέξοδος. Άλλη παράταση στην εκκρεμότητα δεν μπορεί να υπάρξει.».
Υ.Γ. Και για να τελειώνουμε μια για πάντα με ψευτοδιλήμματα από οικολογούντες:
Από τον Αχελώο ετησίως ρέουν προς την Αιτωλοακαρνανία 4 με 5 δις κυβικά μέτρα νερού. Από αυτά τα 500 με 600 εκατομμύρια κυβικά μέτρα χρησιμοποιούνται για άρδευση και ύδρευση του συγκεκριμένου νομού και τα υπόλοιπα ρέουν προς το Ιόνιο πέλαγος . Όλες οι μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων έχουν δείξει πως ακόμη και 600 εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού να μεταφέρονταν από το θεσσαλικό παραπόταμο του Αχελώου τον Κουμπουριανίτη προς τη θεσσαλική πεδιάδα, ετησίως, δεν θα υπήρχε καμιά διαταραχή στο οικοσύστημα της Αιτωλοακαρνανίας. Όχι 250 εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού που προβλέπεται να μεταφέρονται ετησίως από το φράγμα της Συκιάς.
προς τη Θεσσαλική πεδιάδα, η οποία σημειωτέον έχει ετήσιο έλλειμμα επιφανειακών νερών 1,5 δις κυβικά μέτρα νερού (αν προστεθούν και οι ανάγκες ύδρευσης και βιομηχανικής χρήσης). Σκεφτείτε και μόνοι σας. Από τη μια μεριά της Δυτικής Ελλάδας περισσεύουν ετησίως πάνω από 3,5 δις κ.μ. νερού που χύνονται στη θάλασσα και από την άλλη της Θεσσαλίας υπάρχει έλλειμμα 1,5 δις κ.μ. νερού και… βγάλτε τα συμπεράσματά σας.
«Ν.Α.»
